Ζυλ Ντυπρέ

Ο Ζυλ Ντυπρέ (γαλλικά: Jules Dupré), 1811-1889, ήταν Γάλλος ζωγράφος, ένα από τα κύρια μέλη της σχολής τοπιογράφων της Μπαρμπιζόν.

Ζυλ Ντυπρέ
Ζυλ Ντυπρέ, αυτοπροσωπογραφία, 1894
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jules Dupré (Γαλλικά)
Γέννηση	5  Απριλίου 1811[1][2][3] Νάντη[4][5]
Θάνατος	6  Οκτωβρίου 1889[1][3][6] Λ'Ιλ-Αντάμ[5]
Τόπος ταφής	L'Isle-Adam cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος[9]
Αξιοσημείωτο έργο	Broad Way View in the Woods Village at night
Περίοδος ακμής	1828[10] - 1889[10]
Οικογένεια
Αδέλφια	Léon-Victor Dupré
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ενώ ο Κορό αντιπροσωπεύει τη λυρική και ο Τεοντόρ Ρουσώ την επική πτυχή της ποιητικής έκφρασης της φύσης, ο Ντυπρέ είναι ο εκφραστής των τραγικών και δραματικών πτυχών της.^[11]

Βιογραφικά στοιχεία

Αυτοπροσωπογραφία, 1875

Ο Ζυλ Ντυπρέ γεννήθηκε στη Νάντη στις 5 Απριλίου 1811. Γιος κατασκευαστή πορσελάνης, ξεκίνησε την καριέρα του δουλεύοντας για τον πατέρα του στη διακόσμηση πορσελάνης. Το 1821 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για τον θείο του, έναν πορσελανοποιό στο εργοστάσιο Σεβρών, ο οποίος απασχολούσε τους ζωγράφους Ναρσίς Ντιάζ ντε λα Πένια και Λουί Καμπά, με τους οποίους έγιναν στενοί φίλοι. Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική - σε όλη του τη ζωή θαύμαζε τον Τεοντόρ Ζερικώ, τον Κλωντ Λορραίν και τον Ρέμπραντ- και εγκατέλειψε την κεραμική για να αφοσιωθεί στην τοπιογραφία ζωγραφίζοντας στην ύπαιθρο. ^[12] Στο Παρίσι, γνωρίστηκε με άλλους μποέμ ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Τεοντόρ Ρουσώ, Τρουαγιόν, Ντωμπινί και Κορό, και πέρασε μια σύντομη περίοδο ανέχειας, μέχρι που τράβηξε την προσοχή ενός πλούσιου συλλέκτη, ο οποίος ήρθε στο ατελιέ του και αγόρασε όλες τις μελέτες του στην τιμή που ζητούσε ο καλλιτέχνης - 20 φράγκα το τεμάχιο, με τα οποία συνέδραμε και τους φίλους του.^[13]

Πορτρέτο του Ντυπρέ, 1849, Γκυστάβ Κουρμπέ

Το 1831, σε ηλικία 20 ετών, εξέθεσε για πρώτη φορά στο Σαλόν το οποίο το 1833 του απένεμε μετάλλιο δεύτερης κατηγορίας. Ταξίδεψε στην Αγγλία, όπου μελέτησε τη ζωγραφική του Τζων Κόνσταμπλ, η οποία είχε αξιοσημείωτη επίδραση στο μεταγενέστερο έργο του.

Στη συνέχεια ταξίδεψε στη Νορμανδία και στο νομό Αντρ, ερχόμενος σε επαφή με τους ζωγράφους της σχολής της Μπαρμπιζόν και της σχολής Κροζάν, κοντά στην κατοικία της Ζωρζ Σαντ, με την οποία το 1846 είχε μια σύντομη αισθηματική σχέση. Το 1848 παρασημοφορήθηκε με τον σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής.^[14]

