Δυναστεία των Αντιπατριδών

Η Δυναστεία των Αντιπατριδών (306 π.Χ. – 294 π.Χ.) κυβέρνησε για σύντομο χρονικό διάστημα το βασίλειο της Μακεδονίας κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, αντικαθιστώντας τη Δυναστεία των Αργεαδών. Στη συνέχεια έδωσε τη θέση της στη Δυναστεία των Αντιγονιδών.

Η δυναστεία πήρε το όνομα της από τον Αντίπατρο, έμπιστο στρατηγό του βασιλιά Φιλίππου και του γιου του και διαδόχου του Αλεξάνδρου. Ο Αλέξανδρος μάλιστα, το 334 π.Χ. όρισε τον Αντίπατρο «επιμελητή της Μακεδονίας και των Ελλήνων» κατά την απουσία του στην Ασία, ενώ μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου κατά τη Συμφωνία του Τριπαραδείσου το 321 π.Χ., ο Αντίπατρος ορίστηκε «επιμελητής της βασιλείας» των Μακεδόνων.

Μετά το θάνατο του Αντιπάτρου το 319 π.Χ., ο γιος του Κάσσανδρος άρχισε να ισχυροποιείται και έγινε «στρατηγός της Ευρώπης». Μέχρι το 309 π.Χ. ο Κάσσανδρος είχε καταφέρει να εξόντωσει όλους τους νόμιμους διεκδικητές της βασιλείας, ενώ είχε παντρευτεί τη Θεσσαλονίκη, κόρη του Φιλίππου (και μέλος της δυναστείας των Αργεαδών). Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αντίγονου του Μονόφθαλμου, το 306 π.Χ. ο Κάσσανδρος υιοθέτησε τον τίτλο του «βασιλέως», ιδρύωντας και επισήμως τη δυναστεία.

Remove ads

Τα μέλη της δυναστείας που βασίλευσαν τη Μακεδονία είναι:

ο Κάσσανδρος (306 π.Χ. - 297 π.Χ.)
ο Φίλιππος Δ΄ (297 π.Χ. - 296 π.Χ.)
ο Αλέξανδρος Ε΄ και ο Αντίπατρος Β΄ (296 π.Χ. - 294 π.Χ.)
επίσης το 279 π.Χ., το έτος των Γαλατικών επιδρομών, ο Αντίπατρος ο Ετησίας κυβέρνησε για μερικές μόνο ημέρες, πριν κριθεί ακατάλληλος να χειρισθεί την απειλή των Γαλατών εισβολέων.