Το Ανάκτορο Μπλένειμ (αγγλ.: Blenheim Palace, γερμανική προφορά Μπλένχαϊμ) είναι μνημειακή αρχοντική κατοικία, που βρίσκεται στην περιοχή Γούντστοκ (Woodstock) του Όξφορντσαϊρ στην Αγγλία. Αποτελεί την έδρα των Δουκών του Μάρλμπορο (Marlborough). Είναι μια από τις μεγαλύτερες οικίες στην Αγγλία και κτίστηκε κατά την περίοδο 1705 - 1724. Από το 1987 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[1] Θεωρείται ως ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της αρχιτεκτονικής μπαρόκ στην Αγγλία. Σήμερα είναι η κατοικία του 11ου Δούκα του Μάρλμπορο και συντηρείται από την οικογένεια Τσώρτσιλ. Σε αυτό γεννήθηκε το 1874 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.[2]
| Ανάκτορο Μπλάνχαϊμ | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
 | |
| Χώρα μέλος | .svg){kind=small} Ηνωμένο Βασίλειο |
| Τύπος | Πολιτισμικό |
| Κριτήρια | (ii,)(iv) |
| Ταυτότητα | 425 |
| Περιοχή | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1987 (10η συνεδρίαση) |
Σύντομο ιστορικό
Το ανάκτορο άρχισε να κατασκευάζεται από τη βασίλισσα Άννα, για να προσφερθεί ως δώρο του Στέμματος και του αγγλικού λαού στον Σερ Τζων Τσώρτσιλ (Sir John Churchill), 1ο Δούκα του Μάρλμπορο για την νίκη του -η οποία επετεύχθη σε συνεργασία με τον πρίγκιπα Ευγένιο της Σαβοΐας- εναντίον του συνασπισμού γαλλικών και βαυαρικών στρατευμάτων στις 13 Αυγούστου 1704 στη μάχη του Μπλένχαϊμ. Η μάχη αυτή ήταν επεισόδιο του Πολέμου της Διαδοχής του ισπανικού θρόνου. Ύστερα από τη μάχη, ο Δούκας δέχτηκε αυτοπροσώπως την παράδοση του επικεφαλής των Γάλλων, Στρατάρχη Ταλλάν (Talland).[3] Το τοπωνύμιο της μάχης έδωσε στο ανάκτορο το όνομά του, αν και αυτό πέρασε στην αγγλική γλώσσα ως "Blenheim"[1] (ορθή προφορά Μπλένιμ).
Η κατασκευή κάθε άλλο παρά απρόσκοπτα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ότι έγινε. Η Δούκισσα Σάρα Τσώρτσιλ ήταν γυναίκα με ισχυρή θέληση και προτιμούσε, αντί μια παρόμοια αρχοντική κατοικία, ένα πολύ μικρότερο εξοχικό, το οποίο θα είχε πολύ λιγότερες εργασίες συντήρησης και μεγαλύτερη πρακτική αξία για την ίδια και κατά δεύτερο λόγο θα επεδείκνυε το "κύρος" της οικογένειας.[3] Αφού "πείστηκε" για την κατασκευή του Μπλένχαϊμ, εξέφρασε την προτίμησή της για την επιλογή αρχιτέκτονα προς τον Σερ Κρίστοφερ Ρεν, διάσημο για την κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου του Λονδίνου. Όμως ο Δούκας στράφηκε προς έναν καθόλου γνωστό και άπειρο αρχιτέκτονα (αν και γνωστό συγγραφέα), τον Σερ Τζων Βάνμπρα και τον έμπειρο συνεργάτη του Νίκολας Χώκσμουρ, στους οποίους ανατέθηκε η σχεδίαση και η κατασκευή (1705). Το "δίδυμο" αυτό είχε μόλις ολοκληρώσει τα πρώτα στάδια κατασκευής τού Κάστρου Χάουαρντ στο Γιόρκσαϊρ. Η Σάρα Τσώρτσιλ βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τον Βάνμπρα, τόσο σε θέματα αισθητικής, όσο και σε θέματα σχεδίασης: η Δούκισσα