From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Άλεξ Πρόγιας (Alexander "Alex" Proyas, 23 Σεπτεμβρίου 1963) είναι Αυστραλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, γεννημένος στην Αίγυπτο από οικογένεια Ελλήνων της Αιγύπτου. Είναι γνωστός κυρίως για τις ταινίες Το κοράκι (1994), Σκοτεινή πόλη (1998), Εγώ, το ρομπότ (2004), και το Θεοί της Αιγύπτου (2016).
| Άλεξ Πρόγιας | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 23 Σεπτεμβρίου 1963[1] Αλεξάνδρεια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστραλία |
| Σπουδές | Australian Film Television and Radio School |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου[2], παραγωγός ταινιών, σεναριογράφος και σκηνοθέτης[3] |
| Βραβεύσεις | Time Machine Award (2007) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από Αιγυπτιώτες γονείς, και μετακόμισε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας σε ηλικία τριών ετών.[4] Σε ηλικία 17 ετών σπούδασε στην σχολή κινηματογράφου της Αυστραλίας, και σύντομα έπειτα ξεκίνησε να σκηνοθετεί μουσικά βίντεο.[4] Μετακόμισε στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ προς επιδίωξη νέων ευκαιριών, και ξεκίνησε να εργάζεται σε μουσικά βίντεο του MTV και τηλεοπτικές διαφημίσεις.[4]
Η πρώτη κινηματογραφική ταινία του Πρόγια ήταν η ανεξάρτητης παραγωγής ταινία επιστημονικής φαντασίας Spirits of the Air, Gremlins of the Clouds, η οποία προτάθηκε για 2 βραβεία του Αυστραλιανού Ινστιτούτου κινηματογράφου το 1988, αυτά του σχεδιασμού ενδυμάτων και του σχεδιασμού παραγωγής,[5] καθώς και μετέπειτα κέρδισε το ειδικό βραβείο το 1990 στο φεστιβάλ ταινιών φαντασίας Γιουμπάρι στην Ιαπωνία.[6]
Μετέπειτα, ο Πρόγιας σκηνοθέτησε το υπερφυσικό θρίλερ του 1994, Το κοράκι, με πρωταγωνιστή τον Μπράντον Λη. Ο Λη σκοτώθηκε κατά την διάρκεια της ταινίας μετά ατύχημα που υπήρξε με ένα από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία, 8 ημέρες πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων στις 31 Μαρτίου του 1993. Μετά τον θάνατο του Λη, ο Πρόγιας και οι συνεργάτες του αποφασίσαν να ολοκληρώσουν την ταινία ξαναγράφοντας εν μέρει το σενάριο και χρησιμοποιώντας άλλο ηθοποιό ως σωσία, καθώς και χρησιμοποιώντας μέικ-απ στον ήρωα και προσθήκη ειδικών εφέ.[7] Η ταινία έγινε διαθέσιμη στους κινηματογράφους τον Μάιο του 1994 και σημείωσε εισπρακτική και κριτική επιτυχία.[8]
Ο Πρόγιας κατόπιν έγραψε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε την ταινία του 1998 με τίτλο Σκοτεινή πόλη, η οποία αν και είχε απογοητευτικές εισπράξεις, είχε θετικές κριτικές και κέρδισε αρκετά βραβεία.[9]
Το 2004, σκηνοθέτησε την ταινία Εγώ, το ρομπότ με πρωταγωνιστή τον Γουίλ Σμιθ, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με έμπνευση το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ισαάκ Ασίμοφ.[10]
Ακολούθησε το 2009 η ταινία με τίτλο Σκοτεινός κώδικας και πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ,[11] ενώ το 2015 η ταινία Θεοί της Αιγύπτου με πρωταγωνιστή τον Νικολάι Κόστερ-Βαλντάου και τον Τζέραρντ Μπάτλερ, μια ακριβή παραγωγή η οποία σημείωση μεγάλη κριτική και εισπρακτική αποτυχία.[12]
Ο Πρόγιας σχεδίαζε να σκηνοθετήσει την ταινία Χαμένος παράδεισος ως κινηματογραφική διασκευή του ποίηματος Χαμένος παράδεισος του Τζον Μίλτον, ένα έργο στο οποίο θα πρωταγωνιστούσε ο Μπράντλεϊ Κούπερ,[13][14] ωστόσο η παραγωγή του ακυρώθηκε μετά από προβλήματα με τις υψηλή όπως διαφαινόταν αναγκαία χρηματοδότηση για ταινία λόγω ειδικών εφέ που θα χρειαζόταν.[15]
Στο φεστιβάλ Καννών του 1994 υπήρξε υποψήφιος για τον Χρυσό Φοίνικα, με βάση την μικρού μήκους ταινία του Book of Dreams: 'Welcome to Crateland'. Για την ταινία Σκοτεινή πόλη υπήρξε υποψήφιος για πληθώρα βραβείων σε διάφορα φεστιβάλ, και κέρδισε το αργυρό βραβείο στο φεστιβάλ των φανταστικών ταινιών κινηματογράφου στο Άμστερνταμ, το βραβείο Μπραμ Στόκερ, το βραβείο κριτικών κινηματογράφου της Αυστραλίας, και το βραβείο Πήγασος στο διεθνές φεστιβάλ ταινιών του φανταστικού στις Βρυξέλλες.[16]
| Έτος | Έργο | Συμμετείχε ως | ||
|---|---|---|---|---|
| Σκηνοθέτης | Παραγωγός | Σεναριογράφος | ||
| 1988 | Spirits of the Air, Gremlins of the Clouds | Ναι | Ναι | Ναι |
| 1994 | Το κοράκι | Ναι | Όχι | Όχι |
| 1998 | Σκοτεινή πόλη | Ναι | Ναι | Ναι |
| 2002 | Garage Days | Ναι | Ναι | Ναι |
| 2004 | Εγώ, το ρομπότ | Ναι | Όχι | Όχι |
| 2009 | Σκοτεινός κώδικας | Ναι | Ναι | Όχι |
| 2016 | Θεοί της Αιγύπτου | Ναι | Ναι | Όχι |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
