Φι

Το φι (ή φει, κεφαλαίο Φ, πεζό φ ή ϕ) είναι το εικοστό πρώτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην αρχαία ελληνική αναπαριστούσε το δασύ διχειλικό κλειστό σύμφωνο /p^h/, αντίστοιχο με τα έτερα δασέα <Θ> /t^h/ και <Χ> /k^h/. Αντίθετα, στη νέα ελληνική αναπαριστά το /f/ και το αντίστοιχο αλλόφωνο[ϕ] (π.χ. φωνή).^[1]

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία φ´=500.

Στο λατινικό αλφάβητο μεταγράφεται ως <ph> ή <f>.

Χρήση ως σύμβολο

Το πεζό φ συμβολίζει:

• τη συνάρτηση Euler.
• τη χρυσή τομή φ = 1,618 στα μαθηματικά και την τέχνη.
• γενικά γωνίες στα μαθηματικά και στην φυσική.
  • τη μία μεταβλητή στις σφαιρικές συντεταγμένες.
  • τη φάση ενός κύματος.
• γενικά ως σύμβολο (εναλλακτικό του "f") συναρτήσεων.

Το κεφαλαίο Φ συμβολίζει:

• τη μαγνητική ροή στη φυσική.

Παραπομπές

1. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Λεξιλογικός ορισμός του φι στο Βικιλεξικό
• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Phi (letter) στο Wikimedia Commons