καθηγητής ιστορίας μεσαιωνικών και βυζαντινών χρόνων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλέξιος Γ. Κ. Σαββίδης (13 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας ιστορικός, μεσαιωνολόγος-βυζαντινολόγος, πρώην ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Αθήνα) και μετέπειτα καθηγητής στα Πανεπιστήμια Αιγαίου (Ρόδος) και Πελοποννήσου (Καλαμάτα), με ιδιαίτερη ερευνητική/συγγραφική προσφορά για την ιστορία και τον πολιτισμό του μεσαιωνικού (βυζαντινού) Πόντου, κυρίως για το κράτος των Μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας (1204-1461 μ. Χ.). Η οικογένειά του έχει ποντιακές ρίζες και στα τέλη του 19ου αιώνα μετανάστευσε μέσω Κύπρου στην Παλαιστίνη, όπου ο παππούς του, Κωνσταντίνος Σαββίδης (1880-1956), χρημάτισε ΄Έλληνας υποπρόξενος στην Χάϊφα. Ο πατέρας του, Γεώργιος Κ. Σαββίδης (Χάϊφα 1920-Αθήνα 2005), σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και με την σύζυγό του, Μαίρη Μεϊμαράκη (Ιερουσαλήμ 1927-Αθήνα 2019), μουσικό (δασκάλα πιάνου), ήλθαν στην Αθήνα το 1953, όπου γεννήθηκε ο γιος τους, Α.Γ.Κ.Σ. (1955). Ο πατέρας του Α.Γ.Κ.Σ. υπήρξε εκπαιδευτικός στο Αγγλικό Τμήμα του Κολλεγίου Αθηνών (1954-1988) και η μητέρα του ήταν γνωστή ως Μαίρη Μεϊμαράκη-Καρούζου στον εκδοτικό χώρο, ως σύζυγος (σε δεύτερο γάμο/1963) και κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του ΄Ελληνα ποιητή Νίκου Δ. Καρούζου (Ναύπλιο 1926-Αθήνα 1990), ο οποίος επηρέασε αποφασιστικά τον Α.Γ.Κ.Σ. τόσο ως προς τις φιλολογικές και ιστορικές σπουδές που ακολούθησε, όσο και ως προς την ερευνητική ενασχόλησή του με την κλασσική μουσική. Η διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων του ποιητή έχει περιέλθει στην φροντίδα του Α.Γ.Κ.Σ. από το 2019.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 13 Φεβρουαρίου 1955 Αθήνα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Ιστορικός Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | καθηγητής πανεπιστημίου |
Βραβεύσεις | Βραβείο Ιπεκτσί |
Προπτυχιακές-μεταπτυχιακές σπουδές και βραβεύσεις
Γεννήθηκε στην Αθήνα (13.2.1955) και πραγματοποίησε σπουδές φιλολογίας και βυζαντινής/μεσαιωνικής ιστορίας στα Πανεπιστήμια Αθηνών (Φιλοσοφική Σχολή/πτυχιούχος, 1978), Λονδίνου (King’s College/Master of Philosophy, 1980) και Θεσσαλονίκης (Φιλοσοφική Σχολή/διδακτορικό, 1986). Μεταξύ των καθηγητών του συγκαταλέγονται οι Ιωάννης Καραγιαννόπουλος (1922-2000), Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου (1917-2012) καιDonaldM. Nicol (1923-2003), καθώς και οι David Marshall Lang (1924-1991), Robert Browning (1914-1997), Richard Clogg, Αθανάσιος Κομίνης (1930-2006), Ιουλιανή Χρυσοστομίδου (Julian Chrysostomides, 1928-2008),Βασίλειος Καραγεώργος (1936-2009),Βασίλειος Σφυρόερας (1921-2015), Anthony A.M. Bryer (1937-2016),Στέριος Φασουλάκης (1933-2018), Speros Vryonis Jr. (1928-2019) και Κωνσταντίνος Μανάφης (1938-2021). Στο School of Orienta and African Studies του Παν/μίου Λονδίνου παρακολούθησε επί διετία (1978-1980) τα μαθήματα/σεμινάρια των καθηγητών Παναγιώτη Γερ. Βατικιώτη (P. J. Vatikiotis, 1928-1997),Peter M. Holt (1918-2006) καιVictorL. Ménage (1920-2015).Μέντοράς του πάνω σε θέματα έρευνας της ιστορίας και του πολιτισμού του βυζαντινού Πόντου υπήρξε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Δρ Οδυσσέας Λαμψίδης (1917-2006), 3ος Πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών/ΕΠΜ στα χρόνια 1962-1989.
