Λαέρτης

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Λαέρτης ήταν βασιλιάς των Κεφαληνίων μιας εθνικής ομάδας που ζούσε στα Επτάνησα, κληρονόμησε το βασίλειο από τον πατέρα του Αρκείσιο και τον παππού του Κέφαλο.^[1] Το βασίλειο του περιείχε επίσης την Ιθάκη και γειτονικές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία και στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου.^[2][3] Ο Λαέρτης ήταν γιος του Αρκείσιου και της Χαλκομέδουσας, με τη σύζυγο του Αντίκλεια κόρη του Αυτόλυκου απέκτησε τον διάσημο Οδυσσέα που ήταν γνωστός σαν "Λαερτιάδης" και πολλές κόρες ανάμεσα τους και η Κτιμένη.^[4][5][6] Μια παράδοση αναφέρει ότι αληθινός πατέρας του Οδυσσέα ήταν ο Σίσυφος που είχε βιάσει την Αντίκλεια πριν παντρευτεί τον Λαέρτη.^[7]

Λαέρτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Λᾱέρτης (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Μονάρχης
Τίτλος	Βασιλιάς των Κεφαληνίων
Διάδοχος	Οδυσσέας
Οικογένεια
Σύζυγος	Αντίκλεια
Τέκνα	Οδυσσέας Κτιμένη
Γονείς	Αρκείσιος και Χαλκομέδουσα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Την εποχή που απουσίαζε ο Οδυσσέας ο Λαέρτης έμενε μακριά από τα ανάκτορα, αφήνοντας την εξουσία στον εγγονό του Τηλέμαχο, πήγε να ζήσει στην εξοχή. Είχε μαζί του μόνο δυο υπηρέτες για να τον βοηθούν, επειδή ήταν πολύ γέρος, περνούσε όλη του την ημέρα σκάβοντας στα χωράφια, παρ' όλη την ηλικία του. Η πίκρα του έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν η σύζυγος του Αντίκλεια πέθανε από τη λύπη της για τον ίδιο λόγο. Ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη, σκότωσε όλους τους μνηστήρες και στη συνέχεια έσπευσε να βρει τον πατέρα του, συστήθηκε σύμφωνα με τη Φίτζεραλντ έκδοση της Οδύσσειας σαν ξένος πρίγκιπας. Ο Λαέρτης έδειξε υπερβολικά λυπημένος και ο Οδυσσέας αποφάσισε να του αποκαλύψει την ταυτότητα του, για να πείσει τον πατέρα του ότι ήταν ο ίδιος του θύμησε όλα τα δέντρα που του έκανε δώρο όταν ήταν μικρός.^[8] Η έμφαση σχετικά με τη γη της Ιθάκης πιστοποιεί ότι οι περιπέτειες του Οδυσσέα τελείωσαν και επέστρεψε οριστικά στην πατρίδα του.^[9] Στη ραψωδία ω της Οδύσσειας περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα με τον πατέρα του μετά τη Μνηστηροφονία και ο Λαέρτης πολεμάει στο πλευρό του γιου του κατά των ξεσηκωμένων (από τον θάνατο των μνηστήρων) Ιθακησίων. Για τον λόγο αυτό η Αθηνά με ένα μαγικό λουτρό έκανε πάλι νέο τον Λαέρτη. Ο Λαέρτης σκότωσε και τον Ευπείθη, πατέρα του Αντινόου.^[10] Πέθανε από φυσικό θάνατο σε βαθιά γεράματα τρία χρόνια αργότερα.^[11] Παραστάσεις του Λαέρτη σώζονται επάνω σε ελληνικό ανάγλυφο που βρέθηκε στη Ρώμη, επάνω σε ελληνιστικό αγγείο, όπου εικονίζονται ο Σίσυφος, η Αντίκλεια, ο πατέρας της Αντίκλειας, ο Αυτόλυκος και ο Λαέρτης. Επίσης πάνω σε μεγάλο κρατήρα, προερχόμενο από τη Λευκανία εικονίζονται οι γάμοι του Λαέρτη με την Αντίκλεια.

Δείτε επίσης

• Ο αστεροειδής 11252 Λαέρτης (11252 Laertes), που ανακαλύφθηκε το 1973 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από το ομηρικό αυτό πρόσωπο.

Παραπομπές

1. https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0073%3Aentry%3D*kefallh%3Dnes
2. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 4.48.5
3. Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Fabulae 173
4. Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, 13.144
5. Όμηρος, Οδύσσεια, 15.363–364
6. Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, Επιτομή, 3.12
7. Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Fabulae, 201
8. https://books.google.gr/books?id=bafQVqR6O5kC&q=%22allwoes%22+laertes&pg=PR60&redir_esc=y#v=onepage&q=%22allwoes%22%20laertes&f=false
9. Homer. Odyssey. Trans. Stanley Lombardo. Canada: Hackett Publishing Company, Inc., 2000
10. Όμηρος, Οδύσσεια, 24
11. Dictys Cretensis, Trojan War Chronicle 6.6

Πηγές

• Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
• Dictys Cretensis, from The Trojan War. The Chronicles of Dictys of Crete and Dares the Phrygian translated by Richard McIlwaine Frazer, Jr. (1931-). Indiana University Press. 1966. Online version at the Topos Text Project.
• Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
• Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
• Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
• Hesiod, Catalogue of Women from Homeric Hymns, Epic Cycle, Homerica translated by Evelyn-White, H G. Loeb Classical Library Volume 57. London: William Heinemann, 1914.
• Homer, The Odyssey with an English Translation by A.T. Murray, PH.D. in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1919.
• Lucius Mestrius Plutarchus, Moralia with an English Translation by Frank Cole Babbitt. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1936.
• Maurus Servius Honoratus, In Vergilii carmina comentarii. Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii; recensuerunt Georgius Thilo et Hermannus Hagen. Georgius Thilo. Leipzig. B. G. Teubner. 1881. Online version at the Perseus Digital Library.
• Publius Ovidius Naso, Metamorphoses translated by Brookes More (1859-1942). Boston, Cornhill Publishing Co. 1922. Online version at the Perseus Digital Library.
• Suida, Suda Encyclopedia translated by Ross Scaife, David Whitehead, William Hutton, Catharine Roth, Jennifer Benedict, Gregory Hays, Malcolm Heath Sean M. Redmond, Nicholas Fincher, Patrick Rourke, Elizabeth Vandiver, Raphael Finkel, Frederick Williams, Carl Widstrand, Robert Dyer, Joseph L. Rife, Oliver Phillips and many others. Online version at the Topos Text Project.