Συνέδριο Κορίνθου

Το συνέδριο της Κορίνθου, (αναφέρεται περιστασιακά και ως Πανελλήνιο Συνέδριο^[1][18][19]), ήταν μια ομοσπονδία από ελληνικά κράτη που δημιουργήθηκε από τον Φίλιππο Β'^[20] κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 338/337 π.Χ. μετά τη Μάχη της Χαιρώνειας και που τον διαδέχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος το 336 π.Χ., για να διευκολύνει την χρήση στρατιωτικής δύναμης στον πόλεμο της Ελλάδας^[21] εναντίον των Περσών. Το όνομα «συνέδριο της Κορίνθου» δόθηκε από σύγχρονους ιστορικούς, καθώς η πρώτη σύνοδος έγινε στην Κόρινθο. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που όλες οι ελληνικές πολιτείες (εξαιρουμένης της Σπάρτης) κατάφεραν να ενωθούν σε μια πολιτική ενότητα.^[22] Νωρίτερα, το 346 π.Χ., ο Ισοκράτης προέτρεπε με επιστολή του τον Φίλιππο να ενώσει την Ελλάδα κατά των Περσών.^[23]

Πανελλήνιο Συνέδριο[1]
338/337 π.Χ. – 322 π.Χ. →
Έμβλημα
Τοποθεσία Η Κορινθιακή συμμαχία το 336 π.Χ. αμέσως μετά τον θάνατο του Φιλίππου Β΄
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα_γενική}}} Η εκστρατεία του πανελλήνιου στρατεύματος υπό τον Αλέξανδρο Γ'
Πρωτεύουσα		Πέλλα
Γλώσσες		Αρχαία Ελληνικά
Θρησκεία		Αρχαία ελληνική θρησκεία
Πολίτευμα		Μοναρχία, Ομοσπονδία
Στρατηγός Αυτοκράτoρας[2]
-	338–336 π.Χ.	Φίλιππος Β'[3]
-	336–323 π.Χ.	Αλέξανδρος Γ'[4]
-	323–322 π.Χ.	Αντίπατρος (Μέχρι την έναρξη του Λαμιακού Πολέμου)[5]
Ιστορία
-	Οι Έλληνες εδραιώνουν ενωμένη πολιτική οντότητα υπό τον Φίλιππο Β'[6][7][8]	338 π.Χ. / 337 π.Χ.
-	Μέλη:
-	Μακεδονία[9] (Ηγεμονία)[10] Αθήνα[11] Κόρινθος[12] Δελφική Αμφικτυονία[13] Αιτωλική Συμπολιτεία[14] Ήπειρος[15] Θεσσαλία[16]
-	Εκστρατεία εναντίων των Περσών	334 π.Χ.
-	Η Σπάρτη γίνεται μέλος του Συνεδρίου μετά τη μάχη της Μεγαλόπολης[17]	331 π.Χ.
-	Εισβολή στην Ινδία	326 π.Χ.
-	Κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας και θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου	323 π.Χ.
Νόμισμα		Δραχμή

Οργάνωση

Το συνέδριο διοικούταν από τον Ηγεμόνα^[24][25][26] (στρατηγός αυτοκράτωρ^[27][28] στο στρατιωτικό πλαίσιο)^[2] το Συνέδριο και τους Δικαστές (Δικασταί). Διατάγματα του συνεδρίου εκδιδόταν στην Κόρινθο, Αθήνα, Δελφούς, Ολυμπία και Πύδνα.^[29] Το συνέδριο διατηρούσε ένα στρατό που επιστρατεύονταν από τα κράτη-μέλη κατ’ αναλογία του μεγέθους τους, ενώ ο Φίλιππος καθιέρωσε φρουρά (διοικούταν από φρούραρχους) στην Κόρινθο, τη Θήβα, την Πύδνα^[30] και την Αμβρακία.^[31]