ήθελε ένα πρακτικό σπίτι και όχι ένα μνημείο, κάτι που βρισκόταν σε ευθεία αντίθεση με τις αντιλήψεις της εποχής σχετικά με την ανέγερση παρόμοιων κατασκευών και την λαϊκή θέληση, καθώς τα έξοδα κατασκευής πλήρωνε το αγγλικό κράτος και, συνεπώς, ο λαός. Τελική συνέπεια των προστριβών αυτών ήταν η απομάκρυνση του Βάνμπρα από την κατασκευή το 1719. Το ανάκτορο ολοκληρώθηκε υπό την επίβλεψη τού συνεργάτη του Χώκσμουρ[1], ενώ στο μεταξύ η χρηματοδότηση είχε περικοπεί (1712) και ο Δούκας αναγκάστηκε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος την αποπεράτωσή του.[3]
Ο κήπος του ανακτόρου, ο οποίος είχε μείνει σχετικά παραμελημένος, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα τοπίων Λάνσελοτ "Καπαμπίλιτι" Μπράουν το 1764. Η μεγαλοπρέπεια και η ηρεμία που προσφέρει, παραμένουν μοναδικά στην Βρετανία.[4] Τα αρχικά σχέδια του κήπου είχαν εκπονηθεί από τον Βάνμπρα, ο οποίος τροποποίησε την ροή του μικρού ποταμού Γκλάιμ (Glyme), ώστε το ποτάμι να περνά μέσα από τον κήπο και άρχισε να κατασκευάζει τη "μεγάλη γέφυρα" επάνω από το ποτάμι, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο Μπράουν μετέτρεψε τον κήπο σε θαυμάσιο τεχνητό τοπίο με την δημιουργία δύο μικρών λιμνών, τονίζοντας έτσι περισσότερο την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική του.[1] Ο 9ος Δούκας του Μάρλμπορο ήταν αυτός που έκανε τις περισσότερες τροποποιήσεις στον κήπο, δημιουργώντας τους αποκαλούμενους "Formal Gardens" στην ανατολική και την δυτική πτέρυγα και οι οποίοι, το 2008, απέσπασαν το βραβείο της "Historic Houses Association" για τον "Κήπο της Χρονιάς".[5] Έκανε, επίσης, νέα δενδροφύτευση στις αλέες (avenues), συνολικά φυτεύοντας περίπου μισό εκατομμύριο νέα δένδρα στον κήπο του ανακτόρου.[3]
Αρχιτεκτονική και αισθητική
Το βασικό σημείο ενδιαφέροντος του κτηρίου είναι η αυθεντικότητα του εθνικού του χαρακτήρα: Η αρχιτεκτονική διακόσμησή του αποπνέει τον θρίαμβο των βρετανικών στρατευμάτων απέναντι στα γαλλικά. Σχετικά με το αρχιτεκτονικό του στυλ, έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται ο όρος "βρετανικό μπαρόκ", αλλά το αμφιλεγόμενο και ανεπαρκές αυτού του όρου το μόνο που αποδεικνύει είναι η δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν οι ιστορικοί τέχνης σχετικά με την ταξινόμηση αυτού του κτηρίου, που δεν εμπίπτει σε καμία κατηγορία. Η συμμετρία του σχεδιασμού του και η χωρική του διευθέτηση συνδυάζονται με την προκλητικά αναχρονιστική έγερση των υψηλών πύργων που ανυψώνονται σε καθεμιά από τις τέσσερις γωνίες του. Δημιουργείται έτσι μια θεατρική αίσθηση που προέρχεται από τις ετερογενείς αρχιτεκτονικές φόρμες που ενσωματώνει η κατασκευή και το ανάκτορο δημιουργεί την εντύπωση μνημείου προ της ρομαντικής εποχής, του οποίου η ιστορική σημασία δεν μπορεί να παραγνωριστεί.[1]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