Το 1850, εγκαταστάθηκε βόρεια του Παρισιού στο Λ'Ιλ-Αντάμ (Βαλ-ντ'Ουάζ) και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική των ερημικών τοπίων και των λιτών αγροτικών σπιτιών. Μετά το θάνατο το 1857 της Ελέν Καντινέ, που ήταν μαθήτρια και σύντροφός του για πολλά χρόνια, παντρεύτηκε τη Στεφανί Μορώ, με την οποία έκανε δύο παιδιά, και άρχισε να περνά τις διακοπές στο Καγιέ-συρ-Μερ παρέα με τον Ζαν-Φρανσουά Μιλέ. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Λεόν Βικτόρ Ντυπρέ (1816-1879) ήταν επίσης ζωγράφος, όπως και η κόρη του Τερέζ-Μαρτ-Φρανσουάζ Ντυπρέ.

Ο Ζυλ Ντυπρέ πέθανε στο Λ'Ιλ-Αντάμ στις 6 Οκτωβρίου 1889.

Τεχνοτροπία

Διασχίζοντας τη γέφυρα, 1838

Τα χρώματα του Ντυπρέ είναι έντονα. Τα αγαπημένα του θέματα είναι τοπία που δραματοποιούνται στο ηλιοβασίλεμα ή καλύπτονται από σύννεφα καταιγίδας και θυελλώδεις θαλασσινές σκηνές, μερικά από τα οποία ζωγράφισε υπό την επίδραση του Γκυστάβ Κουρμπέ. Από τον Τζων Κόνσταμπλ έμαθε πώς να εκφράζει την κίνηση στη φύση και οι συνοικίες στο Σαουθάμπτον και στο Πλύμουθ, με τις μεγάλες, αδιάσπαστες εκτάσεις θάλασσας, ουρανού και εδάφους, του έδωσαν καλές ευκαιρίες να μελετήσει την καταιγιστική κίνηση των σύννεφων της καταιγίδας και την κίνηση των φυλλωμάτων όπως κινούνται από τον άνεμο.^[15] Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, με τον οποίο πιθανότατα δεν συναντήθηκε ποτέ, έδειξε τον θαυμασμό του για τα έργα του Ντυπρέ, στον οποίο είδε να ενσαρκώνεται η ψυχή του ρομαντισμού.

Αργά στην καριέρα του άλλαξε το στυλ του και έφτασε σε μεγαλύτερη απλότητα στις χρωματικές του αρμονίες. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του είναι το Πρωί και το βράδυ βρίσκεται στο Λούβρο, και το πρώιμο Διασχίζοντας τη γέφυρα, βρίσκεται στη συλλογή Ουάλλας στο Λονδίνο.^[16]

Επιλογή έργων

• 
  Ο ανεμόμυλος, δεκαετία 1850
• 
  Η Παλιά βελανιδιά, περ. 1870, Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον
• 
  Αγελάδες στο ποτάμι, δεκαετία 1870
• 
  Τοπίο, περ. 1870
• 
  Ταραγμένη θάλασσα, 1870, Αίθουσα Τέχνης Αμβούργου
• 
  Θέα στο χωριό τη νύχτα, 1840-80
• 
  Δρόμος στο χωριό
• 
  Εσωτερικό αγροτόσπιτου, 1833

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11943416w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Jules Dupré». (Ολλανδικά) RKDartists. 24960.
3. «Jules Dupré». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00055949. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
5. Édouard Pied: «Notices sur les rues de Nantes» (Γαλλικά) Νάντη. 1906. σελ. 101.
6. (Αγγλικά) SNAC. w6hq42x5. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
7. artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016.
8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11943416w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
9. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58876. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
10. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/24960. Ανακτήθηκε στις 25  Σεπτεμβρίου 2022.
11. . «1911 Encyclopædia Britannica/Dupré, Jules».
12. . «britannica.com/biography/Jules-Dupre».
13. . «leightonfineart.co.uk/artist/jules-dupre/».
14. . «artnet.com/artists/Jules Dupré».
15. . «wikiart.org/en/jules-dupre».
16. . «nga.gov/collection/artist-info/Jules Dupré/French, 1811 - 1889».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jules Dupré στο Wikimedia Commons