Αδενοπάθεια

Με τον όρο αδενοπάθεια ή λεμφαδενοπάθεια στην ιατρική ονομάζονται γενικώς οι λεμφογαγγλιακές παθήσεις, δηλαδή οι παθήσεις των λεμφαδένων. Ειδικότερα, με τον γενικό αυτόν όρο εννοείται πολλές φορές η τραχειοβρογχική αδενοπάθεια. Αυτή προσβάλλει τα γάγγλια που βρίσκονται γύρω από την τραχεία και τους μεγάλους βρόγχους. Μπορεί να προκληθεί από μόλυνση του αναπνευστικού συστήματος (συχνή αιτία της είναι η φυματίωση), αυτοάνοσες ασθένειες και καρκίνο. Συχνά ωστόσο η αδενοπάθεια είναι ιδιοπαθής και αυτοπεριορίζεται. Η μολυσματικής προελεύσεως αδενοπάθεια συναντάται κυρίως στην παιδική ηλικία. Στην τραχειοβρογχική αδενοπάθεια διογκώνονται τα παρατραχειακά, μεσοπνευμόνια και πυλαία λεμφογάγγλια.

Αξονική τομογραφία αδενοπάθειας σε 57χρονο άνδρα με πολλαπλούν μυέλωμα

Η τραχειοβρογχική αδενοπάθεια δεν πρέπει να συγχέεται με την απλή αδενίτιδα, η οποία προκαλείται από ερεθισμό των αμυγδαλών ή του στόματος. Αποκαλύπτεται πολλές φορές με την ακτινογράφηση του θώρακα. Αιτίες της μπορούν να είναι ενδοθωρακικές παθήσεις, οξείες και χρόνιες.

Η σύγχρονη ιατρική διαθέτει πολλά μέσα για τη θεραπεία της αδενοπάθειας, κυρίως τα αντιβιοτικά φάρμακα. Ωστόσο για την προστασία, ιδίως των παιδιών στις φτωχές χώρες, από την αδενοπάθεια χρειάζονται και άλλα μέσα, που σχετίζονται με τη βελτίωση των όρων διαβιώσεως των φτωχότερων τάξεων. Ο υποσιτισμός, η ανθυγιεινή κατοικία και οι ανθυγιεινές συνθήκες και όροι εργασίας συντελούν στην ανάπτυξη της φυματίωσης, που μεταδίδεται από τους ενήλικες στα παιδιά ως αδενοπάθεια. Στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου οι συνθήκες διαβιώσεως είναι καλύτερες, η παιδική αδενοπάθεια είναι πολύ περιορισμένη και η μορφή της κατά πολύ ελαφρότερη.

Πηγές

• Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 2 (1968), σελ. 74