Εμμανουήλ, διάδοχος της Πορτογαλίας

Ο Εμμανουήλ της Πορτογαλίας, (Πορτογαλική γλώσσα : Manuel, Ταγγέρη, περί το 1586 - 22 Ιουνίου 1638) από τον Οίκο των Καπετιδών-Πορτογαλίας-Αβίς ήταν διάδοχος και διεκδικητής βασιλιάς της Πορτογαλίας κατά την κρίση διαδοχής τού 1580. Ήταν ο πρωτότοκος από τους νόθους γιους του Αντωνίου της Πορτογαλίας και της ερωμένης του Άννας Μπαρμπόσα.

Εμμανουήλ, διάδοχος της Πορτογαλίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1568[1][2] Ταγγέρη
Θάνατος	22  Ιουνίου 1638[1][3] Βρυξέλλες
Χώρα πολιτογράφησης	Ολλανδική Δημοκρατία Βασίλειο της Πορτογαλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ολλανδικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Αιμιλία του Νάσσαου[4]
Τέκνα	Maria Belgica of Portugal Εμμανουήλ Αντώνιος της Πορτογαλίας[5] Μαυρικία-Ελεονώρα της Πορτογαλίας[5] Juliana Catharina van Portugal[6]
Γονείς	Αντώνιος της Πορτογαλίας[5] και Anna Barbosa[7]
Οικογένεια	Οίκος των Αβίς
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Ο πατέρας του ήταν βοηθός ηγούμενος των Ιωαννιτών στο παράρτημα της Πορτογαλίας στη μονή Κράτο, δεν επιτρεπόταν να νυμφευτεί. Το 1580 προσπάθησε να αποκτήσει τον θρόνο, αλλά χωρίς επιτυχία και από τότε ζούσε στη Γαλλία και την Αγγλία. Το 1580 απεβίωσε ο θείος τού Αντωνίου, ο Ερρίκος της Πορτογαλίας και ο Αντώνιος με την οικογένειά του επέστρεψε στην Πορτογαλία και διεκδίκησε τον θρόνο. Τότε ο Εμμανουήλ έγινε πρίγκιπας-διάδοχος. Η βασιλεία τού πατέρα του ήταν δύσκολη και σύντομη: στη μάχη της Αλκάντρα έχασε τον τίτλο του από τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας. Ο Αντώνιος και ο γιος του αποσύρθηκαν στην Κοΐμπρα για να αποφύγουν τη φυλάκιση και συγκέντρωσαν 6000 άνδρες. Πάλι ηττήθηκαν από τους Ισπανούς. Κρύφτηκαν σε μονές και σπίτια φίλων, ώσπου διέφυγαν με την υπόλοιπη οικογένεια στη Γαλλία. Εν τω μεταξύ ο Εμμανουήλ μετέβη στην Αγγλία, όπου ζήτησε τη συνδρομή της Ελισάβετ Α΄, που τού την έδωσε. Όμως επιδημία πανώλης εξόντωσε τους περισσότερους Άγγλους στρατιώτες και έτσι η βοήθεια δεν έφθασε ποτέ στην Πορτογαλία. Ο Αντώνιος καλούσε τον εαυτό του βασιλιά των Αζορών, ώσπου ο Ισπανικός στρατός έφθασε εκεί το 1583.

Ο Εμμανουήλ νυμφεύτηκε μυστικά την Αιμιλία, κόρη τού Γουλιέλμου Α΄ πρίγκιπα της Οράγγης. Ο Εμμανουήλ ήταν Καθολικός, ενώ οι Νάσσαου ήταν οι πιο εξέχοντες Καλβινιστές στην Ευρώπη και οι δύο οικογένειες αντιτέθηκαν στον γάμο, έτσι το ζεύγος έκανε τον γάμο μυστικά με Καθολικό ιερέα τον Νοέμβριο. Ως συνέπεια ο Εμμανουήλ αναγκάστηκε να φύγει στο Βέζελ της Γερμανίας και η Αιμιλία, αρχικά σε κατ' οίκο περιορισμό, μπόρεσε να τον ακολουθήσει τον επόμενο μήνα. Κατά τα πρώτα έτη τού γάμου ζούσαν σε οικονομική στέρηση. Μόνο το 1608 ο αδελφός της Φίλιππος-Γουλιέλμος πρίγκιπας της Οράγγης μπόρεσε να συμφιλιώσει το ζεύγος με τον αδελφό του Μαυρίκιο πρίγκιπα της Οράγγης και κυβερνήτη έξι επαρχιών της Ολλανδικής Δημοκρατίας. Τους χορηγήθηκε εισόδημα και ιδιοκτησία. Η ζωή τους στην Αυλή τού κυβερνήτη δεν ήταν εύκολη, διότι τους απέφευγε η τοπική κοινωνία. Έτσι ο Εμμανουήλ άρχισε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον επίτροπο των Καθολικών Κάτω Χωρών, την Ισαβέλα-Κλάρα-Ευγενία των Αψβούργων-Ισπανίας και τον σύζυγό της Αλβέρτο Ζ΄ αρχιδούκα της Αυστρίας, που τους υποσχέθηκε μεγαλύτερο εισόδημα. Το 1625 απεβίωσε ο Μαυρίκιος και τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Φρειδερίκος-Ερρίκος πρίγκιπας της Οράγγης ως κυβερνήτης πέντε επαρχιών. Η ένταση με τον Εμμανουήλ αυξήθηκε, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μεταβεί στις Βρυξέλλες. Η Αιμιλία, που θεωρούσε τον πατέρα της Ισαβέλλας-Κλάρας-Ευγενίας, τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας, ως καθοδηγητή της δολοφονίας τού πατέρα της, δεν τον ακολούθησε, αλλά μετέβη στη Γενεύη με τις κόρες της, όπου απεβίωσε το 1629.

