Έλληνας συγγραφέας From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι ιστορικός. Βασικές του σπουδές είναι τα μαθηματικά και οι Η/Υ (Φυσικομαθηματική σχολή πανεπιστημίου Αθηνών) και εξειδικεύτηκε στην ανάλυση και προγραμματισμό μεγάλων συστημάτων. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα επί της Ιστορίας, σχετίζονται με το σοβιετικό Μεσοπόλεμο και την ιστορία του σοβιετικού ελληνισμού, καθώς και με τη διαδικασία μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή των εθνών-κρατών και με την ιστορική εμπειρία του ελληνισμού στη Μικρά Ασία.
Βλάσης Αγτζίδης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βλάσης Αγτζίδης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1956[1][2][3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας |
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι διδάκτορας της Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του Ιστορία της ελληνικής διασποράς στα βορειοανατολικά παράλια του Εύξεινου Πόντου, το 1995, και εύφημο μνεία από το Υπουργείο Εξωτερικών (τον τότε γ.γ. Απόδημου Ελληνισμού και τον υφυπουργό Γρ. Νιώτη) για τον απεγκλωβισμό των Ελλήνων της Αμπχαζίας από την εμπόλεμη περιοχή (1993) και τη συγκρότηση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) το 1996»[4]. Ήταν υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων-Εναλλακτικών στις εκλογές του Απριλίου του 1990 και του Σύριζα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015[5]. Επίσης, ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ[6] στις ευρωεκλογές του 2019.[7]
Το αντικείμενο της διατριβής του ήταν η σοβιετική, κομματική, ελληνόφωνη εφημερίδα του Καυκάσου «Κόκκινος Καπνάς» (Κόκκινος καπνεργάτης), μέσω της οποίας αναλύονται οι κώδικες επικοινωνίας της, επί του σταλινικού σοβιετικού καθεστώτος.[8] Επίσης είναι συγγραφέας βιβλίων τα οποία σχετίζονται με την παρευξείνια διασπορά. Το βιβλίο του Μικρά Ασία, ένας οδυνηρός μετασχηματισμός 1908-1923 έλαβε το Α' Βραβείο της Εστίας Νέας Σμύρνης (2016).[9] Έχει εκδόσει και επιμεληθεί 15 βιβλία.[10] Από το 1987 αρθρογραφεί σε εφημερίδες (Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Αυγή κ.ά.) και περιοδικά. Eίχε την επιμέλεια των Σελίδων Ιστορίας στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», έως τη στιγμή της παύσης της έκδοσής της. Δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης[ασαφές]. Δίδαξε επίσης στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το μάθημα για το συλλογικό Τραύμα και τη διαχείριση της Μνήμης.[11] Από το 2009 επιμελείται του Σεμιναρίου Ιστορίας στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» του δήμου Κηφισιάς.[12]
Έχει αναδείξει και τις διώξεις που υπέστησαν τα μέλη του ΚΚΕ στην ΕΣΣΔ κατά την περίοδο των σταλινικών διωγμών 1937-38.[13] Για τις ιστορικές του θεωρήσεις έχει επικριθεί ως "αντικομμουνιστής" από τον Ριζοσπάστη[14][15] . Στην σύγκρουση με το ΚΚΕ ο Αγτζίδης έχει απαντήσει με δημόσια κείμενα.[16][17] Τα κείμενα αυτά εμπεριέχονται στο συλλογικό έργο Γ.Κόκκινος-Ελ. Λεμονίδου-Βλ. Αγτζίδης, Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης, Ταξιδευτής, (2010)[18]
Έχει πάρει μέρος στην ιστορική σύγκρουση για το ζήτημα της Γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών λαών από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς.[19][20] Έχει ασκήσει δημόσια κριτική στη νεοελληνική ιδεολογία και στην αντιμετώπιση του ελληνισμού της Ανατολής και του προσφυγικού λόγου.[21]
Στα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του εντάσσονται η ζωγραφική και η γλυπτική. Το χαρακτηριστικότερο έργο του, που έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως, είναι ο Πόντιος Αντάρτης.[22] Παρουσίασε σε έκθεση μια σειρά έργων αφαιρετικής μικρο-ζωγραφικής για τα οποία η τεχνοκριτικός Αθηνά Σχινά έγραψε: "Τα «εικονογράμματα» του Βλάση Αγτζίδη, ακροβατώντας ανάμεσα στον μικρόκοσμο και στην μεγακλίμακα, αιωρούνται στον απροσδιόριστο,κατά τα άλλα, χώρο και στο χρόνο του ονείρου και της πραγματικότητας, εμπεριέχοντας εγγραφές κι ερωτήματα, απορίες κι ομιλήματα από μνήμες και καθημερινότητες των συναντήσεων και συναρτήσεων του «εγώ» και του «εμείς», καθώς μεταιχμιακά αποτυπώνουν στιγμές και διαθέσεις του ατομικού και συλλογικού υποσυνειδήτου."[23]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.