Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες
πόλη της Αργεντινής From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες (ισπανικά: San Martín de los Andes) είναι πόλη στα νοτιοδυτικά της επαρχίας Νεουκέν της Αργεντινής, η οποία αποτελεί το διοικητικό κέντρο του νομού Λακάρ. Βρίσκεται στους πρόποδες των Άνδεων, στη λίμνη Λακάρ, και θεωρείται ένας από τους κύριους τουριστικούς προορισμούς της επαρχίας.[2] Η Εθνική Οδός 40 διέρχεται από την πόλη, συνδέοντάς την με σημαντικά τουριστικά σημεία στα νότια της επαρχίας, όπως τα εθνικά πάρκα Λανίν και Ναχουέλ Χουαπί. Έχει 27.956 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2010.[3]
| Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες | |
|---|---|
 | |
  Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες | |
| Χώρα | Αργεντινή |
| Διοικητική υπαγωγή | Νομός Λακάρ |
| Ίδρυση | 1898 |
| Έκταση | 240 km² |
| Υψόμετρο | 651 μέτρα |
| Πληθυσμός | 36.913 (2022)[1] |
| Ταχ. κωδ. | Q8370 |
| Τηλ. κωδ. | 2972 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η πόλη ιδρύθηκε το 1898 ως στρατιωτικό φυλάκιο για τη διασφάλιση της κυριαρχίας της Αργεντινής στην περιοχή. Η οικονομία του τότε ορεινού χωριού βασιζόταν στην υλοτομία και την κτηνοτροφία μέχρι το άνοιγμα του Εθνικού Πάρκου Λανίν το 1937, οπότε ο τουρισμός έγινε η κύρια βιομηχανία. Η μετανάστευση από διάφορα μέρη του κόσμου, όπως η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή, καθώς και από τη γειτονική Χιλή και άλλες επαρχίες της Αργεντινής, συνέβαλε στην αύξηση του πληθυσμού.
Πριν από την ίδρυση του Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες, η κοιλάδα του Τσαπέλκο ήταν αραιοκατοικημένη από ιθαγενείς Πουέλτσε, οι οποίοι τη χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο κατά τη διάρκεια των σκληρών χειμώνων της περιοχής. Οι Πουέλτσες είχαν, από την εποχή της αποικιοκρατίας, εμπορικές συναλλαγές με τους Ουιγίτσε στην ανατολική πλαγιά των Άνδεων μέσω διαφόρων ορεινών περασμάτων. Οι Πουέλτσε εκτρέφανε άλογα στις ανατολικές πλαγιές των Άνδεων και τα αντάλλασσαν με όπλα και αλκοολούχα ποτά, αποτελώντας έναν από τους κύριους τροφοδότες του απομονωμένου θύλακα της Βαλδίβια. Οι στρατιωτικές εκστρατείες της Αργεντινής και της Χιλής, η κατάκτηση της ερήμου και η κατοχή της Αραουκανία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έδωσαν οριστικό τέλος στο εμπόριο αυτό.[4]
Γερμανοί έποικοι άρχισαν να φτάνουν στη γειτονική νότια Χιλή τη δεκαετία του 1840. Ορισμένοι από αυτούς τους εποίκους και τους απογόνους τους ξεκίνησαν μια κερδοφόρα βιομηχανία δέρματος, προμηθεύοντας δέρμα από τις κοινότητες των ιθαγενών στις Άνδεις.[5] Τη δεκαετία του 1880 ο στρατός της Αργεντινής εκτόπισε τις κοινότητες των ιθαγενών, διακόπτοντας το εμπόριο αυτό και αναγκάζοντας τους εμπόρους δέρματος στη Χιλή να διασχίσουν οι ίδιοι τις Άνδεις για προμήθειες. Με αυτόν τον τρόπο, πολυάριθμοι επιχειρηματίες από τη Χιλή, πολλοί με γερμανική καταγωγή, δημιούργησαν επιχειρήσεις βοοειδών και εμπορίου στην περιοχή των λιμνών Λακάρ και Ναχουέλ Χουάπι.[5]
Το 1898 μια στρατιωτική αποστολή έφτασε στην περιοχή για να αναλάβει τον έλεγχο της ζώνης λόγω των αυξανόμενων συνοριακών διαφορών με τη Χιλή. Η Συνθήκη Συνόρων του 1881 μεταξύ Χιλής και Αργεντινής οδήγησε σε διαφωνίες σχετικά με το αν η κύρια οροσειρά των Άνδεων ή η ηπειρωτική διαχωριστική γραμμή θα έπρεπε να χρησιμεύει ως σύνορο σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος. Οι αρχές της Χιλής υποστήριξαν ότι, εφόσον η λίμνη Λακάρ κατέληγε στον Ειρηνικό, η περιοχή του Σαν Μαρτίν έπρεπε να ανήκει στη Χιλή. Η κυβέρνηση της Αργεντινής ανησυχούσε επίσης για την εξάρτηση της ζώνης από το εμπόριο με τη Χιλή, όπως ακριβώς συνέβαινε στο Μπαριλότσε και σε άλλα μέρη των νότιων Άνδεων. Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες ιδρύθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1898 από τον συνταγματάρχη Σελεστίνο Πέρες, ο οποίος ακολούθησε τις εντολές του αρχηγού του στρατού Ρουδεκίνο Ρόκα.[4] Μετά την ίδρυση της πόλης, οι κύριες οικονομικές δραστηριότητες ήταν η υλοτομία και η κτηνοτροφία.
Μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του οικισμού επήλθε με τη δημιουργία του Εθνικού Πάρκου Λανίν το 1937. Αυτό σήμαινε ότι η υλοτομία μειώθηκε σταδιακά και πολλοί μικροί οικισμοί κατά μήκος της όχθης της λίμνης εξαφανίστηκαν. Κατασκευάστηκαν νέοι δρόμοι που συνέδεαν αποτελεσματικά το Σαν Μαρτίν με την υπόλοιπη Αργεντινή. Αυτό οδήγησε στην αύξηση του εμπορίου που σχεδόν τερμάτισε την τοπική κτηνοτροφία και γεωργία.[6] Τη δεκαετία του 1970, με τη βοήθεια τραπεζικών πιστώσεων, ιδρύθηκαν πολλές τουριστικές επιχειρήσεις στο Σαν Μαρτίν, καθιστώντας την πόλη σημαντικό τουριστικό κέντρο, ιδίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν είναι ανοιχτές οι πίστες του σκι.[7]
Κλίμα
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες έχει δροσερό κλίμα επηρεασμένο από τον ωκεανό, στα όρια μεταξύ μεσογειακού (Κέππεν Csb) και ωκεάνιου (Cfb). Καθώς προστατεύεται κάπως από τις Άνδεις της Χιλής, είναι πολύ λιγότερο υγρό και πιο ηλιόλουστο από τη χιλιανή Παταγονία, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ ευαίσθητο σε ισχυρές καταιγίδες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι οποίες τείνουν να παράγουν ένα μείγμα βροχής και χιονιού όταν καταφέρνουν να διατηρήσουν κάποια υγρασία πάνω από το χάσμα των Άνδεων. Ωστόσο, όταν δεν βρέχει ή δεν χιονίζει έντονα, ο καιρός μπορεί να είναι πολύ ηλιόλουστος και αίθριος, αν και οι νύχτες υπό αυτές τις συνθήκες είναι ψυχρές και έχει σημειωθεί παγετός ακόμη και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
| Κλιματικά δεδομένα Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες (1993–2004) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) | 36.8 | 34.7 | 36.9 | 26.6 | 22.1 | 16.7 | 16.3 | 21.3 | 24.7 | 28.4 | 30.8 | 33.5 | 36,9 |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 21.9 | 19.9 | 19.5 | 15.1 | 12.1 | 9.4 | 9.6 | 9.4 | 11.8 | 14.5 | 17.7 | 20.4 | 15,1 |
| Μέση Μηνιαία °C (°F) | 17.1 | 15.5 | 13.8 | 10.3 | 7.6 | 4.5 | 4.9 | 5.5 | 7.7 | 10.2 | 12.8 | 15.5 | 10,4 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | 11.8 | 10.1 | 8.8 | 6.1 | 3.1 | 0.0 | 0.4 | 1.9 | 3.4 | 5.0 | 7.4 | 10.0 | 5,6 |
| Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) | 3.1 | 0.1 | −0.4 | −3.5 | −4.5 | −7.1 | −6.1 | −4.8 | −3.6 | −1.3 | 0.2 | −0.2 | −7,1 |
| Υετός mm (ίντσες) | 24,8 | 26,7 | 51,7 | 65,9 | 114,8 | 262,1 | 137,8 | 91,9 | 86,8 | 85,4 | 50,6 | 21,1 | 1,019,4 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων | 4.9 | 4.3 | 8.0 | 8.8 | 14.0 | 16.9 | 13.6 | 8.9 | 12.0 | 9.4 | 6.9 | 4.5 | 112,0 |
| Πηγή: Εθνικό Ινστιτούτο Γεωργικής Τεχνολογίας[8] | |||||||||||||
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες θεωρείται ένας από τους κύριους τουριστικούς προορισμούς της επαρχίας Νεουκέν τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα.[2] Σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης, το ευρύτερο περιβάλλον προσφέρει τη δυνατότητα άσκησης υπαίθριων δραστηριοτήτων, όπως πεζοπορία και ράφτινγκ.[9][10] Λειτουργώντας ως έδρα της διοίκησης του Εθνικού Πάρκου Λανίν, η πόλη αποτελεί την πύλη προς διάφορους τουριστικούς προορισμούς στη νότια επαρχία Νεουκέν, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών πάρκων Λανίν και Ναχουέλ Χουάπι και του Σέρο Τσαπέλκο.[11][12]
