Ταχότο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ταχότο (多宝塔, κυριολεκτικά σημαίνει παγόδα διακοσμημένη με πολλά κοσμήματα) είναι μια μορφή ιαπωνικής παγόδας, που βρίσκεται κυρίως στους βουδιστικούς ναούς της σχολής Βατζραγιάνα Σίνγκον και Τεντάι. Είναι μοναδικό μεταξύ των παγόδων, γιατί έχει ζυγό αριθμό ορόφων (δύο). (Ο δεύτερος όροφος έχει κιγκλίδωμα και φαίνεται κατοικήσιμος, αλλά παρ' όλα αυτά είναι απρόσιτος και δεν προσφέρει χρησιμοποιήσιμο χώρο.) [1] Το όνομά του παραπέμπει στον Ταχό Νιοράι, ο οποίος εμφανίζεται καθισμένος σε μια παγόδα στολισμένη με πολλά κοσμήματα στο ενδέκατο κεφάλαιο της Σούτρα του Λωτού. [2] [3] Με τετράγωνο κάτω και κυλινδρικό επάνω μέρος, μια «στέγη μοκόσι σε στυλ φούστας», μια πυραμιδοειδή οροφή και μία επίστεψη, το ταχότο ή το μεγαλύτερο ντάιτο ήταν μία από τις επτά αίθουσες ενός ναού Σίνγκον. [4] Μετά την περίοδο Χεϊάν, η κατασκευή παγόδων γενικά παρήκμασε και τα νέα ταχότο έγιναν σπάνια. Έξι παραδείγματα, από τα οποία αυτό στο Ισιγιάμα-ντερα (1194) είναι το παλαιότερο, έχουν χαρακτηριστεί Εθνικοί Θησαυροί. [5] Δεν υπάρχουν παραδείγματα στην Κίνα, είτε αρχιτεκτονικά είτε εικονογραφικά, που να μοιάζουν με το ταχότο, αν και υπάρχει μια αναφορά σε κείμενα της δυναστείας Σονγκ σε ένα «ταχότο με μια κυκλική αίθουσα». [6]