Κωνσταντίνος Μεταξάς

Για τα υπόλοιπα μέλη της ιστορικής οικογένειας, δείτε: Οικογένεια Μεταξά. Για άλλα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο, δείτε: Μεταξάς.

Ο Κωνσταντίνος Μεταξάς (1793 - 1870) ήταν Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός από την Κεφαλονιά.

Κωνσταντίνος Μεταξάς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1793 Αργοστόλι
Θάνατος	1870
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Οικογένεια	Οικογένεια Μεταξά
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός
Πόλεμοι/μάχες	Ελληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πληρεξούσιος
δεδομένα

Βιογραφία

Καταγωγή και δράση κατά το 1821

Γεννήθηκε στο Αργοστόλι, το 1793, και ήταν ένα από τα τέσσερα τέκνα του Νικολάου Μεταξά και της Διαμαντίνας Ανδρίτση. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και επιστρέφοντας στην Κεφαλονιά άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Κατά τις παραμονές της επανάστασης μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και, σε συνεργασία με τον τοπικό αρχιεπίσκοπο Γερμανό, οργάνωσε την επικείμενη εκστρατεία ντόπιων εθελοντών στην Πελοπόννησο^[1]. Κατά τον Μάιο, μαζί με τον ξάδελφό του, Ανδρέα Μεταξά υπήρξε ένας από τους επικεφαλής Κεφαλλονιτών εθελοντών που αποβιβάστηκαν στη Γλαρέντζα και έλαβαν μέρος στη πολιορκία του Λάλα, κατά την οποία ο Μεταξάς υπήρξε ένας από τους διακριθέντες^[2]. Αργότερα, συμμετείχε ως επικεφαλής των συμπατριωτών του στις μάχες γύρω από την πόλη της Πάτρας, προσβλήθηκε όμως από τύφο με αποτέλεσμα να μεταφερθεί για νοσηλεία στο Μεσολόγγι^[3]. Το 1822, διορίστηκε από την Προσωρινή Διοίκηση Αρμοστής των νησιών του Αιγαίου. Για τις υπηρεσίες του προβιβάστηκε τις αρχές του 1823 στον βαθμό του στρατηγού^[4][5]. Το ίδιο έτος διορίστηκε έπαρχος Δυτικής Ελλάδος^[5][6]. Με έδρα το Μεσολόγγι, έθεσε τέρμα στις έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών της Δυτικής Ελλάδος^[7] και συνέβαλε στην απόκρουση των στρατευμάτων του Μουσταή πασά της Σκόδρας^[8]. Το 1825, συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του Ιμπραήμ και τοποθετήθηκε στη θέση του φρουράρχου του Παλαμηδίου^[5]. Όταν απομακρύνθηκε ο κίνδυνος προσβολής του Ναυπλίου, μετέβη στα νησιά του Αιγαίου όπου προέβη σε στρατολόγηση χιλίων περίπου ανδρών^[9]. Το 1826, καταπολέμησε την πειρατεία στο Αιγαίο και παράλληλα συμμετείχε σε πολεμικές συγκρούσεις στην Αττική επικεφαλής σώματων Επτανησίων και, το 1827, συμμετείχε στο επιτελείο του στρατηγού Τσωρτς^[5][10].

Στα πλαίσια του ελληνικού κράτους

Επί Καποδίστρια, διετέλεσε έκτακτος επίτροπος Βορείων Κυκλάδων και έπειτα συμμετείχε στην Δ' Εθνοσυνέλευση ως πληρεξούσιος των όπλων της Πελοποννήσου^[5]. Κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας γνώρισε διώξεις με αποτέλεσμα να καταφύγει στα Επτάνησα, από τα οποία επέστρεψε στην Ελλάδα το 1843 και τοποθετήθηκε στη θέση συμβούλου της Επικρατείας. Το 1855 έλαβε το βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας^[11]. Το 1861 διορίστηκε γερουσιαστής και, μετά την κατάργηση του θεσμού, αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του όπου συνέταξε τα Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επανάστασης, τα οποία κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του. Πέθανε το 1870 στην Κεφαλονιά^[11].

Ήταν παντρεμένος από το 1830 με κόρη πλούσιας και επιφανούς μουσουλμανικής οικογένειας της Λακωνίας, η οποία είχε σωθεί από τις αθρόες σφαγές ομοθρήσκων της και στη συνέχεια εκχριστιανίστηκε λαμβάνοντας το όνομα Ελένη. Από τον γάμο τους, απέκτησαν οκτώ παιδιά^[12], μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν ο στρατιωτικός και υπουργός, Νικόλαος Μεταξάς^[5].

Παραπομπές

1. Αναστασίου Ν. Γούδα, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, Εν Αθήναις, 1875, τ. Ζ', σ. 157.
2. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 157 - 158.
3. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 158.
4. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 159.
5. Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 17ος, σ. 369.
6. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160.
7. Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, Προμαχώντας στο Μεσολόγγι. Έργα και ημέρες του Θανάση Ραζικότσικα, 1798-1826, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2007, σ. 70.
8. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160 - 161.
9. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162.
10. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162 - 163.
11. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 164.
12. Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 163.

Βιβλιογραφικές Πηγές

• Αναστάσιος Γούδας (1869). Bίοι Παράλληλοι, Τ.1 Κλήρος. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010.