Ελληνική ταινία From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ήσυχες μέρες του Αυγούστου είναι ελληνική δραματική σπονδυλωτή ταινία του 1991, σε σκηνοθεσία και σενάριο Παντελή Βούλγαρη. Πρωταγωνιστούν οι Αλέκα Παΐζη, Θανάσης Βέγγος, Αλέκος Ουδινότης, Θέμις Μπαζάκα και Χρυσούλα Διαβάτη. Τη μουσική σύνθεση της ταινίας την έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις.[1]
| Ήσυχες μέρες του Αυγούστου | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Παντελής Βούλγαρης |
| Παραγωγή | Παντελής Βούλγαρης Ντίνος Κατσουρίδης |
| Σενάριο | Παντελής Βούλγαρης |
| Πρωταγωνιστές | Αλέκα Παΐζη Θέμις Μπαζάκα Θανάσης Βέγγος Χρυσούλα Διαβάτη Αλέκος Ουδινότης |
| Μουσική | Μάνος Χατζιδάκις |
| Φωτογραφία | Ντίνος Κατσουρίδης |
| Μοντάζ | Ντίνος Κατσουρίδης |
| Σκηνογραφία | Αναστασία Αρσένη (και ενδυματολόγος) |
| Εταιρεία παραγωγής | Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Kineton |
| Πρώτη προβολή | 1991 (Βερολίνο) |
| Διάρκεια | 108΄ |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | Ελληνική |
| δεδομένα () | |
Η ταινία διαδραματίζεται στην άδεια και ζεστή Αθήνα τον μήνα Αύγουστο, εξιστορώντας 3 διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες δεν συνδέονται.[2] Η μία ιστορία αφορά έναν τραπεζικό υπάλληλο, που αναπτύσσει τηλεφωνικές σχέσεις με μία άγνωστη, η δεύτερη αφορά μία ηλικιωμένη γυναίκα που αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με μία νεαρή κοπέλα που μόλις μετακόμισε στη γειτονιά της και η τρίτη αφορά έναν άντρα που περιθάλπει μία γυναίκα που μόλις έχασε τον άντρα της, όταν λιποθυμά στον ηλεκτρικό.
Η ταινία, γενικότερα, απέσπασε θετικές κριτικές. Επίσης, συμμετείχε στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγου (σκηνοθεσίας), χωρίς όμως να αποσπάσει κάποιο βραβείο.[3] Ο Θανάσης Βέγγος απέσπασε και το Κρατικό βραβείο Ερμηνείας Β' Ανδρικού Ρόλου, για τον ρόλο του ως Νίκος Γκούφας.[4]
Η ταινία διαδραματίζεται ανάμεσα σε 3 διαφορετικές ιστορίες, στον άδειο και ζεστό μήνα Αύγουστο στην Αθήνα. Η μία ιστορία δεν διαδέχεται την άλλη, αλλά παρουσιάζονται προοδευτικά και οι τρεις μέχρι το τέλος της ταινίας.
Η πρώτη ιστορία που δείχνει η ταινία, είναι στο σπίτι της Αλέκας, μίας καλοστεκούμενης ηλικιωμένης κυρίας, η οποία έχει απομείνει μόνη στη γειτονιά, με εξαίρεση 2 φίλες της, οι οποίες κι αυτές ετοιμάζονται να φύγουν για το καλοκαίρι, αλλά και μιας νεαρής κοπέλας, η οποία πρόσφατα μετακόμισε στη γειτονιά. Αν και η έλλειψη κοινωνικότητας στην αρχή τις κρατά μακριά, στο τέλος θα αναπτύξουν δεσμούς φιλίας. Ένα βράδυ, η Έλλη, η νεαρή κοπέλα θα αφήσει ένα γράμμα στην Αλέκα και θα την αποχαιρετήσει λέγοντάς της ότι θα γυρίσει σύντομα. Διαβάζοντας το γράμμα η Αλέκα, αντίκρισε και μία φωτογραφία που της είχε "κλέψει" η Έλλη, η οποία απεικόνιζε έναν ανεκπλήρωτο έρωτά της. Το γράμμα ανέφερε ότι είχε κανονιστεί συνάντηση σε μία καφετέρια με αυτόν, ο οποίος δεν εμφανίστηκε ποτέ. Το τέλος αυτής της ιστορίας σηματοδοτεί και το φινάλε της ταινίας. Η Αλέκα βγαίνει από το σπίτι της κρατώντας μία ομπρέλα, καθώς ψιλόβρεχε. Κατόπιν πάει στο αστυνομικό τμήμα, για να αναζητήσει την Έλλη. Εκεί γίνεται γνωστό ότι η Αλέκα είχε δανείσει 750.000 δραχμές στην Έλλη, ενώ, παρόλο που η κοπέλα έχει εξαφανιστεί, η Αλέκα δεν τη μηνύει, απλώς θέλει να τη βρει και να δει αν είναι καλά. Η ιστορία, αλλά και η ταινία, τελειώνει στο σπίτι της Αλέκας, η οποία βλέπει όραμα (ίσως και όνειρο) τον ανεκπλήρωτο έρωτά της, νεαρό, όπως ήταν τότε, μέσα στο σπίτι.
