Κόμισσα του Σαρολαί, σύζυγος του Καρόλου Α΄ του Ισχυρού, μετέπειτα Δούκα της Βουργουνδίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισαβέλλα, κόμισσα του Χαρολαί (Isabelle de Bourbon, 1434 - 25 Σεπτεμβρίου 1465) από τον Οίκο των Βουρβόνων, δεύτερη σύζυγος του Καρόλου της Βουργουνδίας ήταν κόρη του Καρόλου Α΄ του Μπουρμπόν, δούκα των Βουρβόνων και της συζύγου του Αγνή της Βουργουνδίας, μητέρα της Μαρίας της Βουργουνδίας της διαδόχου της Βουργουνδίας. Ο πατέρας της ήταν ορκισμένος εχθρός με τον Κάρολο ΣΤ΄ της Γαλλίας γνωστό και σαν "κακό βασιλιά" και τον αντιβασιλιά Λουδοβίκο της Ορλεάνης.[5]
| Ισαβέλλα της Βουρβόνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isabelle de Bourbon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1437 |
| Θάνατος | 25 Σεπτεμβρίου 1465[1] Αμβέρσα |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | St. Michael's Abbey, Antwerp[2][1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κάρολος της Βουργουνδίας (από 1454)[3][4] |
| Τέκνα | Μαρία της Βουργουνδίας[3] |
| Γονείς | Κάρολος Α΄ της Βουρβόνης[3] και Αγνή της Βουργουνδίας[3] |
| Αδέλφια | Μαργαρίτα των Βουρβόνων Αικατερίνη της Βουρβόνης Μαρία της Βουρβόνης Λουδοβίκος της Βουρβόνης-Ρουσιγιόν Κάρολος Β΄ της Βουρβόνης Ιωάννης Β΄ της Βουρβόνης Πέτρος Β΄ της Βουρβόνης Λουδοβίκος της Βουρβόνης Ιάκωβος της Βουρβόνης |
| Οικογένεια | Οίκος των Βουρβόνων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Γαλλία βρισκόταν στο αποκορύφωμα του Εκατονταετούς Πολέμου με την Αγγλία στην οποία οι Πλανταγενέτες βασιλείς διεκδικούσαν το Γαλλικό στέμμα σαν απόγονοι της Ισαβέλλας της Γαλλίας. Στη Γαλλία είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στις πολιτικές μερίδες των Βουργουνδίων και των Αρμανιάκ οι οποίοι ήθελαν να ελέγξουν τον ανίκανο βασιλιά, η αντιπαλότητα αυξήθηκε επικίνδυνα μετά τη δολοφονία του Λουδοβίκου της Ορλεάνης, αρχηγού των Αρμανιάκ. Μια ανακωχή κλείστηκε προσωρινά στα πρόθυρα της Αγγλικής επίθεσης, ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας εκμεταλλεύτηκε την πολιτική κατάσταση για να καταλάβει εύκολα τη Γαλλία, ο εμφύλιος εξακολουθούσε να είναι ορατός αφού οι Βουργούνδιοι δεν έστειλαν στρατό να βοηθήσει τους Αρμανιάκ. Ο πατέρας της Ισαβέλλας Κάρολος ένας γνήσιος Αρμανιάκ διακρίθηκε στη μάχη του Αζινκουρ στην οποία η Γαλλία υπέστη συντριπτική ήττα, στη συνέχεια ο Ιωάννης της Βουργουνδίας κατέλαβε το Παρίσι. Με τους Άγγλους να κατέχουν το βόρειο τμήμα της Γαλλίας και τους Βουργούνδιους την περιοχή του Παρισιού ο δελφίνος Κάρολος δραπέτευσε στον νότο, ο βασιλιάς Κάρολος ΣΤ΄ χρησιμοποίησε τον δελφίνο σαν μέσο για να κλείσει ειρήνη με τους Βουργούνδιους. Σε μια δεύτερη συνάντησε που προγραμματίστηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1419 στη γέφυρα του Μοντερώ ο Ιωάννης δολοφονήθηκε από τους άντρες του δελφίνου, αυτό ανέβασε κατακόρυφα την εμφύλια διαμάχη ανάμεσα στις δυο ομάδες.
