Αλιγιά

Αλιγιά (εβραϊκά: עֲלִיָּה, κυριολεκτικά: «ανάβαση») ονομάζεται η μετανάστευση Εβραίων από τη διασπορά στη Γη του Ισραήλ. Επίσης, ορίζεται ως «η πράξη της ανάβασης» - δηλαδή, προς την Ιερουσαλήμ - «κάνοντας αλιγιά» μεταβαίνοντας προς τη Γη του Ισραήλ που είναι μία από τις πιο βασικές αρχές του Σιωνισμού. Η αντίθετη ενέργεια, η μετανάστευση από τη Γη του Ισραήλ, αναφέρεται στα εβραϊκά ως γεριντά («κατάβαση»).^[1] Ο Νόμος της Επιστροφής του Κράτους του Ισραήλ δίνει στους Εβραίους και τους απογόνους τους αυτόματα δικαιώματα όσον αφορά την παραμονή και την ισραηλινή υπηκοότητα.

Για μεγάλο μέρος της εβραϊκής ιστορίας, οι περισσότεροι Εβραίοι έζησαν στη διασπορά, όπου η αλιγιά αναπτύχθηκε ως εθνική φιλοδοξία για τον εβραϊκό λαό, αν και δεν εκπληρώθηκε γενικά μέχρι την ανάπτυξη του σιωνιστικού κινήματος στα τέλη του 19ου αιώνα.^[2] Η μεγάλης κλίμακας μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη ξεκίνησε το 1882.^[3] Από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ το 1948, περισσότερα από 3 εκατομμύρια Εβραίοι έχουν μετακομίσει στο Ισραήλ.^[4] Από το 2014, το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη μαζί περιέχουν το 42,9% του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού.^[5]