From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λεοπόλδος Β΄ (ιταλ. Leopoldo II di Toscana, 3 Οκτωβρίου 1797 - 28 Ιανουαρίου 1870) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης, ήταν μέγας δούκας της Τοσκάνης (1824 - 1859).
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Η ακρίβεια του λήμματος αμφισβητείται. |
| Λεοπόλδος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 18 Ιουνίου 1824 - 21 Ιουλίου 1859 |
| Προκάτοχος | Φερδινάνδος Γ΄ |
| Διάδοχος | Φερδινάνδος Δ΄ |
| Γέννηση | 3 Οκτωβρίου 1797 Φλωρεντία, Ιταλία |
| Θάνατος | 28 Ιανουαρίου 1870 (72 ετών) Ρώμη, Ιταλία |
| Τόπος ταφής | Βιέννη, Αυστρία |
| Σύζυγος | Μαρία Άννα της Σαξονίας (1799-1832) Μαρία Αντωνία των Δύο Σικελιών |
| Επίγονοι | Μαρία Καρολίνα Αυγούστα Φερδινάνδη Μαξιμιλιανή Μαρία Ιωσηφίνα Μαρία Ισαβέλλα Φερδινάνδος Δ΄ Μαρία Θηρεσία Μαρία Χριστίνα Κάρολος Σαλβάτορ Μαρία Άννα Ραϊνέριος Σαλβάτορ Μαρία Λουίζα Λουδοβίκος Σαλβάτορ Ιωάννης Σαλβάτορ |
| Οίκος | Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης |
| Πατέρας | Φερδινάνδος Γ΄ |
| Μητέρα | Λουίζα της Νάπολης και της Σικελίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
.jpg)
Τα πρώτα είκοσι χρόνια αφοσιώθηκε στην ανάπτυξη της Λομβαρδίας, όπου έγινε το επίκεντρο του αυστριακού δεσποτισμού· αν και ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί τις αυστριακές μεθόδους διακυβέρνησης, προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από αυτές. Επέτρεψε πολλές ελευθερίες όπως του τύπου, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να γίνει η Λομβαρδία ο αγαπημένος τόπος εγκατάστασης πολλών εξόριστων.
Ο Λεοπόλδος Ιωάννης Ιωσήφ Φραγκίσκος Φερδινάνδος Κάρολος ήταν γιος και διάδοχος του Φερδινάνδου Γ΄ της Τοσκάνης και της Λουίζας της Νάπολης και της Σικελίας.
Τη δεκαετία του 1840 υπήρχαν έντονα επαναστατικά ρεύματα σε ολόκληρη την Ιταλία με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν κινήματα (1845, 1846)· ο Λεοπόλδος προσπαθούσε όσο μπορούσε να παραχωρήσει ελευθερίες αλλά συναντούσε την αντίδραση της Βιέννης. Η εκλογή του Πάπα Πίου Θ΄ ενθάρρυνε περισσότερο τους επαναστάτες, με αποτέλεσμα ο Λεοπόλδος να αγνοήσει την αντίδραση της Βιέννης, αναγνωρίζοντας το Σύνταγμα της Τοσκάνης στις 17 Φεβρουαρίου 1848. Το κίνημα των επαναστάσεων που ξέσπασε στη Βιέννη και το Μιλάνο ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο τους επαναστάτες, που τον πίεσαν να συμμαχήσει με τη Σαρδηνία κατά της Αυστρίας· τελικά κάτω από τις πολλές πιέσεις εκθρονίστηκε και αναχώρησε για τη Σιένα. Οι επαναστάτες τον Φεβρουάριο του 1849 αναγκάστηκαν να τον ξανακαλέσουν υπό τον φόβο της συντριβής των δυνάμεων της Σαρδηνίας από την Αυστρία. Ο ίδιος δέχθηκε την πρόσκληση, αλλά είχε ήδη καλέσει τις αυστριακές δυνάμεις χωρίς να ενημερώσει τους επαναστάτες που τον αποκατέστησαν βίαια τον Απρίλιο του 1849, κάτι που τον έκανε από τότε εξαιρετικά αντιδημοφιλή, προδικάζοντας το τέλος της δυναστείας του σύντομα στην Ιταλία. Από τότε κυβέρνησε συνέχεια τα επόμενα 10 χρόνια ακολουθώντας συμβουλές από τη Βιέννη, ενώ στην Τοσκάνη υπήρχε αυστριακός στρατός 10.000 ανδρών που ήρθε από το 1849 με σκοπό την αποκατάστασή του.
Με την έκρηξη του νέου Ιταλοαυστριακού πολέμου κράτησε αρχικά ουδέτερη στάση, αλλά ανετράπη με αιματηρό πραξικόπημα στις 27 Απριλίου 1859 πριν το τέλος του πολέμου. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου παραιτήθηκε υπέρ του υιού του Φερδινάνδου χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού η Λομβαρδία ενώθηκε με το Ιταλικό βασίλειο υπό τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄. Τα επόμενα χρόνια της ζωής του ο Λεοπόλδος τα πέρασε στην Αυστρία και πέθανε τελικά στη Ρώμη.
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1817 τη Μαρία Άννα των Βέττιν, κόρη του Μαξιμιλιανού της Σαξονίας, με την οποία απέκτησε τέκνα:
Σε δεύτερο γάμο στη Νάπολη το (1833) νυμφεύτηκε τη Μαρία Αντωνία των Βουρβόνων-Ισπανίας δεύτερη κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών, με την οποία απέκτησε:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
