Έλενα Μπράνκοβιτς

Η Έλενα Μπράνκοβιτς (σερβικά: Jelena Branković), αργότερα γνωστή σαν Μάρα ή Μαρία της Σερβίας, από κάποιες πηγές ονομάζεται Jelača^[3] από τον Οίκο Μπράνκοβιτς, ήταν η τελευταία βασίλισσα της Βοσνίας και Δεσπότισα της Σερβίας. Σε ορισμένες πηγές η τελευταία βασίλισσα της Βοσνίας αναφέρεται με το όνομα "Katarina Kosača" και πρόκειται για την Έλενα^{[4][5][6][7][8][9][10][3][11][12]}.

Έλενα Μπράνκοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1447 (περίπου) Σμεντέρεβο
Θάνατος	1500 (περίπου) Τσόρλου
Χώρα πολιτογράφησης	Δεσποτάτο της Σερβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Στεφάν Τομάσεβιτς[1]
Γονείς	Λάζαρ Μπράνκοβιτς[2] και Ελένη Παλαιολογίνα Μπράνκοβιτς[2]
Αδέλφια	Γιέρινα Μπράνκοβιτς (σύζυγος του Γκιον Καστριότι Β΄) Μίλιτσα Μπράνκοβιτς
Οικογένεια	Οίκος Μπράνκοβιτς
Θυρεός
δεδομένα

Βιογραφία

Γεννήθηκε γύρω στο 1447 και ήταν κόρη του Λάζαρ Μπράνκοβιτς δεσπότη της Σερβίας και της Ελένης Παλαιολογίνας· αδελφές της ήταν η Ιρίνα και η Μίλιτσα. Παντρεύτηκε τον Στεφάν Τομάσεβιτς μετά από έγκριση του Ούγγρου βασιλιά, στον οποίο ήταν υποτελής ο Στεφάν. Ο γάμος έγινε την 1 Απριλίου 1459 ^[4], αμέσως μετά το γάμο, ο Τομάσεβιτς πήρε τον έλεγχο της Σερβίας και έγινε δεσπότης, ωστόσο η εξουσία του στη Σερβία ήταν βραχύβια. Ο Τομάσεβιτς δεν έλαβε από τον Ούγγρο βασιλιά ή από τον πατέρα του βοήθεια κατά των Οθωμανών και η πτώση της Σερβίας ήταν αναπόφευκτη τον Ιούνιο του 1459.

Μετά την πτώση του Δεσποτάτου της Σερβίας η οικογένεια μετακόμισε στη Βοσνία. Στις 10 Ιουλίου 1461 ο σύζυγός της έγινε βασιλιάς της Βοσνίας και αυτή βασίλισσα. Η στέψη έγινε από καθολικό ιερέα, σε μία προσπάθεια του Τομάσεβιτς να πάρει με το μέρος του την καθολική εκκλησία και τη βοήθεια του πάπα σε περίπτωση Οθωμανικής εισβολής, γι' αυτό τον λόγο και η Έλενα βαπτίστηκε Μαρία^[13][14]. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ζούσαν στη βασιλική πόλη της Μπόμποβατς μέχρι το 1463, οπότε κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Με την οθωμανική κατάκτηση της Βοσνίας ο σύζυγός της Μαρίας εκτελέστηκε και η Μαρία έφυγε στην εξορία στο Σπλιτ, που τότε ανήκε στους Ενετούς, πληρώνοντας με όλη την περιουσία της για να τη δεχτούν.

Κατά μία εκδοχή απεβίωσε το 1474 στη Λευκάδα^[4]. Άλλη εκδοχή λέει, ότι έζησε σε Οθωμανικά εδάφη στο κοντά στο Çorlu στη Θράκη, στο φέουδο του θείου της Μανουήλ Παλαιολόγου γύρω στα 1500^[15]. Τρίτη εκδοχή λέει ότι εντάχθηκε το χαρέμι του Οθωμανού σουλτάνου^[16].

Οικογένεια

Παντρεύτηκε το 1459 τον Στεφάν Τομάσεβιτς των Κοτρομάνιτς, βασιλιά της Βοσνίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Παραπομπές

1. p22177.htm#i221770. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
2. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
3. Zemaljski muzej u Bosni i Hercegovini, Glasnik Zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, Zemaljska štamparija, 1912
4. Franz Babinger, William C. Hickman, Ralph Manheim, Mehmed the Conqueror and His Time, Princeton University Press, 1992
5. Krunoslav Draganović, Poviest hrvatskih zemalja Bosne i Hercegovine, Hrvatsko kulturno društvo "Napredak", 1942
6. Đuro Tošić, Poslednja bosanska kraljica Mara (Jelena), Zbornik za istoriju Bosne i Hercegovine, Beograd, 2002
7. Vjekoslav Klaić i Trpimir Macan, Povijest Hrvata od najstarijih vremena do svršetka XIX stoljeća, Nakladni zavod MH, 1981
8. Sociétè belge d'Études byzantines, Byzantion: revue internationale des études byzantines, Fondation Byzantine, 1960-
9. Karl Krumbacher, Byzantinische Zeitschrift, C. H. Beck'sche Verlagsbuchhandlung, 1952
10. Guillaume Capus, A travers la Bosnie et l'Herzegovine, Librairie Hachette, 1896
11. Božidar Vidov, Herceg Stjepan Vukčić-Kosača i naziv Hercegovina: Stjepan II. Tomašević i Mara, posljednji hrvatski kralj i kraljica Druge narodne dinastije, s.n., 1980
12. Mak Dizdar, Stari bosanski tekstovi, Svjestlost, 1969
13. Joseph Reese Strayer, Dictionary of the Middle Ages, Scribner, 1988
14. Vjekoslav Klaić, Poviest Bosne do propasti kraljevstva, Tiskom Dioničke tiskare, 1882
15. Milorad Ekmečić, Srpska akademija nauka i umetnosti. Odbor za istoriju Bosne i Hercegovine; Zbornik za istoriju Bosne i Hercegovine, SANU, 2002, stranica 60
16. Steven Runciman, The Fall of Constantinople 1453, 1965