Είναι ομότιμος καθηγητής από το 2022 Ιστορίας Μεσαιωνικών και Βυζαντινών Χρόνων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και υπήρξε Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών(ΤΙΑΔΠΑ/Καλαμάτα) για την περίοδο 2010-2015. Την περίοδο 2016-2020 διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (ΣΑΕΠΣ/Καλαμάτα).Το 1997 τιμήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με το Α΄ Βραβείο Αμπντί Ιπεκτσί για τη συμβολή του στη μελέτη των βυζαντινοτουρκικών σχέσεων και την προώθηση της ελληνοτουρκικής επιστημονικής συνεργασίας, ενώ το 2016 έλαβε το Βραβείο Οδυσσέα Λαμψίδη για την έως τότε τριανταπεντάχρονη ερευνητική/συγγραφική του συμβολή στη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού του μεσαιωνικού Πόντου.
Θητεία στην έρευνα, πανεπιστημιακή διδασκαλία, εκδόσεις, επιμέλειες και βιβλιογραφικές συμβολές
Από το 1985 ως το 2001 υπήρξε ερευνητής στο Κέντρο (Ινστιτούτο) Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Αθήνα), ενώ στα χρόνια 1995-1998 δίδαξε μεσαιωνική ελληνική ιστορία με ανάθεση (αμισθί) στα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά τμήματα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2001 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών/ Ρόδος), όπου το 2005/2006 εξελίχτηκε σε τακτικό καθηγητή.΄Εχει πλούσιο ερευνητικό και διδακτικό έργο, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, με ειδικά μαθήματα, διαλέξεις και σεμινάρια σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μεγάλη Βρεταννία, Βουλγαρία, τ. Τσεχοσλοβακία, Νότια Αφρική), έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή και πανελλήνια επιστημονικά συνέδρια και έχει διατελέσει επόπτης έντεκα διδακτορικών διατριβών στα Πανεπιστήμια Αιγαίου και Πελοποννήσου (ορισμένες τους έχουν δημοσιευθεί από έγκριτους εκδοτικούς οίκους), έχοντας παράλληλα συνεισηγηθεί ή συμμετάσχει σε εξεταστικές επιτροπές για άλλες διδακτορικές διατριβές ή μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες σε διάφορα άλλα Πανεπιστήμια της Ελλάδας (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ιόνιο/Κέρκυρα, Πάντειον/Αθήνα, Δημοκρίτειο Θράκης/Κομοτηνή) και του εξωτερικού (Rand Afrikaans/Johannesburg University, University of South Africa/Pretoria). Επόπτευσε δύο μεταδιδακτορικές έρευνες στα Πανεπιστήμια Αιγαίου (Ανθούλλης Δημοσθένους, «Το κυπριακό ποίμνιο, 4ος-12ος αι.»/2007-2008) και Πελοποννήσου (Γιασμίνα Μωυσείδου, «Μεσαιωνικός Πόντος: στοιχεία προσωπογραφίας και πολιτικής ιδεολογίας, 4ος αι. μ. Χ.-1461»/2018-2022). ΄Εχει επίσης λάβει μέρος από το 2000/2001 σε πολλές εκλεκτορικές διαδικασίες εξελίξεων ή μονιμοποιήσεων (συχνά ως συνεισηγητής) σε όλα σχεδόν τα Ιστορικά-Αρχαιολογικά και άλλα συναφή Τμήματα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.Από τους διδάκτορές του υπηρετούν ως επίκουροι καθηγητές η Φωτεινή Β. Πέρρα (Μεσαιωνική Ιστορία-Παν/μιο Πελοποννήσου-Καλαμάτα/2017 και εξής) και Στέφανος Κορδώσης (Ιστορία Κεντρικής Ευρασίας-Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας-Θεσσαλονίκη/2021 και εξής). Το άρθρο του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της 27ης Σεπτεμβρίου 1998 με τίτλο «Επάγγελμα: ιστορικός ερευνητής στην Ελλάδα» έθιξε μεταξύ άλλων το ζήτημα της ανάγκης συμμετοχής και ερευνητών των ερευνητικών κέντρων/ινστιτούτων στις κρίσεις/εξελίξεις/προαγωγές των πανεπιστημιακών στην Ελλάδα, συμβάλλοντας προς την κατεύθυνση αυτή, ενώ ως την εποχή εκείνη μόνο οι πανεπιστημιακοί συμμετείχαν στις αντίστοιχες κρίσεις των ερευνητών.
