Β΄ Πόλεμος του Κονγκό

Ο Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό (επίσης γνωστός ως Μεγάλος Πόλεμος της Αφρικής ή Μεγάλος Αφρικανικός Πόλεμος και ενίοτε Αφρικανικός Παγκόσμιος Πόλεμος) ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1998 στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά τον Πρώτο Πόλεμο του Κονγκό, εξαιτίας ζητημάτων που προκάλεσαν και τον προγενέστερο. Ο πόλεμος τελείωσε επίσημα τον Ιούλιο του 2003, όταν η μεταβατική κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό ανέλαβε την εξουσία. Αν και υπεγράφη ειρηνευτική συμφωνία το 2002, η βία συνεχίστηκε σε πολλές περιοχές της χώρας, κυρίως στα ανατολικά^[1]. Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν με την συνεχιζόμενη εξέγερση του Αντιστασιακού Στρατού του Κυρίου (LRA) και τις συγκρούσεις Κίβου και Ιτούρι.

Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό
Συρράξεις στο Κονγκό και Γενοκτονία της Ρουάντα
Ο βιασμός χρησιμοποιήθηκε ως πολεμικό όπλο τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο πόλεμο του Κονγκό.
Χρονολογία	2 Αυγούστου 1998 – 18 Ιουλίου 2003
Τόπος	Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
Έκβαση	Στρατιωτικό αδιέξοδο Συμφωνία της Πόλης του Ηλίου Δημιουργία ενιαίας και πολυκομματικής κυβέρνησης στο Κονγκό, με τον Ζοζέφ Καμπιλά ως πρόεδρο και τον Ζαν-Πιέρ Μπεμπά ως πρωθυπουργό. Συμφωνία της Πρετόρια, απόσυρση της Ρουάντα από το Κονγκό με τη δέσμευση αφοπλισμού των παραστρατιωτικών ομάδων των Χούτου. Εγκαθίδρυση μεταβατικής κυβέρνησης. Συνέχιση της σύγκρουσης Ιτούρι. Έναρξη της σύγκρουσης Κίβου.

Θεωρείται η πλέον θανατηφόρος σύρραξη στην σύγχρονη ιστορία της Αφρικής και συμμετείχαν άμεσα στον πόλεμο εννέα χώρες της Αφρικής και διάφορες ένοπλες ομάδες. Μέχρι το 2008 ο πόλεμος και τα επακόλουθά του προκάλεσαν 5,4 εκατομμύρια θανάτους, κυρίως εξαιτίας ασθενειών και της πείνας που επακολούθησε^[2], καθιστώντας τη την πλέον θανατηφόρα σύγκρουση σε όλον τον κόσμο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο^[3]. Περίπου 2 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν ή αναζήτησαν άσυλο σε γειτονικές χώρες^[1][4].

Παρά την επίσημη λήξη του πολέμου τον Ιούλιο του 2003 και τη συμφωνία μεταξύ των πρώην εμπόλεμων μερών να δημιουργήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, 1.000 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους καθημερινά το 2004 από περιπτώσεις υποσιτισμού και ασθενειών^[5]. Βασικό αίτιο, μεταξύ άλλων, του πολέμου (όπως και των μεταγενέστερων συγκρούσεων) ήταν η εκμετάλλευση συγκεκριμένων ορυκτών^[6][7].

Παραπομπές σημειώσεις

1. Soderlund, Walter C.· DonaldBriggs, E.· PierreNajem, Tom· Roberts, Blake C. (1 Ιανουαρίου 2013). Africa’s Deadliest Conflict: Media Coverage of the Humanitarian Disaster in the Congo and the United Nations Response, 1997–2008. Waterloo: Wilfrid Laurier University Press. ISBN 9781554588787.
2. «Congo war-driven crisis kills 45,000 a month-study». Reuters. 22 Ιανουαρίου 2008. http://www.alertnet.org/thenews/neboutwsdesk/L22802012.htm.
3. Bavier, Joe (22 Ιανουαρίου 2007). «Congo war-driven crisis kills 45,000 a month: study». Reuters. http://www.reuters.com/article/worldNews/idUSL2280201220080122. Ανακτήθηκε στις 2007-01-22.
4. «Congo Civil War». GlobalSecurity.org.
5. «1,000 a day dying in Congo, agency says». Canadian Broadcasting Corporation. 10 Δεκεμβρίου 2004. http://www.cbc.ca/world/story/2004/12/10/congo-report041210.html.
6. «Children of the Congo who risk their lives to supply our mobile phones». The Guardian. 7 Δεκεμβρίου 2012. http://www.theguardian.com/sustainable-business/blog/congo-child-labour-mobile-minerals.
7. Rayner, Gordon (27 Σεπτεμβρίου 2011). «Is your mobile phone helping fund war in Congo?». The Daily Telegraph (London). http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/africaandindianocean/democraticrepublicofcongo/8792068/Is-your-mobile-phone-helping-fund-war-in-Congo.html.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα African World War στο Wikimedia Commons
• BBC Q&A on DR Congo conflict – BBC: Updated timeline of Congo history, with emphasis on the war
• Global IDP Database: Overview of warring parties
• Globalsecurity.org site on Congo Civil War