Η φήμη της οικογένειας χάλασε περαιτέρω: η κόρη τους Μαρία-Βελγική επρόκειτο να παντρευτεί τον μάργραβο τού Μπάντεν, αλλά κλέφτηκε με τον συνταγματάρχη του Θεόδωρο Κρολ. Αυτό μείωσε στο ελάχιστο τις ευκαιρίες να έχουν έναν καλό γάμο οι αδελφές της: πράγματι τέσσερις έμειναν άγαμες και μόνο η Ελεονώρα-Μαυρικία παντρεύτηκε από τον Οίκο τού Νάσσαου.

Ο Εμμανουήλ απεβίωσε το 1638 στις Βρυξέλλες και τάφηκε εκεί.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα το 1597 μυστικά την Αιμιλία του Νάσσαου, κόρη τού Γουλιέλμου Α΄ πρίγκιπα της Οράγγης και είχε τέκνα:

• Μαρία-Βελγική 1598-1647, παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Κρολλ συνταγματάρχη, υπεύθυνο εφοδίων τού στρατού τού Οδοάρδου Φαρνέζε δούκα της Πάρμας.^[8]
• Εμμανουήλ-Αντώνιος 1600-1666, ευγενής της Πορτογαλίας.
• Αιμιλία-Λουίζα 1603-1670, άγαμη.
• Χριστόφορος-Γουλιέλμος-Λουδοβίκος 1604-1660, στρατιωτικός, διοικητής της φρουράς τού Μαυρικίου πρίγκιπα της Οράγγης και κυβερνήτη έξι επαρχιών της Ολλανδικής Δημοκρατίας. Ιππότης της Μάλτας.
• Άννα-Λουίζα 1605-1669.^[8]
• Γιουλιάνα-Αικατερίνη 1607-1680, άγαμη.
• Μαυρικία-Ελεονώρα 1609-1674, παντρεύτηκε τον Γεώργιο-Φρειδερίκο πρίγκιπα τού Νάσσαου-Ζήγκεν.^[8]
• Σαβίνα-Δελφική 1612-1670, άγαμη.

Το 1629 απεβίωσε η Αιμιλία και ο Εμμανουήλ έκανε δεύτερο γάμο το 1630 στις Βρυξέλλες με την Λουίσα Οσόριο, κυρία επί των τιμών της Ισαβέλλας-Κλάρας-Ευγενίας. Το ζεύγος κατείχε εξέχουσα θέση στην Αυλή της.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1058994689. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
2. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00000094. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00000094.
4. p71274.htm#i712735. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
5. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
6. (πολλαπλές γλώσσες) Geni.com. www.geni.com/people/Juliana-Catharina-van-Portugal/6000000016710031853. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2024.
7. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
8. Dek: De afstammelingen..., σ. 243 και συνέχεια

Πηγές

• Dek, Anders W. E. (1968). "De afstammelingen van Juliana of Stolberg tot aan het jaar van de Vrede van Munster" [The Offsprings of Juliana van Stolberg until the Year of the Peace of Münster]. Spiegel der Historie (in Dutch). 3 (7/8).
• Suchier, Reinhard (1894). "Genealogie des Hanauer Grafenhauses" [Genealogy of the Counts of Hanau]. Festschrift des Hanauer Geschichtsvereins zu seiner fünfzigjährigen Jubelfeier am 27. August 1894 [Memorial Publication of the Hanau Historical Society on the Occasion of its 50th Anniversary on 27 August 1894] (in German). Hanau.
• Van Kamp, J. L. J. (September 1957). "Nog een tak afstammelingen van Willem de Zwijger" [More Offsprings of William the Silent]. De nederlandsche Leeuw (in Dutch). LXXIV (9). columns 266–287; 306–316. ISSN 0028-226X