γερμανική εταιρεία σχεδιασμού και κατασκευής αεροσκαφών From Wikipedia, the free encyclopedia
Η «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf Flugzeugbau AG») ήταν γερμανική κατασκευαστική εταιρεία πολιτικών και μαχητικών αεροσκαφών, και ελικοπτέρων πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου[1]. Το πιο διάσημο μοντέλο της ήταν το Focke Wulf Fw 190 Würger, παραλλαγές του οποίου αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία άλλων μοντέλων της εταιρείας[2]. Η Φόκε-Βουλφ ιδρύθηκε το 1923[3] από τους Χένριχ Φόκε, Γκέοργκ Βουλφ και Δρ. Βέρνερ Νάουμαν και έκλεισε το 1964[4].
Το λογότυπο της εταιρείας «Focke-Wulf» | |
Εξελλην. επ. | «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΑΕ» |
---|---|
Νομική μορφή | Αρχικά ΑΕ και μετά ΕΠΕ |
Κλάδος | Aεροδιαστημική |
Ίδρυση | 24 Οκτωβρίου 1923 |
Ιδρυτής | Χένριχ Φόκε |
Διάλυση | 1964 |
Αιτία διάλυσης | Συχγώνευση με την «Weser Flugzeugbau GmbH» και δημιουργία της «Vereinigte Flugtechnische Werke» |
Έδρα | Βρέμη, Γερμανία, Γερμανία |
Σημαντικά πρόσωπα | Χένριχ Φόκε Γκέοργκ Βουλφ Κούρτ Τανκ |
Προϊόντα/ Υπηρεσίες | Αεροσκάφη Πολιτικής αεροπορίας Αεροσκάφη Πολεμικής Αεροπορίας Ελικόπτερα |
Προϊόντα | επιβατηγό αεροσκάφος, Στρατιωτικό αεροσκάφος και ελικόπτερο |
Πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Το έργο της αεροπορικής εταιρείας «Φόκε-Βουλφ» χρονολογείται από το 1907, όταν ο Χένριχ Φόκε, Γερμανός καθηγητής, μαζί με τον αδελφό του Βίλχελμ Φόκε, πειραματίστηκαν με μοντέλα ελεύθερης πτήσης με οριζόντιες επιφάνειες ελέγχου τοποθετημένες στο εμπρόσθιο άκρο της ατράκτου, ενώ τα φτερά είναι μακρύτερα από την πρύμνη. Αυτός ο τύπος δεν ήταν καθόλου καινούριος, αλλά ανάγεται στις απαρχές της αεροπορίας. Μία από τις πρώτες πτήσεις στην Ευρώπη έγινε από τον Αλμπέρτου Σάντους-Ντουμό σε ένα διπλάνο του τύπου «Πάπιας» (γ: «Ente»)[5].
Τα πειράματα αυτά οδήγησαν το επόμενο έτος στην κατασκευή ενός αεροσκάφους με κινητήρα 40 ίππων, το οποίο πραγματοποίησε μια σειρά από σύντομες πτήσεις στο Μπόρνστεντ του Πότσδαμ τον Σεπτέμβριο του 1909. Το έργο αυτό συνεχίστηκε από τον Χένριχ Φόκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[5].
Η εταιρεία ιδρύθηκε στη Βρέμη στις 24 Οκτωβρίου 1923 από τους Χένριχ Φόκε[6], Γκέοργκ Βουλφ[7] και Δρ. Βέρνερ Νάουμαν με το όνομα «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βρέμης ΑΕ» (Bremer Flugzeugbau AG). Σχεδόν αμέσως, μετονόμασαν την εταιρεία σε «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΑΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau AG), η οποία αργότερα άλλαξε την υπόστασή της σε Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (GmbH) με την ονομασία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΕΠΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH)[8].
Το 1931 και μετά από κυβερνητικές πιέσεις, η «Φόκε-Βουλφ» συγχωνεύτηκε με την «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Άλμπατρος ΕΠΕ» (Albatros-Flugzeugwerke GmbH). Ο μηχανικός και πιλότος δοκιμών της «Άλμπατρος», Κουρτ Τανκ, έγινε υπεύθυνος του τεχνικού τμήματος και ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στο μοντέλο «Focke Wulf Fw 44 Stieglitz» («Καρδερίνα»)[9].
