Στρατηγίς Αντάραδου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Στρατηγίς Αντάραδου (Στρατηγίς Ἀντάραδος) ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, από τα μικρά συνοριακά Θέματα που λέγονταν στρατηγίδες ή στρατηγάτα.
Η στρατηγίδα περιλάμβανε το οχυρωμένο λιμάνι Αντάραδο, (η σημερινή Ταρτούς) και τις γύρω περιοχές. Η Αντάραδος βρισκόταν ακριβώς απέναντι από τη νήσο και πόλη Άραδο (το μοναδικό κατοικημένο νησί της Συρίας, σήμερα το Αρουάντ) και κοντά στην Τρίπολη[1].
Η Άννα Κομνηνή αναφέρει την Αντάραδο, στην Αλεξιάδα ως στρατηγίδα και μία από τις περιοχές που αναγνώρισε ο βυζαντινός αυτοκράτορας υπό την εξουσία του Βαλδουίνου της Βουλώνης ως πρώην βυζαντινά εδάφη με την Συνθήκη της Δεαβόλεως το 1108[2].