Αιμίλιος Χαρλαύτης

Ο Αιμίλιος Θ. Χαρλαύτης (29 Μαρτίου 1965 – 13 Φεβρουαρίου 2005) ήταν Έλληνας αστροφυσικός.

Αιμίλιος Χαρλαύτης
Γέννηση	29-03-1965
Θάνατος	13-02-2005
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότητα	αστρονόμος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Χαρλαύτης γεννήθηκε στο Κιάτο της Κορινθίας. Απεφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1987 και στη συνέχεια έλαβε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1991, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Φιλ Α. Τσαρλς (Phil A. Charles) και ο τίτλος της διατριβής ήταν "Disc structure and variability in dwarf novae"^[1]. Από το 1991 μέχρι το 1995 εργάσθηκε ως βοηθός αστρονόμος στην «Ομάδα Τηλεσκοπίων Ισαάκ Νεύτων» του Αστεροσκοπείου του Γκρήνουιτς, στη Λα Πάλμα των Καναρίων Νήσων. Κατόπιν εργάσθηκε ως βοηθός ερευνών (1995–1997) στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους της Σκωτίας και ως ερευνητής (1997–1998) στο Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, στην Ελλάδα, όπου και εκλέχθηκε ερευνητής το 1998. Ακολούθως είχε μία σειρά προσωρινών θέσεων επισκέπτη επιστήμονα στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ και στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA (1999), και επισκέπτη λέκτορα στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους (2001–2002). Υπήρξε ο κύριος επόπτης (principal investigator) στην κατασκευή του Αστεροσκοπείου του Χελμού και την εγκατάσταση σε αυτό του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου στην Ελλάδα, του «Αρίσταρχος», που είναι επίσης το μεγαλύτερο των Βαλκανίων και το δεύτερο μεγαλύτερο στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Η κυριότερη επιστημονική ανακάλυψή του ήταν αυτή των σπειροειδών κυμάτων ύλης σε έναν αστρικό δίσκο προσαυξήσεως, στον νάνο καινοφανή IP Πηγάσου, με χρήση της νέας μεθόδου της «τομογραφίας Ντόπλερ»^[2]. Πραγματοποίησε επίσης πρωτοποριακή ανάλυση για τον προσδιορισμό του λόγου μαζών διπλών συστημάτων με μαύρη τρύπα. Εργάσθηκε με τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου, μεταξύ των οποίων το Κεκ Ι και το VLT.

Ο Αιμίλιος Χαρλαύτης έχασε τη ζωή του στις 13 Φεβρουαρίου 2005 σε ορειβατικό δυστύχημα^[3] στο όρος Μαίναλο, μαζί με τέσσερις άλλους ορειβάτες, περίπου 40 ημέρες πριν κλείσει τα 40 του χρόνια. Πίσω του άφησε τον πατέρα του, Θεοφάνη, τη σύζυγό του, δρα. αρχαιολογίας Μαριλένα Καραμπατέα, και τα δύο ανήλικα παιδιά τους.

Ονομάσθηκαν προς τιμή του

• Το Αστεροσκοπείο Χελμού ή «Αστεροσκοπείο Αιμίλιος Χαρλαύτης»
• Η αίθουσα διαλέξεων στο Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, στον λόφο Κουφού της Πεντέλης.
• Το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής^[4][5] της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας (από το 2021).

Παραπομπές

1. «Astronomy Tree - Emilios Theofanus Harlaftis». academictree.org. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020.
2. Steeghs, D.; Harlaftis, E. T.; Horne, Keith (1997-09-01). «Spiral structure in the accretion disc of the binary IP Pegasi». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 290: L28–L32. doi:10.1093/mnras/290.2.L28. http://adsabs.harvard.edu/abs/1997MNRAS.290L..28S.
3. Ρήγος, Λάζαρος. «ADVENDURE - Τραγωδία στο Μαίναλο με 5 ορειβάτες νεκρούς από χιονοστιβάδα». advendure.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020.
4. «ΕΛ.ΑΣ.ΕΤ. -Βραβείο Καλύτερης Διδακτορικής Διατριβής». www.helas.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2020.
5. Χριστόπουλος, Παναγιώτης Π. (Απρίλιος 2023). «Το βραβείο "Emilios Harlaftis"». Ευκλείδης Α΄ (128): 48-49. http://www.hms.gr/sites/default/files/subsites/problems/material/EYKLEIDHS_A_t128_2023.pdf.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Οι ερευνητικές εργασίες του κατά χρονολογική σειρά^{[νεκρός σύνδεσμος]}
• Οι ερευνητικές εργασίες του κατά σειρά ετεροαναφορών^{[νεκρός σύνδεσμος]}