Ο Δρ. Λούντβιχ Ροζέλιους (Ludwig Roselius) έγινε διευθυντής το 1925 αλλά το 1933 έδωσε τη θέση στον αδερφό του, Φρίντριχ. Το 1938 η εταιρεία του Ροζέλιους «Καφέ ΧΑΓΚ» (Café HAG) αύξησε το ποσοστό των μετοχών της στο 46% και η γερμανική εταιρεία ηλεκτρικών ειδών «Κ. Λόρεντς ΑΕ» (C. Lorenz AG) εξασφάλισε το 28%. Η εταιρεία άλλαξε τη σύστασή της σε Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (GmbH) με την ονομασία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΕΠΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH) και δεν ήταν πλέον υποχρεωμένη να δημοσιεύει τους λογαριασμούς της. Το κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε σημαντικά σε αυτό το σημείο[10].
Τον Αύγουστο 1933 οι Χανς Χόλλε και Ρούντολφ Σούμπερτ απέκτησαν πληρεξούσιο για το υποκατάστημα της «Φόκε-Βουλφ» στο Βερολίνο. Τον Οκτώβριο 1933 η εταιρεία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ Άλμπατρος Βερολίνου ΑΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau A.G. Albatros Berlin) καταχωρήθηκε επισήμως στο Υπουργείο Εμπορίου[11].
Ο Δρ. Ροζέλιους παρέμεινε η κινητήρια δύναμη της «Φόκε-Βουλφ». Αυτός μαζί με τη στενή του συνεργάτιδα και γραμματέα Μπάρμπαρα Γκαίτε (Barbara Götte), συναντιόντουσαν συχνά με τον υπεύθυνο του τεχνικού τμήματος Κουρτ Τανκ. Σύμφωνα με μαρτυρίες της Γκαίτε, ο Τανκ μιλούσε με μεγάλο ενθουσιασμό για τις τελευταίες εξελίξεις του σχεδιασμού για τα αεροσκάφη της «Focke-Wulf». Όταν πέθανε ο Ροζέλιους τον Μάιο του 1943, ο Χάινριχ Πούφογκελ (Heinrich Puvogel) συνέχισε το χειρισμό των οικονομικών υποθέσεων της «Φόκε-Βουλφ» ως διευθυντής της εταιρείας «Θαλάσσιο Εμπόριο ΑΕ» (Seehandel AG)[12].
Το 1938 στο Βερολίνο, η Χάνα Ράιτς έκανε την παρουσίαση του «Focke-Wulf Fw 61» που αποτελούσε το πρώτο πλήρως ελεγχόμενο ελικόπτερο (αντί για τα αυτόγυρα που προϋπήρχαν)[13]. Το τετρακινητήριο αεροπλάνο αερογραμμών «Focke-Wulf Fw 200 Condor» («Κόνδωρ») πραγματοποίησε απευθείας πτήση (χωρίς στάση) από το Βερολίνο στην Νέα Υόρκη στις 10 Αυγούστου 1938. Η πτήση διήρκησε 24 ώρες και 56 λεπτά και ήταν το πρώτο αεροπλάνο που πραγματοποίησε αυτή την πτήση χωρίς στάση. Η πτήση επιστροφής προς το Βερολίνο στις 13 Αυγούστου 1938 διήρκησε 19 ώρες και 47 λεπτά. Αυτές οι πτήσεις τιμήθηκαν με μια πινακίδα στην οδό «Μπέτχερστρασε» (Böttcherstraße) στο ιστορικό κέντρο της Βρέμης.
Το αεροπλάνο «Focke Wulf Fw 190 Würger» («Αετομάχος») που σχεδιάστηκε από το 1938 και μπήκε σε γραμμή παραγωγής την περίοδο 1941 - 1945 αποτέλεσε βασικό μονοθέσιο μαχητικό της Λουφτβάφε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με συνολική παραγωγή άνω των 20.000 αεροσκαφών[14].