Βασικοί τομείς των ερευνών του είναι οι σχέσεις του Βυζαντίου με τα τουρκόφωνα φύλα, η βυζαντινή προσωπογραφία και γενεαλογία, η ιστορία του βυζαντινού Πόντου και του κράτους των Μεγαλοκομνηνών της Τραπεζούντας, καθώς και η ιστορία και ιστορική γεωγραφία του χερσαίου και νησιωτικού ελλαδικού χώρου κατά τον μεσαίωνα και τις απαρχές της οθωμανικής κυριαρχίας. Είναι επιμελητής έκδοσης του ειδικού βυζαντινολογικού περιοδικού Βυζαντινός Δόμος(Αθήνα 1987-1998/ Θεσσαλονίκη, 1999 κ. εξ.)καθώς και επιμελητής βυζαντινολογικού προσωπογραφικού λεξικού με διεθνείς συμμετοχές και παράλληλη αγγλική έκδοση (σε συνεπιμέλεια με τον ομότιμο καθηγητή του νοτιοαφρικανικού Πανεπιστημίου του Johannesburg Benjamin Hendrickx [1939-2021]) στον βελγικό εκδοτικό οίκο Brepols[Turnhout, 2007 κ. εξ.]). Με τον B. Hendrickxσυνέγραψε επίσης το ευρείας κυκλοφορίας και διδακτικής χρήσης εγχειρίδιο Introducing Byzantine history (Παρίσι, Hêrodotos, 2001), που από το 2003 κυκλοφορεί και στην Ελλάδα σε εμπλουτισμένη ελληνική μετάφραση(2ηέκδ. το 2008 και πρόσφατη 3η έκδοση με βιβλιογραφικό παράρτημα από την βυζαντινολόγο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Μαρία Λεοντσίνη: Αθήνα, Ηρόδοτος, 2019).Το 2021 επιμελήθηκε της έκδοσης ειδικού τόμου του Βυζαντινού Δόμου/ΒΔμε την συμβολή 30 μελετών βυζαντινολόγων, μεσαιωνολόγων κ.ά. επιστημόνων στη μνήμη του συνεργάτη του,B. Hendrickx (περί αυτού βλ. το λήμμα στην Wikipedia), όπου συμπεριλαμβάνεται η εκτενής του συμβολή «Σημειώσεις για τις πηγές της ιστορίας του Βυζαντίου και για τα βασικά γραμματολογικά τους βοηθήματα» (ΒΔ 29 (2021, έκδ. 2022), σ. 559-615.
Μελέτες και άρθρα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα ρωσσικά και στα τουρκικά. Από το 2019 κυκλοφορεί η επιμελημένη βιβλιογραφία του (σε συνεργασία με την βυζαντινολόγο Γιασμίνα Μωυσείδου)Βυζαντινή και μεσαιωνική ιστορία (284-1461/1479): βασική ελληνόγλωσση βιβλιογραφία αυτοτελών έργων(2ηέκδ. με προσθήκες, Αθήνα, Ηρόδοτος, 2020).Για τα βιβλία και τις μονογραφίες του, καθώς και για το προαναφερόμενο προσωπογραφικό λεξικό του Βυζαντίου που (συν)επιμελείται, έχουν γραφεί πολλές βιβλιοκρισίες και βιβλιοπαρουσιάσεις στα ελληνικά και σε διάφορες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσσικά, σερβοκροατικά, βουλγαρικά, τουρκικά, σουηδικά, ρουμανικά, φινλανδικά) σε αρκετά από τα γνωστότερα βυζαντινολογικά κ.ά. μεσαιωνολογικά περιοδικά του κόσμου.
