Ανώνυμος (πλοίο)

Σύμφωνα με το διεθνές ναυτικό δίκαιο αλλά και με το εσωτερικό δίκαιο των Χωρών ανώνυμο πλοίο, χωρίς δηλαδή όνομα, είναι αδύνατον να υπάρξει (εκτός των παράνομων πειρατικών) αφού το όνομα είναι ένα από τα ουσιώδη στοιχεία που χαρακτηρίζουν την έννοια του πλοίου. Γεγονός πάντως είναι πως σε μια Χώρα με μεγάλη ναυτιλία όπως η Ελλάδα, είναι δυνατόν να συμβούν και τα περισσότερα ναυτικά ευτράπελα όπως και η παρακάτω ιστορία της ελληνικής πολεμικής ημιολίας «Ανώνυμου».

Το 1836 ναυπηγήθηκαν στον Πόρο για τις ανάγκες του τότε ελληνικού στόλου τρία όμοια ξύλινα σκάφη στο τύπο της ημιολίας. Στα δύο από τα τρία σκάφη δόθηκαν τα ονόματα «Ματθίλδη» και «Ναυπλία», ενώ το τρίτο ή λησμόνησαν να το βαπτίσουν (!), ή λόγω διαμάχης δεν αποφάσιζαν ή για άλλους λόγους παρέμενε σε εκκρεμότητα. Έτσι το τρίτο αυτό σκάφος το αποκαλούσαν όλοι απλά «βασιλική γολέτα». Αυτό συνεχίσθηκε μέχρι το 1843, όταν Κυβερνήτης του σκάφους ανέλαβε ο Δημήτριος Νικολάρας, ένας θυμόσοφος Ψαριανός που είτε είχε βαρεθεί ν΄ ακούει το «βασιλική γολέτα» αντί ονόματος, είτε το θεώρησε υποτιμητικό να κυβερνά πλοίο χωρίς όνομα. Έτσι στη πρώτη του σηματική αναφορά «θέσης πλοίου» προς το «Υπουργείον Ναυτικών» έγραψε στην οικεία θέση: «εν όρμω Λαυρίου και επί της βασιλικής ημιολίας «Ανώνυμος» τη .....».

Όταν παραλήφθηκε το σήμα γεγονός ήταν ότι θορύβησε την τότε Ηγεσία αλλά και δημιούργησε και άλλα ευτράπελα. Πάντως το σήμα αυτό ήταν η αιτία η μεν «βασιλική γολέτα» να λάβει αμέσως το όνομα «Μεθώνη» ο δε Κυβερνήτης Δ. Νικολάρας «αργία» με πρόσκαιρη παύση «δι΄ άκαιρον και άσκοπον αστειότητα».

Δείτε επίσης

• Όνομα πλοίου