Χλωτάριος Β΄
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Χλωτάριος Β΄ ή Χλωτάριος ο Μέγας ή Χλωτάριος ο Νεώτερος (Clotaire II, Chlotar, Clothar, Chlotochar ή Hlothar, 584 - 18 Οκτωβρίου 629) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Bασιλιάς της Νευστρίας (584 - 613), του Παρισιού (595 - 613) και Βασιλιάς των Φράγκων (613 - 629). Ο Χλωτάριος Β΄ ήταν ο δευτερότοκος γιος του Χιλπέριχου Α΄ βασιλιά του Σουασσόν και της τρίτης συζύγου του Φρεδεγόνδης, ο πατέρας του προσάρτησε τη Νευστρία όταν απεβίωσε ο αδελφός του Χαριβέρτος Α΄. Στην αρχή κυβέρνησε υπό την κηδεμονία της μητέρας του που βρισκόταν σε ανεπιθύμητη συμμαχία με τον θείο του Γκούντραμ, βασιλιά της Βουργουνδίας. Με τον θάνατο της μητέρας του (597) ο Χλωτάριος Β΄ απέκτησε τον έλεγχο σε ολόκληρη την Νευστρία που ήταν ένα από τα πλουσιότερα βασίλεια των Φράγκων. Συνέχισε την σύγκρουση της μητέρας του με την θεία του Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας, μετά την νίκη που του επέτρεψε να κυβερνήσει ολόκληρο το βασίλειο των Φράγκων (613) την εκτέλεσε με βιαιότητα . Ο Χλωτάριος Β΄ συνέχισε την πολιτική του πατέρα του, ενσωμάτωνε στο βασίλειο τμήματα της Γαλατίας μετά τον θάνατο των ηγεμόνων τους.
Χλωτάριος Β΄ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Chlotarius (Λατινικά) και Chlotacharius (Λατινικά) |
Γέννηση | 584[1][2][3] |
Θάνατος | 18 Οκτωβρίου 629[4] ή Οκτώβριος 629[5] |
Τόπος ταφής | Αββαείο του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε |
Χώρα πολιτογράφησης | Φραγκία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης[4] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Haldetrude[6][7] Βερτρούδη[8] Σιχίλδη[9] |
Τέκνα | Δαγοβέρτος Α΄[10][11] Χαριβέρτος Β΄[12] Emma of Austrasia[13] Merowech[14] Berta[15] Enimia |
Γονείς | Χιλπέριχος Α΄ και Φρεδεγόνδη[4] |
Αδέλφια | Μπαζίνα, κόρη του Χιλπέριχου Α΄[16] Ριγούνθα[17] Childesinda[16] Merovech of Soissons[18] Θευδεβέρτος του Σουασσόν[18] Clovis[16] Χλοδεβέρτος[19] Σαμσών[19] Δαγοβέρτος[19] Θευδέριχος[19] |
Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[4] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Την εποχή του παρατηρήθηκε ενίσχυση της βασιλικής εξουσίας απέναντι στους ευγενείς και την εκκλησία. Το "Έδικτον των Παρισίων" (614) που αφορούσε τους υψηλόβαθμους διορισμούς στο βασίλειο ερμηνεύτηκε διαφορετικά από τους ιστορικούς. Ο Μαγιορδόμος ένα ισόβιο αξίωμα δηλαδή ηγεμόνας του βασιλικού νοικοκυριού έγινε ο δεύτερος στην τάξη κυβερνήτης μετά από τον ίδιο τον βασιλιά (617), από το αξίωμα αυτό θα ανέβει στον θρόνο ο Πιπίνος ο Βραχύς από τον Οίκο των Καρολιδών (751). Ο Χλωτάριος Β΄ παραχώρησε την Αυστρασία στον γιο του Δαγοβέρτο Α΄ (623). Οι Μεροβίγγειοι μονάρχες σπάνια ασπαζόντουσαν την μονογαμία που καθόριζε αυστηρά η Καθολική Εκκλησία, με τον θάνατο τους είχαν αποκτήσει παιδιά από τρεις ή περισσότερες συζύγους. Ο Χλωτάριος Β΄ ακολούθησε το παράδειγμα του θείου του Γκούντραμ, στάθηκε πιστός χριστιανός και απέφευγε να διατάξει βίαιους θανάτους με εξαίρεση την θεία του Μπρουνχίλντα. Η περιοχή της βασιλείας του Χλωτάριου Α΄ καθορίστηκε σύμφωνα με το πολιτικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε όταν πέθανε ο παππούς του Χλωτάριος Α΄, γιος του Κλόβις Α΄.