Θαύμας

Στην ελληνική μυθολογία ο Θαύμας ήταν θεότητα του υγρού στοιχείου, γιος του Πόντου και της Γαίας.

Θαύμας
Θεότητα της θάλασσας
Σύζυγος-οι	Ωκεανίδα Ηλέκτρα
Γονείς	Πόντος και Γαία
Αδέλφια	Νηρέας, Φόρκυς, Κητώ και Ευρυβία. Ουρανός και Πόντος (κατά μία εκδοχή). Τυφών και Πύθων. Τιτάνες: Ωκεανός, Κρείος (ή Κριός), Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Θέμις, Μνημοσύνη, Ρέα, Φοίβη, Τηθύς και Θεία (ή Ευρυφάεσσα) Εκατόγχειρες: Βριάρεως (ή Αιγαίων), Κόπος και Γύγης Κύκλωπες: Άργης, Βρόντης και Στερόπης Γίγαντες: Αλκυονέας, Εγκέλαδος, Ευρυμέδοντας κ.α.
Τέκνα	Θεά Ίρις, Υδάσπης και Άρπυιες
wikidata (π)

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Αδέλφια του Θαύμαντα ήταν οι Νηρέας, Φόρκυς, Κητώ και Ευρυβία^[1][2]. Αυτή ήταν η «πρώτη γενεά» των θαλάσσιων θεοτήτων. Από τον δεσμό του με την Ηλέκτρα, την κόρη του Ωκεανού^[3], ο Θαύμας έγινε πατέρας των Αρπυίων και της Ίριδας^[3][4]. Ο Ησίοδος αποκαλεί τον Θαύμαντα «μέγαν». Τέκνο του Θαύμαντα ήταν και ο ποτάμιος θεός Υδάσπης.^[5]

Από τα ονόματα των παραπάνω καθίσται εμφανές ότι όλοι αποτελούσαν προσωποποιήσεις των σφοδρών ανέμων: Γονείς (Θαύμας - Ηλέκτρα) και τέκνα άποκαλύπτονται ως οι διαδοχικές εικόνες της έναρξης και κατάπαυσης καταιγίδων που συνοδεύονται με φωτεινά φαινόμενα.

Γενεαλογικό δένδρο

Ελληνικές θαλάσσιες θεότητες

Γαία

Ουρανός

Ωκεανός

Τηθύς

Ποταμοί

Ωκεανίδες

Πόντος

Θάλασσα

Νηρέας

Θαύμας

Φόρκυς

Κητώ

Ευρυβία

Τελχίνες

Αλία

Ποσειδών

Αφροδίτη[6]

Έχιδνα

Γοργόνες

Γραίες

Λάδωνας

Εσπερίδες

Θόωσα

Ήλιος

Ρόδη

Σθενώ

Γραίες

Ἡλιάδαι

Ηλεκτρυώνη

Ευρυάλη

Ενυώ

Μέδουσα[7]

Γραίες

Παραπομπές

1. «Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Α', κεφ. 2». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2023.
2. «Ησίοδος, Θεογονία, στ. 233-37». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2023.
3. «Ησίοδος, Θεογονία, στ. 265». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2023.
4. «M. Tullius Cicero, de Natura Deorum, III, 51». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2023.
5. «Νόννος, Διονυσιακά, XXVI, 250 κ.εξ». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2023.
6. Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες για την προέλευση της Αφροδίτης: Ο Ησίοδος (Θεογονία) ισχυρίζεται ότι «γεννήθηκε» από τον αφρό της θάλασσας αφού ο Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό, κάνοντας της έτσι κόρη του Ουρανού; Αλλά ο Όμηρος στην Όμηρος(Ιλιάδα, βιβλίο V) έχει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διόνης. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Συμπόσιο 180e), οι δύο θεότητες ήταν εντελώς ξεχωριστές οντότητες: ηΟυρανία Αφροδίτη και Αφροδίτη Πάνδημος'.
7. Οι περισσότερες πηγές περιγράφουν τη Μέδουσα ως κόρη του Φόρκυ και της Κήτους, αν και ο συγγραφέας Υγίνος (μύθους Preface) προτείνει άλλη εκδοχή.

Πηγές

• Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, τόμ. ΙΒ΄, σελ. 460.