![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/Cours_de_physique_de_l_ecole_Polytechnique_-_ed_2_vol_2_1868_p509_-_phonautograph.jpg/640px-Cours_de_physique_de_l_ecole_Polytechnique_-_ed_2_vol_2_1868_p509_-_phonautograph.jpg&w=640&q=50)
Φωναυτογράφος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο φωναυτογράφος είναι η πρώτη γνωστή συσκευή άμεσης ηχογράφησης.
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/Cours_de_physique_de_l_ecole_Polytechnique_-_ed_2_vol_2_1868_p509_-_phonautograph.jpg/640px-Cours_de_physique_de_l_ecole_Polytechnique_-_ed_2_vol_2_1868_p509_-_phonautograph.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e5/Phonautogram_-_Scott_1859.jpg/60px-Phonautogram_-_Scott_1859.jpg)
Εφευρέθηκε από τον Γάλλο Εντουάρ-Λεόν Σκοτ Ντε Μαρτενβίλ (Édouard-Léon Scott de Martinville) (1817-1879) και του καταχωρήθηκε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 25 Μαρτίου του 1857. Ο φωναυτογράφος προοριζόταν να δημιουργεί γραφικές αναπαραστάσεις του ήχου, τα φωναυτογραφήματα, και όχι την αναπαραγωγή του.
Σκοπός ήταν η μελέτη του ήχου και ειδικότερα η μελέτη στοιχείων της ανθρώπινης φωνής, όπως ο τονισμός και η τονικότητα, μέσω της γραφικής απεικόνισης του ήχου. Αναπαραγωγή φωναυτογραφημάτων έγινε μόλις το 2008.
Η συσκευή κατασκευάστηκε σε αρκετά εργαστήρια στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1860 και αργότερα. Κάτοχος φωναυτογράφου ήταν και ο Τζόζεφ Χένρι, ο οποίος τον χρησιμοποίησε για ηχογραφήσεις της φωνής γνωστών προσωπικοτήτων, ωστόσο δε διασώζεται καμία από αυτές. Οι αυθεντικές ηχογραφήσεις με χρήση φωναυτογράφου είναι εξαιρετικά σπάνιες.