109P/Σουίφτ-Τατλ

Ο κομήτης 109P/Σουίφτ-Τατλ ή απλά κομήτης Σουίφτ-Τατλ (Swift-Tuttle) είναι η αιτία της φαντασμαγορικής βροχής των Περσείδων.^[1] Αυτό το ουράνιο σώμα έχει ένα στερεό πυρήνα διαμέτρου περίπου 27 χιλιομέτρων^[2].

Πρώτη φορά ανακαλύφθηκε από τον Λιούις Σουίφτ στις 16 Ιουλίου 1862 και ανακαλύφθηκε ανεξάρτητα τις 19 Ιουλίου του ίδιου έτους από το Χόρας Παρνέλ Τατλ. Η τελευταία φορά που πέρασε από το περιήλιό του ήταν το 1992. Αναμένεται να ξαναπεράσει κοντά από τη Γη το 2126, οπότε και θα είναι πολύ εντυπωσιακός, σαν τον κομήτη Χέιλ-Μποπ.^[3]

Μια ασυνήθιστη πτυχή της τροχιάς του κομήτη είναι ο τροχιακός συντονισμός 11:1 με τον Δία, δηλαδή για κάθε μία περιστροφή του κομήτη, ο Δίας κάνει 11.^[4]

Ο κομήτης με διάμετρο 26 χιλιόμετρα, έχει ελλειπτική τροχιά με περιήλιο απόσταση 0.96 ΑΜ από τον Ήλιο και περνά κοντά από τη Γη και τη Σελήνη και αφήλιο 50 αστρονομικές μονάδες (απόσταση Γης ‘Ηλίου)με περίοδο 133 έτη

Επειδή πρόκειται για το μεγαλύτερο αντικείμενο του Ηλιακού συστήματος που προσεγγίζει περιοδικά τη Γη, και αυτή η προσέγγιση γίνεται με 60 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο,^[5] ο κομήτης αυτός έχει χαρακτηριστεί ως «το πιο επικίνδυνο αντικείμενο για την ανθρωπότητα».^[6]

Οι Περσείδες οφείλονται σε σκόνη που άφησε πίσω του ο κομήτης Swift-Tuttle. Ο Σουίφτ Τατλ θα περάσει πολύ κοντά στην Γη στις 15 Σεπτέμβρη του έτος 4479 σε απόσταση 0,03 με 0,05 αστρονομικές μονάδες με πιθανότητα 1 στο εκατομμύριο να συγκρουστεί με την Γη. Με ταχύτητα 60 km/s, η ενέργεια που θα απελευθερωθεί σε μια πιθανή πτώση θα είναι 27 φορές μεγαλύτερη από του αστεροειδούς που θεωρείται ότι σκότωσε τους δεινόσαυρους στην Κρητιδική περίοδο του μεσοζωικού αιώνα.

Παραπομπές

1. Bedient, John. "AMS Meteor Showers page", American Meteor Society, 20 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε 2010-7-31.
2. «JPL Small-Body Database Browser: 109P/Swift–Tuttle». Jet Propulsion Laboratory. 29 Μαρτίου 1995. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2011.
3. Britt, Robert (2005-08-11). «Top 10 Perseid Meteor Shower Facts». Space.com. http://www.space.com/spacewatch/050811_perseid_facts.html. Ανακτήθηκε στις 2009-08-10.
4. Chambers, J. E. (1995). «The long-term dynamical evolution of Comet Swift–Tuttle». Icarus (Academic Press) 114 (2): 372–386. doi:10.1006/icar.1995.1069. Bibcode: 1995Icar..114..372C.
5. Weissman, Paul R. (2007). «The cometary impactor flux at the Earth». Στο: Milani, A.· Valsecchi, G.B.· Vokrouhlicky, D. Near Earth Objects, our Celestial Neighbors: Opportunity and Risk; Proceedings IAU Symposium No. 236, 2006. Proceedings of the International Astronomical Union. 2. Cambridge University Press. σελίδες 441–450. doi:10.1017/S1743921307003559. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009.
6. Verschuur, Gerrit L. (1997). Impact!: the threat of comets and asteroids. Oxford University Press. σελίδες 256 (see p. 116). ISBN 978-0-19-511919-0.

Εξωτερικές Πηγές

• (αγγλ.)τα στοιχεία του από τη NASA
• έρευνα από έλληνες αστρονόμους