Βασίλειος Νικολόπουλος

Ο Βασίλειος Νικολόπουλος (1816-1887) ήταν Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα, εκλεγμένος βουλευτής και πολλές φορές υπουργός σε πολλά υπουργεία από το 1862 έως το 1874.

Βασίλειος Νικολόπουλος
Ο Βασίλειος Νικολόπουλος στην Ποικίλη Στοά.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Βασίλειος Νικολόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση	1816 Καρύταινα
Θάνατος	22  Ιανουαρίου 1887 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Σταματίνα Βούλγαρη
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αρκαδίας)
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Καρύταινα της Επαρχίας Γορτυνίας το έτος 1816. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του και διακρίνονταν πάντα πρώτος μαθητής. Τον ανέλαβε ο αρχιεπίσκοπος Καρυταίνης Ιγνάτιος στο σπίτι του, ο οποίος ανακάλυψε την κλίση του Βασιλείου στα γράμματα και έγινε προσωπικός του δάσκαλος. Μετέβη στην Αθήνα και σπούδασε νομικά, τελειώνοντας το 1846 με άριστα στις διδακτορικές εξετάσεις. Ήταν ο πρώτος πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.^[1]

Διορίστηκε δικαστής από τον Όθωνα, ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητές του. Προάχθηκε αμέσως στην θέση του Προέδρου των Πρωτοδικών και μετά από λίγο έγινε Εφέτης και εν συνεχεία Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Παντρεύτηκε την Σταματίνα, θυγατέρα του Δ. Βούλγαρη.

Διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Αρκαδίας και Υπουργός Δημοσίας Εκπαίδευσης στην επαναστατική κυβέρνηση του 1862 και την Κυβέρνηση του Οροπεδίου του 1863, των Εσωτερικών, επί κυβερνήσεως Ρούφου το 1865 και Εσωτερικών επίσης επί κυβερνήσεως Δ. Βούλγαρη το 1871 και Υπουργός Δικαιοσύνης και Ναυτικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη του 1874. Ήταν γαμπρός του Δ. Βούλγαρη.

Η πικρότερη στιγμή της καριέρας του ήταν όταν το 1875 κατηγορήθηκε για ανάμειξη στα Σιμωνιακά. Καταδικάστηκε από Ειδικό Δικαστήριο που συστήθηκε τότε σε φυλάκιση επί δωροληψία και αποσύρθηκε της πολιτικής σκηνής μέχρι το 1887.

Λίγο πριν του θανάτου του, στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Ιανουαρίου 1887 επανεξελέγη και πάλι βουλευτής Αρκαδίας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 1887.