Είναι επίσης αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών στην Αθήνα από το 2010, όπου, μεταξύ άλλων εκδόσεων βιβλίων και δημοσιεύσεων σε συλλογικά έργα και στο επιστημονικό περιοδικό της Επιτροπής Αρχείον Πόντου, επιμελήθηκε της έκδοσης του συλλογικού τόμου Ο βυζαντινός Πόντος (4ος-15ος αιώνες μ.Χ. Ιστορικές συμβολές (Αθήνα, 2013, σειρά «Αρχείον Πόντου»-Παράρτημα αρ.30) και εξέδωσε την ευρείας κυκλοφορίας μονογραφία Το κράτος των Μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας (1204-1461 μ. Χ.). Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία του Πόντου. Μια ευσύνοπτη ιστορική επισκόπηση(Αθήνα, 2016, 2ηέκδ. 2017 και 3ηέκδ. 2022). ΄Εχει ολοκληρώσει νέα μονογραφία για τον ύστερο μεσαιωνικό Πόντο, με τίτλο Η Αυτοκρατορία των Μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας (1204-1461 μ. Χ.): ιστορία και πολιτισμός του υστεροβυζαντινού κράτους του Πόντου, καθώς και μονογραφία με τίτλο Για τις έννοιες, τους συνειρμούς και τους συμβολισμούς της πορφύρας και των πορφυρογεννήτων στο Βυζάντιο: η χρωστική ουσία, ο πορφυρίτης λίθος, η αίθουσα του παλατιού και ο καθεστωτικός όρος(τελούν υπό έκδοση), ενώ επίσης πρόσφατα κυκλοφόρησε με αποκλειστικά δικά του λήμματα ο πρώτος τόμος ενός νέου βυζαντινολογικού βιογραφικού λεξικού (συλλογικού για την συνέχεια): Για ένα νέο Βιογραφικό Λεξικό του Βυζαντίου: εισαγωγική συμβολή – τόμος Α΄ (Αθήνα, Παπαζήσης, 2022).
Πέρα από το πλούσιο ιστορικό ερευνητικό/ συγγραφικό του έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με βιβλία και μονογραφίες σε έγκριτους εκδοτικούς οίκους (Brill, Brepols, Hakkert, ABC-Clio, Routledge/Taylor & Francis, Βιβλιοφιλία, Βασιλόπουλος, Εστία, Πατάκης, Δόμος, Ηρόδοτος, Τροχαλία, Δημιουργία, Παπαζήσης, Δέσπ. Κυριακίδη, Κανάκη κ.ά.), έχει συμβάλει με μελέτες-άρθρα κ.ά. συνεργασίες σε διεθνούς κύρους επιστημονικά περιοδικά (Βyzantion, Byzantinoslavica, Byzantinische Zeitschrift, Byzantine and Modern Greek Studies, ΒyzantinischeForschungen, ΜedievalProsopography, Études balkaniques, Mésogeios-Méditerranée, Journal of Oriental and African Studies, Ekklesiastikos Pharos, Acta PatristicaetByzantina, Studia Pontica, Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, Δίπτυχα, [Βυζαντινά] Σύμμεικτα, Βυζαντινά, Βυζαντιακά, Αρχείον Πόντου, Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Πελοποννησιακά, Θεσσαλικό Ημερολόγιο, Ιστορικογεωγραφικάκ.ά.), σε συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων (διεθνών και πανελληνίων), καθώς και σε γνωστά εγκυκλοπαιδικά έργα όπως την Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία», την Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού, την Encyclopaedia of Islam, την ΤheCrusades: an Encyclopaedia και το Lexikonder Byzantinistik. Προσεχώς εκδίδει στο περιοδικό Mésogeios-Méditerranée(τόμ. 38 [Αθήνα 2022]) τα λήμματα που είχε συγγράψει για το προαναφερόμενο Lexikon, το οποίο είχε αναστείλει την έκδοσή του μετά τον θάνατο (2000) του επιμελητή του, Γερμανού ελληνιστή φιλολόγου-ιστορικού JohannesIrmscher(γι’ αυτόν βλ. στην Wikipedia): «Μετά είκοσι έτη: τα ανέκδοτα λήμματα του LexikonderByzantinistikμε εισαγωγή για το Βυζαντινολογικό Λεξικό του JohannesIrmscher (1920-2000) και την άγνωστη τύχη του».
