Γερμανός ευγενής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλβέρτος (3 Μαΐου 1905 - 8 Ιουλίου 1996) από τον Οίκο των Βίττελσμπαχ ήταν δούκας, και τιτουλάριος βασιλιάς, της Βαυαρίας (1955-1996).
| Αλβέρτος | |
|---|---|
.jpg) | |
δούκας της Βαυαρίας τιτουλάριος βασιλιάς της Βαυαρίας | |
| Περίοδος | 1955 - 1996 |
| Γέννηση | 3 Μαΐου 1905 |
| Θάνατος | 8 Ιουλίου 1996 (91 ετών) |
| Σύζυγος | Μαρία Ντράσκοβιτς του Τρακοστιάν Μαρία-Γιένκε Κέγκλεβιτς του Μπούζιν |
| Απόγονοι | Μαρία-Γαβριέλα Μαρία-Καρλότα Φραγκίσκος Μαξ |
| Οίκος | των Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Ρούπρεχτ |
| Μητέρα | Μαρία Γαβριέλα δούκισσα στη Βαυαρία |
| Θρησκεία | Καθολικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ήταν ο μόνος (επιζήσας) γιος του Ρούπρεχτ διαδόχου της Βαυαρίας (γιου του Λουδοβίκου Γ΄ της Βαυαρίας) και της πρώτης συζύγου του Μαρίας-Γαβριέλας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Καρόλου-Θεοδώρου δούκα στη Βαυαρία.
Βαπτίστηκε Αλβέρτος-Λεοπόλδος-Φερδινάνδος-Μιχαήλ[1]. Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 ο Λουδοβίκος Γ΄ καθαιρέθηκε από βασιλιάς της Βαυαρίας και η οικογένεια του Αλβέρτου διέφυγε στο Τιρόλο της Αυστρίας[1]. Πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η οικογένειά του αρνήθηκε να υποστηρίξει τους Ναζί στη Γερμανία· αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Αλβέρτος, που σπούδαζε δασοκομία, να διακόψει τις σπουδές του[1]. Το 1940 διέφυγε με την οικογένειά του στο κτήμα του στο Σαρβάρ της Ουγγαρίας, όμως το 1944 οι Ναζί κατέλαβαν την Ουγγαρία και φυλάκισαν τους Βίττελσμπαχ. Το 1945 ελευθερώθηκαν από το στρατόπεδο του Νταχάου από τον στρατό των ΗΠΑ[1].
Το 1955 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Αλβέρτος έγινε επικεφαλής του Οίκου των Βίττελσμπαχ. Ο Ρούπερτ ήταν απόγονος του Καρόλου Α΄ της Αγγλίας και διεκδικητής του στέμματος της Βρετανίας[2], έτσι ο Αλβέρτος έγινε ο νέος διεκδικητής[3]. Το 1959 με μία επίσημη τελετή επέστρεψε το στέμμα και τα λοιπά βασιλικά κοσμήματα του Όθωνα της Ελλάδας στον Παύλο της Ελλάδας · ο Όθωνας ήταν θείος του Λουδοβίκου Γ΄. Το 1980 προήδρευσε στις πολυτελής τελετές για τον εορτασμό των 800 ετών από την ίδρυση του Οίκου των Βίττελσμπαχ στη Βαυαρία[4].
Ήταν κυνηγός και επεδίωκε τα ελάφια, έχοντας συλλέξει περισσότερα από 3.000 κέρατα, μάλιστα μερικά εκτίθενται στο κάστρο Μπέρχτεσγκάτεν. Συνέγραψε δύο βιβλία για Τις συνήθειες των ελαφιών[1] και έλαβε τιμητικό διδακτορικό για αυτά από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου των Λουδοβίκου και Μαξιμιλιανού στο Μόναχο. Το 1953 επισκεπτόμενος τη Βραζιλία, ανακάλυψε τη ράτσα σκύλων Φίλα Μπραζιλέιρο και έφερε μερικούς στη Γερμανία, εισάγοντας την εκτροφή τους στην Ευρώπη.
Απεβίωσε το 1996 σε ηλικία 91 ετών στο κάστρο Μπεργκ, 20 χλμ ΝΔ του Μονάχου, εκεί όπου ζούσε μοναχικά για δεκαετίες. Η εξόδιος ακολουθία του έγινε στο Τεατίνεκιρχε του Μονάχου από τον αρχιεπίσκοπο της πόλης[1]. Ετάφη στο οικογενειακό νεκροταφείο που είχε ιδρύσει στο αββαείο του Άντεχς.
Το 1930 νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαρία Ντράσκοβιτς του Τρακοστιάν[5], κόρη του Ντιονύς-Μαρία Ντράσκοβιτς κόμη του Τρακοστιάν[6]. Αν και ο πατέρας του επέτρεψε το γάμο, ένα συμβούλιο του Οίκου των Βίττελσμπαχ κατέληξε ότι ο γάμος δεν συμμορφώνεται με την οικογενειακή παράδοση, όπως ορίζεται από τους νόμους του ιστορικού Οίκου[7] και εξαίρεσε τα ονόματα των τέκνων του ζεύγους από το Αλμανάκ του Γκότα[5]. Το 1948 νομικοί σύμβουλοι αποφάνθηκαν ότι μόνο ο επικεφαλής του Οίκου έχει την εξουσία να κρίνει έγκυρο έναν γάμο· το επόμενο έτος ο Ρούπερτ αναγνώρισε τον γάμο ως δυναστικό[4][7]. Είχαν τέκνα:
Το 1971 ο Αλβέρτος νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Μαρία-Γιένκε Κέγκλεβιτς κόμισσα του Μπούζιν.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
