Φλαμανδός ζωγράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Όττο φαν Φέιν (φλαμανδικά: Otto van Veen, γνωστός επίσης και με τα εκλατινισμένα ονόματα Otto Venius ή Octavius Vaenius, (περ. 1556 – 6 Μαΐου 1629)) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, σχεδιαστής και Ουμανιστής, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά κύριο λόγο στην Αμβέρσα και στις Βρυξέλλες κατά τα τέλη του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα. Είναι γνωστός κυρίως για το μεγάλο εργαστήριο που διατηρούσε στην Αμβέρσα, όπου δημιουργούσε βιβλία εμβλημάτων, αλλά και ως Δάσκαλος του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς. Ήταν καλλιτέχνης με σημαντικές κλασικές σπουδές (pictor doctus), γεγονός που απεικονίζεται στα εκλατινισμένα ονόματα που ο ίδιος επέλεξε να χρησιμοποιεί, κυρίως το Octavius Vaenius, ενώ άσκησε σημαντική επιρροή στον νεαρό Ρούμπενς, ο οποίος ανέλαβε και ο ίδιος παρόμοιο ρόλο.[13]
| Όττο φαν Φέιν | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1556[1][2][3] ή 1556[4] Λέιντεν[5] |
| Θάνατος | 6 Μαΐου 1629[6][1][7] Βρυξέλλες[8] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κάτω Χώρες των Αψβούργων[9] |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[10][11] και σχεδιαστής[12] |
| Τέκνα | Gertruida van Veen |
| Αδέλφια | Pieter van Veen Gijsbert van Veen |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
| Σημαντικά έργα | Beheading of Julius Paulus and Imprisonment of Claudius Civilis, The Conspiracy of Claudius Civilis and the Batavians in the Schakerbos και Brinio Is Appointed Chief of the Caninifates (Brinio Raised on the Shield) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο φαν Φέιν γεννήθηκε στο Λέιντεν περί το 1556 Ο πατέρας του, Κορνέλις Γιανς φαν Φέιν ήταν Δήμαρχος της πόλης, ενώ μητέρα του ήταν η Χέιρτράουντ Σίμονς φαν Νεκ.[14][15] Πιθανότατα διετέλεσε μαθητής του Ίσαακ φαν Σβάνενμπουρχ ως τον Οκτώβριο του 1572, οπότε η ρωμαιοκαθολική οικογένειά του μετοίκησε στην Αμβέρσα και στη συνέχεια στη Λιέγη. Σπούδασε για μικρό διάστημα με Δάσκαλο τον Ντομίνικους Λαμψόνιους και τον Ζαν Ραμύ (Jean Ramey) πριν ταξιδέψει στη Ρώμη περί το 1574 ή 1575[16]. Παρέμεινε στην πόλη για πέντε περίπου χρόνια, πιθανότατα σπουδάζοντας με τον Φεντερίκο Τσουκάρι (Federico Zuccari). Ο Κάρελ φαν Μάντερ αναφέρει ότι ο φαν Φέιν εργάστηκε στις Αυλές του Ροδόλφου Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Πράγα και του Γουλιέλμου Ε΄ της Βαυαρίας στο Μόναχο, πριν επιστρέψει στις Κάτω Χώρες.[17] Αρχικά μετέβη στις Βρυξέλλες, όπου διετέλεσε Αυλικός ζωγράφος του Κυβερνήτη των Ισπανικών Κάτω Χωρών Αλεσσάντρο Φαρνέζε, δούκα της Πάρμα, ως το 1592. Στη συνέχεια μετέβη στην Αμβέρσα, όπου και δραστηριοποιήθηκε.
Αφού έγινε "Δάσκαλος" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά το 1593, ο φαν Φέιν έλαβε πολυάριθμες παραγγελίες για τη διακόσμηση ιερών ναών, περιλαμβανομένων και εικόνων για την Αγία Τράπεζα του Καθεδρικού ναού της Αμβέρσας, καθώς και του παρεκκλησίου του Δημαρχείου της πόλης. Οργάνωσε, επίσης, στούντιο και εργαστήριο, στο οποίο συμπεριέλαβε και τον Ρούμπενς. Διατήρησε, ωστόσο, τους δεσμούς του με τις Βρυξέλλες, και όταν ο Αρχιδούκας Ερνέστος της Αυστρίας έγινε κυβερνήτης το 1594, ο φαν Φέιν τον βοήθησε να αποκτήσει σημαντικά έργα ζωγραφικής, όπως του Ιερώνυμου Μπος και του Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου.[18] Ο καλλιτέχνης διετέλεσε "πρύτανις" σε δύο σημαντικές οργανώσεις της πόλης, τη Συντεχνία του Αγίου Λουκά (1602) και της Συντεχνίας των Ρομανιστών (αποτελούνταν από καλλιτέχνες και λογίους που είχαν επισκεφθεί τη Ρώμη) το 1606.
