Δουκάτο της Πομερανίας

Το Δουκάτο της Πομερανίας (γερμανικά: Herzogtum Pommern, πολωνικά: Księstwo Pomorskie) ήταν δουκάτο στην Πομερανία, νότια ακτή της Βαλτικής Θάλασσας, κυβερνούμενο από δούκες του Οίκου της Πομερανίας (Γκρίφινς). Η χώρα υπήρχε κατά τον Μεσαίωνα, στα έτη 1121–1160, 1264–1295, 1478–1531 και 1625–1637.

Δουκάτο της Πομερανίας
1121–1637
Σημαία Έμβλημα
Διοικητική υπαγωγή	Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Πρωτεύουσα	Στσέτσιν
Ίδρυση	1121
Γλώσσες	Κάτω Γερμανικά
Πολίτευμα	μοναρχία
δεδομένα (π • σ • ε )

Το δουκάτο προήλθε από τη σφαίρα του Βαρτσίσουαφ Α΄, ενός σλαβικού Πομερανικού δούκα, και επεκτάθηκε από τα εδάφη του Σλάβε και Στόλπ το 1317, το Πριγκιπάτο του Ρύγκεν το 1325, και τα εδάφη του Λάουενμπουργκ και Μπούτο το 1455. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, περιλάμβανε επίσης τις βόρειες περιοχές Νόιμαρκ και Ούκερμαρκ, καθώς και την Σιρσιπανία και το Μεκλεμβούργο-Στρέλιτς.

Το Δουκάτο της Πομερανίας ιδρύθηκε ως υποτελές κράτος της Πολωνίας το 1121, το οποίο παρέμεινε μέχρι τη διάλυσή της Πολωνίας μετά το θάνατο του Πολωνού κυβερνήτη Μπολέσλαφ Γ΄ του Στραβόστομου το 1138.^[1][2][3] Στη συνέχεια, οι Δούκες της Πομερανίας ήταν ανεξάρτητοι και αργότερα υποτελείς του Δουκάτου της Σαξονίας από το 1164 έως το 1181, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1181 έως το 1185, της Δανίας από το 1185 έως το 1227 και τέλος,^[4] από το 1227, να μείνει με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τα επόμενα γερμανικά κράτη.

Τις περισσότερες φορές, το δουκάτο κυβερνήθηκε κοινά με δούκα Γκρίφιν, με αποτέλεσμα διάφορα εσωτερικά χωρίσματα. Αφού πέθανε ο τελευταίος δούκας του Γκρίφιν κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου το 1637, το δουκάτο μοιράστηκε μεταξύ Βραδεμβούργου-Πρωσίας και Σουηδίας. Οι Βασιλιάδες της Σουηδίας και οι Μαργράβοι του Βρανδεμβούργου, αργότερα βασιλείς της Πρωσίας, έγιναν μέλη ως Δούκες της Πομερανίας στη λίστα των συμμετεχόντων στη λίστα του Ράιχσταγκ.