Οι αλλεπάλληλοι βομβαρδισμοί της Βρέμης από τους Συμμάχους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσαν την αναγκαστική μεταφορά των εργοστασίων παραγωγής από τη Βρέμη στην ανατολική Γερμανία και την Πολωνία, έχοντας την εταιρεία «Κατεσκευαστική Αεροσκαφών ΑΓΚΟ ΕΠΕ» (AGO Flugzeugwerke, Apparatebau GmbH Oschersleben Flugzeugwerke) του Οσερσλέμπεν ως τον κύριο υπεργολάβο για το «Focke Wulf Fw 190 Würger»[2]. Αυτά τα εργοστάσια χρησιμοποίησαν πολλούς ξένους εργάτες και κρατούμενους καταδικασμένους σε αναγκαστική εργασία, και από το 1944 χρησιμοποίησαν και αιχμαλώτους πολέμου. Το εργοστάσιο της «Φόκε-Βουλφ» στο Μάριενμπουργκ (σημερινό Μάλμπορκ), έκτασης 0,40 χλμ2, παρήγαγε σχεδόν τα μισά από όλα τα «Focke Wulf Fw 190 Würger» που κατασκευάστηκαν και βομβαρδίστηκε από την αμερικανική 8η Πτέρυγα Μάχης Πολεμικής Αεροπορίας στις 9 Οκτωβρίου 1943[15].
Μετά τον πόλεμο ο Τανκ διαπραγματεύτηκε με το Ηνωμένο Βασίλειο, την εθνικιστική κυβέρνηση της Κίνας, καθώς και με εκπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης και όταν οι διαπραγματεύσεις απέβησαν άκαρπες, δέχτηκε μια προσφορά από την Αργεντινή να εργαστεί στο αεροτεχνικό ινστιτούτο, «Instituto Aerotécnico» στην Κόρδοβα με το όνομα (Καθ. Δρ.) Πέδρο Ματίες (Pedro Matthies). Μετακόμισε στην Κόρδοβα, με πολλούς από τους συναδέλφους του από την «Focke-Wulf», το 1947. Το «Instituto Aerotécnico» αργότερα έγινε το στρατιωτικό εργοστάσιο αεροπλάνων της Αργεντινής, «Fábrica de Aviones» («Εργοστάσιο Αεροσκαφών»). Εκεί[16], σχεδίασε το «IAe Pulqui II»[17] με βάση το σχέδιο του «Focke-Wulf Ta 183» που είχε σχεδόν ολοκληρώσει μέχρι το τέλος του πολέμου.
Η «Φόκε-Βουλφ» ξεκίνησε την παραγωγή ανεμόπτερων το 1951 και μηχανοκίνητων αεροσκαφών το 1955. Η «Φόκε-Βουλφ», η «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Αμβούργου ΕΠΕ» (Hamburger Flugzeugbau GmbH) και η «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βέσερ ΕΠΕ» (Weser Flugzeugbau GmbH) ένωσαν τις δυνάμεις τους το 1961 για να δημιουργήσουν την εταιρεία «Εντβίκλουνγκσρινκ Νορντ ΕΠΕ» («Δαχτυλίδι Ανάπτυξης Βορρά», Entwicklungsring Nord GmbH), εν συντομία «ERNO», για την ανάπτυξη πυραύλων[4].
Η ITT Corporation είχε αποκτήσει μερίδιο 25% της εταιρείας προπολεμικά και κέρδισε αποζημιώσεις ύψους 27 εκατομμυρίων δολαρίων το 1960 για τη ζημιά που προκλήθηκε στο μερίδιό της στο εργοστάσιο της «Φόκε-Βουλφ» που κατείχε, κατά τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων[18]. Η «Φόκε-Βουλφ» συγχωνεύτηκε επίσημα με την «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βέζερ» (Weser Flugzeugbau GmbH) το 1964, δημιουργώντας την «Ένωση Αεροτεχνικών Έργων» («VFW», Vereinigte Flugtechnische Werke), η οποία αργότερα και μετά από αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις αποτελεί σήμερα μέρος της «Airbus Group»[4].
Η «Φόκε-Βουλφ» σταμάτησε τη λειτουργία της με αυτό το όνομα το 1964[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.