Η συμφωνία για την κοινή ειρήνη

(αποσπασματική επιγραφή που βρέθηκε στην Αθήνα)^[32][33]

Κείμενο

«

[․․․․․․․․․21․․․․․․․․․․ Ποσ]ειδῶ ․․5․․ ․․․․․․․․․․22․․․․․․․․․․ς ἐμμεν[ῶ ․․․․] ․․․․․․․․․․22․․․․․․․․․․νον[τ]ας τ․․․․ [․․․․․․․․18․․․․․․․․ οὐδ]ὲ ὅπλα ἐ[π]οί[σω ἐ]- [πὶ πημονῆι ἐπ’ οὐδένα τῶν] ἐμμενόντ[ω]ν ἐν τ- [οῖς ὅρκοις οὔτε κατὰ γῆν] οὔτε κατὰ [θ]άλασ- [σαν· οὐδὲ πόλιν οὐδὲ φρο]ύριον καταλήψομ- [αι οὔτε λιμένα ἐπὶ πολέ]μωι οὐθενὸς τῶν τ- [ῆς εἰρήνης κοινωνούντ]ων τέχνηι οὐδεμι- [ᾶι οὔτε μηχανῆι· οὐδὲ τ]ὴν βασιλείαν [τ]ὴν Φ- [ιλίππου καὶ τῶν ἐκγόν]ων καταλύσω ὀδὲ τὰ- [ς πολιτείας τὰς οὔσας] παρ’ ἑκάστοις ὅτε τ- [οὺς ὅρκους τοὺς περὶ τ]ῆς εἰρήνης ὤμνυον· [οὐδὲ ποιήσω οὐδὲν ἐνα]ντίον ταῖσδε ταῖς [σπονδαῖς οὔτ’ ἐγὼ οὔτ’ ἄλ]λωι ἐπιτρέψω εἰς [δύναμιν, ἀλλ’ ἐάν τις ποε̑ι τι] παράσπονδ[ον] πε- [ρὶ τὰς συνθήκας, βοηθήσω] καθότι ἂν παραγ- [γέλλωσιν οἱ ἀεὶ δεόμενοι] καὶ πολεμήσω τῶ- [ι τὴν κοινὴν εἰρήνην παρ]αβαίνοντι καθότι [ἂν ἦι συντεταγμένον ἐμαυ]τῶι καὶ ὁ ἡγε[μὼ]- [ν κελεύηι ․․․․․12․․․․․ κα]ταλείψω τε․․ — — — — — — — — — — — — — ∶𐅃 [— — — — — — — — — — ∶ Θεσ]σαλῶν ∶Δ [— — — — — — — — — — — ῶ]ν ∶ΙΙ [— — — — — — — — — Ἐλειμ]ιωτῶν ∶Ι [— — — — Σαμοθράικων καὶ] Θασίων ∶ΙΙ — — — — — — — — — ων ∶ΙΙ∶ Ἀμβρακιωτ[ῶν] [— — — — — — — ἀ]πὸ Θράικης καὶ [— — — — — ∶] Φωκέων ∶ΙΙΙ∶ Λοκρῶν ∶ΙΙΙ [— — — — Οἰτ]αίων καὶ Μαλιέων καὶ [Αἰνιάνων ∶ΙΙΙ∶ — καὶ Ἀγ]ραίων καὶ Δολόπων ∶𐅃 [— — — — — — ∶ Πε]ρραιβῶν ∶ΙΙ [— — — — — ∶ Ζακύνθο]υ καὶ Κεφαληνίας ∶ΙΙΙ

»