Από το 1985 ως το 2001υπήρξε τακτικός άμισθος συνεργάτης (με άρθρα, βιβλιοκρισίες και χρονικά) του περιοδικού Νέα Εστία(Aθήνα), ενώ την περίοδο 1991-1994 υπήρξε άμισθος επιμελητής ειδικής στήλης για το ιστορικό βιβλίο της αθηναϊκής εφημερίδας ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ. Συνεργάστηκε επίσης με άρθρα του, στο ένθετο «ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ» της αθηναϊκής εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (1997-2003) και στα ιστορικής ύλης περιοδικά των αθηναϊκών εκδόσεων «Περισκόπιο» Στρατιωτική Ιστορία (1997-2002),Ιστορικά Θέματα (2001-2008) και Coprus(2003-2004), ενώ κατά την δεκαετία του 1990 κατά καιρούς αρθρογράφησε και στις αθηναϊκές εφημερίδες Το ΒΗΜΑ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.To 2006 επιμελήθηκε της έκδοσης των τριών βυζαντινών τόμων (5ο, 6ο και 7ο για τις περιόδους 324-642, 642-1071 και 1071-1453) της 15τομης συλλογικής Ιστορίας των Ελλήνων (Αθήνα, εκδ. Δομή). Συνέβαλε ακόμα με βιβλιοκρισίες, βιβλιοπαρουσιάσεις και βιβλιογραφικά δελτία στα περιοδικά Μνημοσύνη, Βιβλιοφιλία, Θεσσαλικό Ημερολόγιο, Τετράμηνα, Journal of Oriental and African Studies, Μediterranean Archaeology and Archaeometry,κ.ά.
Μουσικολογικές εκδόσεις
Υπήρξε μαθητής στο Ωδείο Αθηνών και στο Ελληνικό Ωδείο του μουσουργού και ακαδημαϊκού Μενέλαου Παλλάντιου (1914-2012) (σολφέζ και αρμονία) και του καθηγητή βυζαντινής μουσικής Ιωάννη Μαργαζιώτη, της πιανίστας Βίνιας Τσόπελα, του βιολονίστα Τάτση Αποστολίδη (1928-2009) και του βιολίστα Γιάννη Βατικιώτη (1924-2002), ενώ επιπλέον στα μαθητικά του χρόνια στο Κολλέγιο Αθηνών υπήρξε μαθητής των μουσικολόγων Μάρκου Δραγούμη και Στέφανου Βασιλειάδη (1933-2004) και των ζωγράφων Κώστα Πλακωτάρη (1902-1969), Γιώργου Μαλάμου(1913-2007) και Ιωάννας Μητσέα-Μαλάμου (1913-2004), πραγματοποιώντας επίσης ιδιωτικά μαθήματα σολφέζ και μουσικής διεύθυνσης με τον αρχιμουσικό Λευτέρη Χαλκιαδάκη(1927-2008). ΄Εχειασχοληθεί επί δεκαετίες με ζητήματα ερμηνείας της έντεχνης μουσικής, έχοντας κατά τα τελευταία χρόνια συγγράψει βιβλία και άρθρα γύρω από ποικίλα μουσικολογικά ζητήματα και εκδίδοντας μεταξύ άλλων το βιογραφικό λεξικό Μεγάλοι μαέστροι (Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2008, 2η έκδοση 2009 και 3η εμπλουτισμένη έκδοση υπό ετοιμασία), τη συλλογή άρθρων Δοκίμια κλασσικής μουσικής παιδείας (Αθήνα, εκδόσεις Παπαζήση, 2009, 2η έκδοση 2013, 3η έκδοση 2016) και τη μονογραφία Μαέστροι στο διαδίκτυο (Αθήνα, εκδόσεις Ηρόδοτος, 2014, 2η έκδοση 2015, 3η έκδοση 2016, 4η έκδοση 2017, 5η έκδοση 2020και 6η έκδοση υπό ετοιμασία). ΄Εχει τέλος συνεργαστεί αρθρογραφώντας τακτικά στο περιοδικό Πολύτονον της ΄Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών καθώς και στο ιστοσελιδικό μουσικολογικό περιοδικό tar.
Ακολουθεί πίνακας των αυτοτελών ιστορικών του δημοσιευμάτων:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.