![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/48/Moorgate%252C_platform_9_-_Geograph-4644899-by-Richard-Vince.jpg/640px-Moorgate%252C_platform_9_-_Geograph-4644899-by-Richard-Vince.jpg&w=640&q=50)
Σιδηροδρομική καταστροφή του Μούργκεϊτ
Λονδίνο, Αγγλία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η συντριβή συρμού στον σταθμό Μουργκέιτ του υπογείου σιδηροδρόμου συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 1975 στις 8:46 π.μ. στη γραμμή "Northern City" του μετρό του Λονδίνου στον σταθμό Μουργκέιτ (Moorgate) του υπογείου σιδηροδρόμου. 43 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 74 τραυματίστηκαν, όταν ένα τρένο δεν σταμάτησε στο νότιο τέρμα της γραμμής, τον σταθμό Μουργκέιτ, και προσέκρουσε στον ακριανό του τοίχο. Θεωρείται το χειρότερο δυστύχημα εν καιρώ ειρήνης στο μετρό του Λονδίνου. Δεν βρέθηκε κανένα σφάλμα στο τρένο και η έρευνα του Τμήματος Περιβάλλοντος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ατύχημα προκλήθηκε από τις ενέργειες του Λέσλι Νιούσον (Leslie Newson), του 56χρονου μηχανοδηγού.
Συντριβή συρμού στον σταθμό Μουργκέιτ του υπογείου σιδηροδρόμου | |
---|---|
![]() Η αδιέξοδη σήραγγα στον σταθμό Μουργκέιτ | |
Χώρος | Λονδίνο (Αγγλία) |
Ώρα | 08:46 π.μ. |
Ημερομηνία | 28 Φεβροαυρίου 1975 |
Τοποθεσία | Σταθμός Μουργκέιτ (Μετρό του Λονδίνου) |
Τύπος | Συντριβή συρμού του μετρό |
Αίτια | Χειρισμοί μηχανοδηγού, αιτία ανεξακρίβωτη ως σήμερα |
Θάνατοι | 43 |
Τραυματισμοί | 74 |
![]() |
Η σύγκρουση ανάγκασε το πρώτο βαγόνι να εξωθηθεί στην οροφή της σήραγγας μπροστά και πίσω, αλλά το μέσον του παρέμεινε στη γραμμή. Το 16 μέτρων μήκους βαγόνι συνεθλίβη και το μήκος του συρρικνώθηκε στα 6,1 μέτρα. Το δεύτερο βαγόνι ήταν συμπιέστηκε στο πρόσθιο τμήμα του καθώς συγκρούστηκε με το πρώτο και το τρίτο ωθήθηκε πάνω στο οπίσθιο τμήμα του δεύτερου. Τα φρένα δεν πατήθηκαν και η λαβή του νεκρού (λαβή έκτακτης ανάγκης που ακινητοποιεί τον συρμό αν συμβεί κάτι έκτακτο στον μηχανοδηγό, όπως περίπτωση εγκεφαλικού ή καρδιακού επεισοδίου ή ακόμη και θανάτου) ήταν ακόμα πατημένη όταν το τρένο συνετρίβη. Στο σημείο έσπευσαν η Πυροσβεστική Υπηρεσία του Λονδίνου, η Υπηρεσία Ασθενοφόρων και η Αστυνομία του Σίτι του Λονδίνου. Χρειάστηκαν 13 ώρες για να απομακρυνθούν οι τραυματίες, πολλοί από τους οποίους χρειάστηκε να απεγκλωβιστούν από τα συντρίμμια. Χωρίς να διεξάγονται δρομολόγια στην παρακείμενη πλατφόρμα για να παραγάγουν το "φαινόμενο του εμβόλου" που ωθεί τον αέρα μέσα στο σταθμό, ο εξαερισμός ήταν κακός και οι θερμοκρασίες στη σήραγγα αυξήθηκαν σε πάνω από 120 °F (49 °C). Χρειάστηκαν άλλες τέσσερις ημέρες για να εξαχθεί η τελευταίο σορός, αυτή του Νιούσον, από την καμπίνα του, η οποία κανονικά έχει βάθος 91 εκατοστά, και είχε συρρικνωθεί στα 15 εκατοστά.
Η νεκροψία του Νιούσον δεν έδειξε ιατρικό λόγο για να εξηγήσει τη συντριβή. Ποτέ δεν έχει τεκμηριωθεί η αιτία, και οι θεωρίες περιλαμβάνουν την αυτοκτονία, ότι μπορεί να είχε αποσπαστεί η προσοχή του ή ότι επηρεάστηκε από καταστάσεις όπως η παροδική καθολική αμνησία ή η ακινησία με αλαλία. Η επακόλουθη έρευνα διαπίστωσε ότι ο Νιούσον είχε επίσης ανεξήγητα υπερβεί πλατφόρμες στην ίδια διαδρομή σε δύο άλλες περιπτώσεις σε προηγούμενες ημέρες της εβδομάδας του δυστυχήματος. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι ο Νιούσον είχε επίπεδο αλκοόλ στο αίμα 80 mg/100 ml—το επίπεδο στο οποίο μπορεί κανείς να διωχθεί για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, αν και το αλκοόλ μπορεί να είχε παραχθεί από τη φυσική διαδικασία αποσύνθεσης επί τέσσερις ημέρες σε υψηλή θερμοκρασία.
Μετά το δυστύχημα, το μετρό του Λονδίνου εισήγαγε ένα σύστημα ασφαλείας που σταματά αυτόματα ένα τρένο όταν ταξιδεύει πολύ γρήγορα. Αυτό έγινε ανεπίσημα γνωστό ως "προστασία Μουργκέιτ". Τα δρομολόγια της "Northern City" προς το Μουργκέιτ καταργήθηκαν τον Οκτώβριο του 1975 και τα δρομολόγια των Βρετανικών Σιδηροδρόμων ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1976. Μετά από μακρά εκστρατεία από συγγενείς των νεκρών, δύο μνημεία αποκαλύφθηκαν κοντά στον σταθμό, ένα τον Ιούλιο του 2013 και ένα τον Φεβρουάριο του 2014.