![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/76/Prince_Ruperts_drops.jpg/640px-Prince_Ruperts_drops.jpg&w=640&q=50)
Σταγόνες του Πρίγκιπα Rupert
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Σταγόνες του Πρίγκιπα Rupert (επίσης γνωστές και ως ολλανδικά δάκρυα)[1] είναι χάντρες από σκληρυμένο γυαλί, που δημιουργούνται όταν λιωμένο γυαλί στάζει μέσα σε κρύο νερό. Το κρύο νερό προκαλεί στο γυαλί στερεοποίηση σε μια σταγόνα με σχήμα σαν δάκρυ με μακριά και λεπτή ουρά. Οι πολύ υψηλές παραμένουσες τάσεις μέσα στη σταγόνα προκαλούν αντιδιαισθητικές ιδιότητες, όπως την ικανότητα να αντέχουν ένα χτύπημα από σφυρί ή μια σφαίρα στη βολβώδη άκρη χωρίς να σπάζουν, ενώ παρουσιάζουν εκρηκτική αποσύνθεση ακόμη και αν η άκρη στην ουρά είναι ελαφρώς κατεστραμμένη. Παρόμοιες δομές παράγονται επίσης υπό ορισμένες προϋποθέσεις σε ηφαιστειακή λάβα.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/76/Prince_Ruperts_drops.jpg/640px-Prince_Ruperts_drops.jpg)
Οι σταγόνες πήραν το όνομά τους από τον Πρίγκιπα Ρούπερτ του Ρήνου, που τις έφερε στην Αγγλία το 1660, αν και λέγεται ότι για πρώτη φορά παράχθηκαν στην Ολλανδία πριν από τον 17ο αιώνα και ήταν γνωστές στους υαλουργούς για πολύ περισσότερο. Είχαν μελετηθεί ως επιστημονικές παραδοξότητες από τη Royal Society και η ανακάλυψη των ασυνήθιστων ιδιοτήτων τους πιθανότατα οδήγησε στην ανάπτυξη της διαδικασίας για την παραγωγή σκληρυμένου γυαλιού, κατοχυρωμένου με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1874.