Κρουστά μουσικά όργανα

Τα κρουστά είναι μεγάλη οικογένεια μουσικών οργάνων. Ονομάζονται καθ' αυτόν τον τρόπο επειδή η μέθοδος διέγερσης αυτών των οργάνων είναι η κρούση: ο παραγόμενος ήχος προκαλείται χτυπώντας το όργανο (ή μέρος αυτού) με κάποιο ειδικό εξάρτημα (π.χ., μπαγκέτα) ή με τα χέρια. Τα κρουστά όργανα ταξινομούνται σε δύο κύριες υποκατηγορίες, τα μεμβρανόφωνα και τα ιδιόφωνα: τα μεν αποτελούνται από ένα συνήθως κυλινδρικό σώμα που φέρει τεντωμένη μεμβράνη στα ανοίγματά του· τα δε κρούονται καθ' ολοκληρίαν (δηλαδή, κτυπώντας οποιοδήποτε σημείο του σώματός τους). Στα μεμβρανόφωνα περιλαμβάνονται τα τυμπάνια, το νταούλι, το ταμπούρο και άλλα· στα ιδιόφωνα κρουστά εντάσσονται τα κύμβαλα (ή πιατίνια), το ξυλόφωνο, οι καστανιέτες, το ντέφι και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί πως ένα σύνολο τυμπάνων (γνωστό στην ελληνική ως τύμπανα ή και ντραμς) αποτελείται από μεμβρανόφωνα και ιδιόφωνα κρουστά.

Στη μουσική εκπαίδευση, τα κρουστά συνηθίζεται επίσης να κατηγοριοποιούνται με βάση την παραγωγή (ή όχι) ήχων με καθορισμένο τονικό ύψος, δηλαδή σε ρυθμικά ή μελωδικά κρουστά.

Ήχος και χαρακτηριστικά

Η οικογένεια των κρουστών περιλαμβάνει μουσικά όργανα με μεγάλο εύρος ηχητικών χαρακτηριστικών. Ως προς το τονικό ύψος, ορισμένα όργανα (όπως τα τυμπάνια, η μαρίμπα, το βιμπράφωνο, οι καμπάνες κ.ά.) προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό την αρμονική σειρά, παράγοντας έτσι ξεκάθαρες νότες· αντιθέτως, άλλα κρουστά όργανα (όπως οι καστανιέτες, η ξύστρα και τα κύμβαλα) δονούνται με τρόπο χαοτικό, παράγοντας έτσι τραχείς ήχους με ασαφές τονικό ύψος. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ειδικά το μεταλλόφωνο είναι όργανο που προσεγγίζει με μεγάλη ακρίβεια ένα αμιγώς ημιτονοειδές σήμα.^[1]

Παραπομπές

1. Campbell, Murray (1987). The Musician's Guide To Acoustics. Νέα Υόρκη: Oxford University Press. σελ. 435. ISBN 9780198165057.