Μετάφραση

«

Όρκος. Ορκίζομαι στον Δία, τη Γαία, τον Ήλιο, τον Ποσειδώνα και όλους τους θεούς και τις θεές. Θα μείνω πιστός στην κοινή ειρήνη και ότι δε θα σπάσω τη συμφωνία με τον Φίλιππο, ότι δε θα πάρω τα όπλα σε ξηρά και θάλασσα, για να βλάψω κάποιον από εκείνους που συμμετέχουν στους όρκους. Ούτε θα πάρω οποιαδήποτε πόλη ή φρούριο, ή λιμάνι με δόλο ή τέχνασμα, με πολεμική πρόθεση ενάντια στους συμμέτοχους της ειρήνης. Ούτε θα καταλύσω τη βασιλεία του Φιλίππου και των εγγόνων του, ούτε το σύνταγμα κάθε πολιτείας, εφόσον ορκίστηκαν τους όρκους της ειρήνης. Ούτε θα πράξω κάτι αντίθετο σε αυτές τις συμφωνίες ούτε θα επιτρέψω να το πράξει κάποιος άλλος. Αλλά αν κάποιος παραβεί την ειρήνη, θα βοηθήσω αν κληθώ, και θα πολεμήσω τους παραβάτες της κοινής ειρήνης, όπως αποφασίστηκε (από το συνέδριο) και αν κληθώ από τον ηγεμόνα και δε θα εγκαταλείψω-------- των Θεσσαλών--των Ελειμιωτών--των Σαμοθράκων και των Θασίων---των Αμβρακιωτών---από τη Θράκη και--των Φωκέων, Λοκρών Οιτέων και Μαλιέων και Αινιάνων --και Αγραίων και Δολόπων---Περραιβών---Ζακύνθου και Κεφαληνίας.

»

Η συμμαχία κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του Αλεξάνδρου

Η απόφαση για την καταστροφή των Θηβών ως παράβαση στον ανωτέρω όρκο ελήφθη από το συμβούλιο του Συνεδρίου της Κορίνθου με μεγάλη πλειοψηφία^[34]. Πέρα από την παραβίαση του όρκου, το συμβούλιο έκρινε ότι με αυτόν τον τρόπο, οι Θηβαίοι τελικά τιμωρήθηκαν μετά από πολύ καιρό επειδή πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τους Περσικούς Πολέμους^[35][36]. Το Συνέδριο αναφέρεται από τον Αρριανό(I, 16, 11), μετά τη Μάχη του Γρανικού (334 BC). Ο Αλέξανδρος έστειλε 300 πανοπλίες στο ναό της Αθηνάς Παλλάδας στην Αθήνα, με την επιγραφή:

«

Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων

»

Επίσης, ο Διόδωρος Σικελιώτης (Βίβλος ΙΖ' 48.6) αναφέρει την απόφαση του Συνεδρίου το 333 π.Χ., μετά την μάχη της Ισσού, να στείλει πρέσβεις στον Αλέξανδρο που θα φέρουν το αριστείο της Ελλάδας (χρυσό στεφάνι)^[37] Το 331 π.Χ. μετά τη μάχη της Μεγαλόπολης, η Σπάρτη υποχρεώθηκε να ενταχθεί στο Συνέδριο της Κορίνθου.^[38] Κατά την εκστρατεία στην Ασία, ο Αντίπατρος διορίσθηκε αναπληρωτής ηγεμών του Συνεδρίου,^[39] ενώ προσωπικά ο ίδιος ο Αλέξανδρος συνέστησε να έχει η Αθήνα στραμμένη την προσοχή της στα πράγματα, γιατί, αν ο ίδιος πάθαινε κάτι, εκείνη θα αναλάμβανε την εξουσία στην Ελλάδα.^[40]

Αποτελέσματα

Το Συνέδριο διαλύθηκε μετά τη Μάχη της Λαμίας (322 π.Χ.).^[41] Το 302 π.Χ. ο βασιλιάς Δημήτριος και ο γιος του, Αντίγονος Γονατάς, προσπάθησαν να αναβιώσουν την ομοσπονδία εναντίον του Κασσάνδρου. Ο Αντίγονος Γ΄ Δώσων αναβίωσε επίσης το Συνέδριο εναντίον της Σπάρτης το 224 π.Χ.^[42]

Δείτε επίσης

• Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)