Τα κοράλλια είναι θαλάσσια ασπόνδυλα της ομοταξίας των Ανθοζώων της συνομοταξίας των Κνιδοζώων. Ζουν σε συμπαγείς αποικίες πολλών πανομοιότυπων ξεχωριστών πολυπόδων. Η ομάδα περιλαμβάνει τους σημαντικούς «κτίστες» υφάλων που κατοικούν στους τροπικούς ωκεανούς και εκκρίνουν ανθρακικό ασβέστιο για να σχηματίζουν ένα σκληρό σκελετό.
| Κοράλλι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Dendrogyra cylindricus | ||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||
| ||||||
| Σωζόμενες Υφομοταξίες και Τάξεις | ||||||
|
Αλκυονάρια | ||||||
Η "κεφαλή" ενός κοραλλιού είναι μια αποικία μυριάδων γενετικώς πανομοιότυπων πολυπόδων. Κάθε πολύποδας είναι ένα ασπόνδυλο ζώο κατά κανόνα με διάμετρο μόνο μερικά χιλιοστόμετρα και μήκος λίγα εκατοστόμετρα. Ένα σύνολο πλοκάμων περιβάλλουν ένα κεντρικό στοματικό άνοιγμα. Ένας εξωσκελετός εκκρίνεται κοντά στην βάση. Μετά από πολλές γενεές, η αποικία έτσι δημιουργεί έναν μεγάλο σκελετό που είναι χαρακτηριστικός του είδους. Τα ξεχωριστά κεφάλια μεγαλώνουν με αγενή αναπαραγωγή πολυπόδων. Τα κοράλλια επίσης αναπαράγονται εγγενώς γεννώντας πολύποδες του ίδιου είδους απελευθερώνουν γαμέτες ταυτόχρονα για μια περίοδο από μία έως αρκετές νύκτες γύρω στην πανσέληνο.
Μολονότι κάποια κοράλλια μπορούν να πιάσουν μικρά ψάρια και πλαγκτόν, χρησιμοποιώντας κνιδοκύτταρα των πλοκάμων τους, όπως αυτά της θαλάσσιας ανεμώνης και της μέδουσας, τα περισσότερα κοράλλια προσλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας και των θρεπτικών συστατικών από φωτοσυνθετικά μονοκύτταρα φύκη που ζουν εντός του ιστού των κοραλλιών που ονομάζεται ζωοξανθέλλα (επίσης γνωστό ως Συμβιοδίνιο). Τέτοια κοράλλια χρειάζονται ηλιακό φως και αναπτύσσονται σε καθαρά, ρηχά νερά, κυρίως σε βάθη μικρότερα των 60 μέτρων. Τα κοράλλια είναι μείζονες συντελεστές της φυσικής δομής των κοραλλιογενών υφάλων που αναπτύσονται σε τροπικά και υποτροπικά νερά, όπως το πελώριο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα της ακτής του Κουίνσλαντ, στην Αυστραλία. Άλλα κοράλλια δεν έχουν συνδεδεμένα φύκη και μπορούν να ζήσουν σε πολύ βαθύτερα νερά, με το γένος Lophelia να επιζεί ακόμα και σε βάθος 3.000 μέτρων.[1]
Είδη
Από εμπορικής άποψης τα κοράλλια διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες: στα γνήσια και τα ψευδή κοράλλια ή ψευδοκοράλλια.
Τα γνήσια κοράλλια έχουν σκελετό και περίδερμα ασβεστολιθικό. Σε αυτά περιλαμβάνονται, εκτός των ερυθρών που ονομάζονται από το χρώμα τους ερυθρά κοράλλια και τα λεγόμενα λευκά κοράλλια, στα οποία ανήκουν τα είδη: ισιδέλλη η επιμήκης, η αμφιλία η οφθαλμοφόρος, καθώς και το μαύρο κοράλλι το λεγόμενο πληξαύρα ή «πληξαύρα η αντιπαθής» και ισιδέλλη η ναπολιτάνα ή ναπολιτάνιος.
Τα ψευδοκοράλλια έχουν σκελετό που συνίσταται από μια κεράτινη ουσία και περιλαμβάνει το λεγόμενο «ψευδομέλαν κοράλλιο» που ανήκει στο είδος αντιπαθής ο πλόκαμος.
- Στην Ελλάδα τα κοράλλια αποτελούν εθνικό πλούτο και η ελεύθερη αλιεία τους απαγορεύεται αυστηρά. Επιτρέπεται η φωτογράφησή τους μόνο κατόπιν σχετικής αδείας.
Εφαρμογή
Ιατρική
Στην ιατρική, οι χημικές ενώσεις από τα κοράλλια μπορούν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του καρκίνου, των νευρολογικών ασθενειών, της φλεγμονής, συμπεριλαμβανομένης της αρθρίτιδας, του πόνου, της απώλειας οστικής μάζας, της υψηλής αρτηριακής πίεσης και για άλλους θεραπευτικούς σκοπούς.[2] Σκελετοί κοραλλιών, όπως τα Isididae, διερευνώνται για την πιθανή χρήση τους στο εγγύς μέλλον για οστικά μοσχεύματα στον άνθρωπο.[3]
Προστασία της ακτογραμμής
Οι υγιείς κοραλλιογενείς ύφαλοι απορροφούν το 97% της κυματικής ενέργειας, γεγονός που προστατεύει τις ακτές από τα ρεύματα, τα κύματα και τις καταιγίδες, συμβάλλοντας στην πρόληψη της απώλειας ανθρώπινων ζωών και των υλικών ζημιών. Οι ακτές που προστατεύονται από κοραλλιογενείς υφάλους είναι επίσης πιο ανθεκτικές στη διάβρωση από εκείνες που δεν προστατεύονται.
Κοσμήματα
Τα πολλά χρώματα του κοραλλιού το καθιστούν ελκυστικό για κολιέ και άλλα κοσμήματα.[4] Το φωτεινό κόκκινο κοράλλι εκτιμάται ως πολύτιμος λίθος.[5] Μερικές φορές ονομάζεται κοράλλι της φωτιάς, αλλά δεν είναι το ίδιο με το κοράλλι της φωτιάς.[6] Τα κόκκινα κοράλλια είναι πολύ σπάνια λόγω της υπερβολικής συγκομιδής. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι σκόπιμο να δίνουμε κοράλλια ως δώρα, επειδή βρίσκονται σε μείωση εξαιτίας παραγόντων πίεσης όπως η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση και η μη βιώσιμη συγκομιδή.[7]
Κατασκευή
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι σε μέρη όπως οι ακτές της Ανατολικής Αφρικής χρησιμοποιούνται ως πηγή οικοδομικών υλικών.[8][9] Ο αρχαίος (απολιθωμένος) κοραλλιογενής ασβεστόλιθος, ιδιαίτερα ο σχηματισμός Coral Rag στους λόφους γύρω από την Οξφόρδη της Αγγλίας, χρησιμοποιήθηκε κάποτε ως πέτρα για οικοδομές και μπορεί να τον δει κανείς σε μερικά από τα παλαιότερα κτίρια της πόλης, όπως ο πύργος του Σαξονικού Αγίου Μιχαήλ στο Northgate, ο πύργος του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο της Οξφόρδης και τα μεσαιωνικά τείχη της πόλης.
Δείτε επίσης
- Κοραλλιογενής ύφαλος
- Ερυθρό κοράλλι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