Παρά τη μεγάλη εχθρότητα που είχε η οικογένεια της με τον νέο δούκα της Βουργουνδίας Φίλιππο Γ΄ τον Καλό ο δούκας αρραβώνιασε τον μοναδικό γιο και διάδοχο του Κάρολο τον Άφοβο με την Ισαβέλλα σαν αποτέλεσμα της ειρηνικής συνθήκης που έκλεισε ανάμεσα στις δυο πλευρές. Ο γάμος ανάμεσα στον Κάρολο και την Ισαβέλλα έγινε στη Λιλ στις 30 Οκτωβρίου 1454, το ζεύγος δέθηκε στενά με μεγάλη αγάπη περισσότερο λόγω της πίστης της Ισαβέλλας στον σύζυγο της.[5] Το 1459 η Ισαβέλλα έγινε νονά στον Ιωακείμ γιο του δραπέτη δελφίνου της Γαλλίας και της δεύτερης συζύγου του Καρλόττας της Σαβοΐας ο οποίος πέθανε σύντομα. Με την άνοδο του στον θρόνο ο δελφίνος εγκατέλειψε τη σύζυγο του στη Βουργουνδία η οποία έμεινε υπό την εξάρτηση της Ισαβέλλας. Η Ισαβέλλα παρά το γεγονός οτι ήταν παραμελημένη όσο ζούσε μετά τον θάνατο της απέκτησε μεγάλη φήμη αφού μέσω της κόρης της έγινε υπόδειγμα πλούτου.
Η Ισαβέλλα ύστερα από μερικούς μήνες ασθένειας πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 31 έτους πριν ο σύζυγος της κληρονομήσει τον πατέρα του.[5] Το ταφικό μνημείο της Ισαβέλλας ανεγέρθη στο αβαείο του Αγίου Μιχαήλ στην Αμβέρσα (1476). Διακοσμήθηκε με 24 αγαλματίδια ευγενών και γυναικών που έγερναν σε στάση πένθους γύρω από το μπρούτζινο αγαλματίδιο της Ισαβέλλας. Την εικονοκλαστική περίοδο (1566) Προτεστάντες κατέστρεψαν πολλά αγαλματίδια και εικόνες σε ναούς, ο δάσκαλος τους Ιωάννης Καλβίνος θεωρούσε ότι οι εικόνες στις εκκλησίες ήταν δείγμα ειδωλολατρίας, την ίδια εποχή εξαφανίστηκαν και τα αγαλματίδια στον τάφο της Ισαβέλλας. Δέκα από τα αγαλματίδια αυτά βρέθηκαν ωστόσο αργότερα στο Άμστερνταμ (1691) οι κάτοικοι της πόλης θεωρούσαν ότι τα αγαλματίδια παριστάνουν τους κόμητες και τις κόμισσες της πόλης τους. Ο Πέτρος ντε Βος (πέθανε το 1721) κληρικός της γραμματείας θεωρήθηκε οτι πούλησε τα αγαλματίδια τα οποία είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του στην πόλη του Άμστερνταμ, δέχτηκε 4000 φιορίνια και μια σύνταξη 150 φιορινίων ετησίως. Τα ρούχα που φορούσαν τα αγάλματα αποτελούν ένδειξη της μόδας που επικρατούσε στη Βουργουνδία την εποχή της Ισαβέλλας ενώ τα αγάλματα παριστάνουν τους προγόνους της. Τα υφάσματα είχαν πολύ μακριά μανίκια, όπως ήταν μακριές και οι ρόμπες, φορούσαν καλύμματα στο κεφάλι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, που είχαν ξυρισμένο το κεφάλι σύμφωνα με τη μόδα της εποχής.
Παντρεύτηκε τον Κάρολο των Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας και είχε τέκνο:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