Κατά τον 17ο αιώνα ο φαν Φέιν συχνά εργαζόταν για τον Αρχιδούκα Αλβέρτο Ζ΄ της Αυστρίας και την Ινφάντα Ιζαμπέλλα Κλάρα Ευγενία της Ισπανίας, αλλά ποτέ ως Αυλικός τους ζωγράφος.[15] Στους όψιμους πίνακές του συγκαταλέγεται μια σειρά δώδεκα εικόνων στις οποίες απεικονίζει τις μάχες μεταξύ Ρωμαίων και του γερμανικού φύλου της Μπατάβια,[19] βασισμένες σε χαρακτικά που είχε ήδη εκδώσει πάνω στο ίδιο θέμα για το νομοθετικό σώμα Staten-Generaal της Ολλανδικής Δημοκρατίας.[20]
Ο φαν Φέιν είχε δύο ακόμη αδελφούς ζωγράφους: Τον Χάισμπερτ φαν Φέιν (Gijsbert van Veen, 1558–1630), αξιοσέβαστο χαράκτη και τον Πίτερ, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος.[17] Η θυγατέρα του, Χέρτράουντ, ήταν επίσης ζωγράφος,[21] και βέβαια ήταν ο θείος των τριών ζωγράφων που χρησιμοποιούσαν παστέλ, τέκνων του Πίτερ, Απολλόνια φαν Φέιν, Σίμον και Γιάκομπους.[22]
Ο Άρνολντ Χαουμπράκεν θεωρούσε τον φαν Φέιν ως τον επιβλητικότερο καλλιτέχνη και λόγιο της εποχής του και έβαλε το πορτρέτο του στον τίτλο του τρίτομου έργου του De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen.[23]
Ο Όττο φαν Φέιν απεβίωσε στις Βρυξέλλες.
Ο φαν Φέιν δραστηριοποιήθηκε σταδιακά όλο και περισσότερο στη δημιουργία βιβλίων εμβλημάτων, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται τα Quinti Horatii Flacci emblemata (1607), Amorum emblemata (1608), και Amoris divini emblemata (1615). Σε όλα αυτά τα έργα είναι ιδιαίτερα εμφανείς οι δεξιότητες του φαν Φέιν τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως καλλιεργημένου ανθρωπιστή.
Το βιβλίο Amorum emblemata, για παράδειγμα, απεικονίζει 124 μικρούς Έρωτες (αποκαλούνται putti) που υιοθετούν ρητά και ρήσεις από λυρικούς ποιητές, φιλοσόφους και αρχαίους συγγραφείς επί της δύναμης του έρωτα. Σχετικά με τα εμβλήματα του φαν Φέιν, η συγγραφέας και μεταφράστρια Τίνα Μοντόνε (Tina Montone) έγραψε: "Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα το βιβλίο Amorum emblemata επρόκειτο να γίνει ένα από τα πλέον ισχυρής επιρροής βιβλία της εποχής του, δρώντας όχι μόνον ως πρότυπο για άλλα ολλανδικά ή μη βιβλία εμβλημάτων, αλλά και ως πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες σε άλλους τομείς. [24] Ορισμένα από τα εμβλήματα αυτά ακόμη και σήμερα εμφανίζονται τόσο σύγχρονα όσο εμφανίζονταν στους αναγνώστες του 17ου αιώνα. Ένα ακόμη παράδειγμα γνωστό σε εμάς σήμερα, βιασίζεται στον γνωστό μύθο του Αισώπου Ο λαγός και η χελώνα ("Perseverance winneth: The hare and the tortes layd a wager of their speed ..." = η επιμονή νικά: Ο λαγός και η χελώνα έβαλαν στοίχημα για την ταχύτητά τους...) και ο φαν Φέιν μετέτρεψε τον τίτλο του: "...μας δείχνει έναν έρωτα και μια χελώνα να ξεπερνούν τον λαγό και να εξηγούν την ιδεά ότι η αγάπη που είναι σταθερή και συνεχής τελικά θα κερδίσει τον αγώνα".[25]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
