Τεχνική Λεβαλλουά
τεχνική απόξεσης λίθων / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η τεχνική Λεβαλλουά (ΔΦΑ: [lə.va.lwa]) αποτελεί διακριτό είδος λιθοτεχνίας που αναπτύχθηκε κατά την Παλαιολιθική περίοδο. Το όνομα της τεχνικής προέκυψε από λίθινα ευρήματα στο προάστιο Λεβαλλουά-Περρέ, του Παρισιού. Η τεχνική της απόκρουσης είναι πιο εξελιγμένη από παλαιότερες μεθόδους λιθοτεχνίας, που σχετίζονταν με τυχαία απόσπαση (απόκρουση) από την κροκάλα ή πυρήνα. Ο πυρήνας που χρησιμοποιείται στην τεχνική Λεβαλλουά είναι προεπεξεργασμένος και μπορεί να είναι πρισματικός, σφαιρικός, χελονοειδής ή με αιχμές.[1]
Η μέθοδος του προεπεξεργασμένου πυρήνα παρέχει μεγαλύτερο έλεγχο όσον αφορά στο μέγεθος και το σχήμα της τελικής φολίδας που μπορεί κατόπιν να χρησιμοποιηθεί ως ξέστρα ή μαχαίρι, αν και με την κατάλληλη προσαρμογή είναι δυνατόν να παράγει αιχμηρά αντικείμενα.[2] Η τεχνική με προεπεξεργασμένο πυρήνα κατατάσσεται ως Μέθοδος 3, όσον αφορά στον τρόπο επεξεργασίας, δηλαδή απόξεση λεπίδων με αλληλεπικαλυπτόμενη σειρά απόκρουσης φολίδων και φαίνεται ότι αναπτύχθηκε κατά την Μέση παλαιολιθική περίδο, πριν από 300.000 χρόνια.[3]
Λιθοτεχνίες που περιλαμβάνουν την τεχνική Λεβαλλουά στην Ελλάδα, απέδωσε η αρχαιολογική έρευνα στη Θεόπετρα, την Aλόννησο των Βόρειων Σποράδων και τη θέση Λακωνίδα στη Μάνη.