Η δεύτερη ιστορία που δείχνει στο ενδιάμεσο, είναι αυτή του τραπεζικού υπαλλήλου και μιας άγνωστης γυναίκας, οι οποίοι ερωτοτροπούν τηλεφωνικώς. Ο άντρας, ένας μοναχικός άνθρωπος, θα προσπαθήσει να βρει την άγνωστη, ψάχνοντας τις κλήσεις που δέχτηκε προσφάτως. Μετά από αρκετό ψάξιμο ανακαλύπτει ποια είναι, αρχικά, χωρίς να είναι σίγουρος. Ήταν μία δασκάλα της γαλλικής, ιδιοκτήτρια ξενόγλωσσου φροντιστηρίου. Περιμένοντας απέξω να τελειώσει, ανακαλύπτει ότι είναι παντρεμένη. Κατόπιν πάει ξανά στο φροντιστήριο, δήθεν για να γράψει την κόρη του αγγλικά (δε διευκρινίζεται αν είχε ή όχι στην πραγματικότητα). Τότε εκείνη του ζητά ένα τηλέφωνο επικοινωνίας και αυτός της δίνει της δουλειάς του και του σπιτιού του. Όταν εκείνη βλέπει το τηλέφωνο της δουλειάς του, σοκάρεται διακριτικώς. Όταν του τηλεφώνησε ξανά, εκείνος δεν μπόρεσε να της μιλήσει, κι ακουμπώντας το ακουστικό στο γραφείο, έβαλε τα κλάματα.
Η τρίτη ιστορία που εμφανίζεται στην ταινία, αφορά μία θλιμμένη γυναίκα στον ηλεκτρικό κι ένα άγνωστο συνεπιβάτη, ο οποίος παρακολουθώντας τη θλίψη της δείχνει ενδιαφέρον. Αντί να κατέβει στη στάση του, περιμένει τη γυναίκα. Τότε, εκείνη βγαίνοντας από τον συρμό, λιποθυμά και στη συνέχεια την πάει στο νοσοκομείο. Ευρισκόμενος αυτός στον διάδρομο, του πέφτει η τσάντα της που τη φύλαγε, και εμφανίζεται μία ληξιαρχική πράξη θανάτου, του ανδρός της. Συνοδεύοντάς την με το ταξί, εκείνη του λέει ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί σπίτι της και ζητά τη φιλοξενία του. Εκείνος δέχεται. Το βράδυ, δεν μπορεί κανείς από τους δύο να κοιμηθεί και συναντιούνται στη βεράντα. Εκεί του λέει ότι ο άντρας της αυτοκτόνησε. Φεύγοντας αυτή τα ξημερώματα του αφήνει ένα σημείωμα, γράφοντας «Ευχαριστώ», μαζί με ένα πεντοχίλιαρο. Εκείνος, προσβεβλημένος με το χαρτονόμισμα, αναζητά την κατοικία της ώστε να της επιστρέψει τα λεφτά. Κατόπιν, την προσκαλεί με μοιρασμένα έξοδα να έρθει να τον βρει στη Σαλαμίνα. Φεύγοντας ο κυρ-Νίκος, η Μαρία τον φιλά στο στόμα και του ζητά συγγνώμη.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
