Σούτρα
κείμενα στον Ινδουισμό, βουδισμό ή Τζαϊνισμό, που περιέχουν αφορισμούς / From Wikipedia, the free encyclopedia
Σούτρα (σανσκριτικά: सूत्र, sūtra, κυριολεκτικά «σχοινί, κλωστή, νήμα») στις ινδικές λογοτεχνικές παραδόσεις αναφέρεται σε έναν αφορισμό ή μια συλλογή αφορισμών με τη μορφή ενός εγχειριδίου ή, γενικότερα, ενός συμπυκνωμένου εγχειριδίου ή κειμένου. Οι σούτρες είναι ένα είδος αρχαίων και μεσαιωνικών ινδικών κειμένων, που απαντώνται στον Ινδουισμό, τον Βουδισμό και τον Τζαϊνισμό. [1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f1/A_Sanskrit_manuscript_of_Lotus_Sutra_in_South_Turkestan_Brahmi_script.jpg/640px-A_Sanskrit_manuscript_of_Lotus_Sutra_in_South_Turkestan_Brahmi_script.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/Kalpa_sutra-Jina%27s_mother_dreams_c1465.jpg/640px-Kalpa_sutra-Jina%27s_mother_dreams_c1465.jpg)
Στον Ινδουισμό, οι σούτρες είναι ένας ξεχωριστός τύπος λογοτεχνικής σύνθεσης, μια συλλογή από σύντομες αφοριστικές δηλώσεις. [1] [2] Κάθε σούτρα είναι οποιοσδήποτε σύντομος κανόνας, σαν ένα θεώρημα αποσταγμένο σε λίγες λέξεις ή συλλαβές, γύρω από το οποίο μπορούν να υφανθούν διδασκαλίες τελετουργίας, φιλοσοφίας, γραμματικής ή οποιουδήποτε πεδίου γνώσης. [1] Οι παλαιότερες σούτρες του Ινδουισμού βρίσκονται στις Βραχμάνα και Αρανυάκα των Βέδων. [3] [4] Κάθε σχολή ινδουιστικής φιλοσοφίας, βεδικοί οδηγοί για τελετές μετάβασης, διάφοροι τομείς των τεχνών, του δικαίου και της κοινωνικής ηθικής ανέπτυξαν αντίστοιχες σούτρες, που βοηθούν στη διδασκαλία και τη μετάδοση ιδεών από τη μια γενιά στην άλλη. [2] [5]
Στον Βουδισμό, οι σούτρες, επίσης γνωστές ως σούττα, είναι κανονικές γραφές, πολλές από τις οποίες θεωρούνται ως αρχεία των προφορικών διδασκαλιών του Γκαουτάμα Βούδα. Δεν είναι αφοριστικές, αλλά είναι αρκετά λεπτομερείς, μερικές φορές με επανάληψη. Αυτό μπορεί να αντικατοπτρίζει μια φιλολογική ρίζα του sukta (καλά ομιλούμενη), αντί της sutra (νήμα). [6]
Στον Ζαϊνισμό, οι σούτρες, επίσης γνωστές ως σούγιας (suyas), είναι κανονικά κηρύγματα των Μαχαβιρασβάμι, που περιέχονται στο Jain Agamas καθώς και κάποια μεταγενέστερα (μετα-κανονικά) κανονιστικά κείμενα. [7] [8]