Ο τουρισμός έγινε προτεραιότητα για την περιοχή μετά το άνοιγμα του Εθνικού Πάρκου Λανίν το 1937, εκτοπίζοντας την κτηνοτροφία και την υλοτομία, που δεν ταίριαζαν με αυτόν. Αν και σημαντικά μειωμένη, η βιομηχανία υλοτομίας παρέμεινε ως δευτερεύουσα δραστηριότητα όλα αυτά τα χρόνια, δημιουργώντας θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο.[6]
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες φιλοξενεί μια σειρά τακτικών εκδηλώσεων. Κάθε χρόνο γιορτάζονται το Εθνικό Φεστιβάλ Ορειβατών και το Φεστιβάλ Trabún, τα οποία σχετίζονται με τον τοπικό πολιτισμό.[13][14] Στην πόλη λαμβάνει χώρα η Έκθεση Πουλιών της Νότιας Αμερικής, η κύρια συνάντηση για την ορνιθοπανίδα στην ήπειρο.[15]
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες διαμορφώθηκε σαν ένα ορεινό χωριό, χτισμένο με παραδοσιακά υλικά της περιοχής, όπως πέτρα, ξύλο και στέγες με βότσαλα.[16] Στα κτίρια που ανήκουν στις αρχές του 20ού αιώνα περιλαμβάνονται το Πρώτο Ταχυδρομείο (1899), το Παλιό Ξενοδοχείο Lácar (1910), το κτίριο του Μουσείου Primeros Pobladores (1911), το παλαιό παντοπωλείο Chidiak (1938) και τα σπίτια των πρώτων οικογενειών.[17]
Η δημιουργία του Εθνικού Πάρκου Λανίν και ο περιορισμός της χρήσης του ξύλου από την προστατευόμενη περιοχή έφερε μια δεύτερη περίοδο αρχιτεκτονικού στυλ, όπου εισήχθησαν τα διώροφα σπίτια. Ορισμένα από τα κτίρια αυτής της περιόδου περιλαμβάνουν το κέντρο πρώτων βοηθειών (1942), το κτίριο διοίκησης του Εθνικού Πάρκου Λανίν (1946), το πρώτο σχολείο του χωριού (1948) και το δημαρχείο (1960).[17]
Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία μετά την καθιέρωσή της ως τουριστικού προορισμού τη δεκαετία του 1970. Έκτοτε, οι αρχιτέκτονες εγκατέλειψαν γενικά το παραδοσιακό στυλ του ορεινού χωριού για να ανεγείρουν πιο αστικές κατασκευές με σύγχρονα υλικά.[17]
Το Σαν Μαρτίν ντε λος Άνδες εξυπηρετείται από την Εθνική Οδό 40, η οποία διέρχεται από βορρά προς νότο μέσα από την πόλη και τη συνδέει με το Χουνίν ντε λος Άνδες στα βόρεια και τη Βίγια Λα Ανγοστούρα στα νότια. Το νότιο τμήμα μεταξύ των πρώτων είναι γνωστό ως Δρόμος των Επτά Λιμνών, διασχίζοντας τα εθνικά πάρκα Λανίν και Ναχουέλ Ουάπι.[18] Η επαρχιακή οδός 19 συνδέει την πόλη με τον δημοφιλή τουριστικό προορισμό Σέρο Τσαπέλκο.[19] Επιπλέον, η επαρχιακή οδός 62 καταλήγει στην πόλη.[20]
Οι δημόσιες συγκοινωνίες περιλαμβάνουν δίκτυο λεωφορείων. Υπάρχουν γραμμές που συνδέουν την πόλη με τα κοντινά αξιοθέατα και χωριά.[21] Επιπλέον, στην πόλη λειτουργούν γραφεία ταξί.[22]
Η πόλη διαθέτει τερματικό σταθμό λεωφορείων με δρομολόγια τόσο μεγάλων όσο και μεσαίων αποστάσεων, που τη συνδέουν με πολλά σημεία της Αργεντινής, καθώς και με τη γειτονική Χιλή.[21] Η πόλη εξυπηρετείται από το αεροδρόμιο Αβιαδόρ Κάρλος Κάμπος (Aviador Carlos Campos) (IATA: CPC, ICAO: SAZY), το οποίο απέχει 22 χλμ. από το κέντρο και θεωρείται το κύριο αεροδρόμιο στη νότια επαρχία Νεουκέν.[23][24]
Οι φυσικές συνθήκες για υπαίθρια αθλήματα και δραστηριότητες όλο το χρόνο καθιστούν την περιοχή ελκυστική για τους τουρίστες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υπάρχει η δυνατότητα για ορεινή ποδηλασία, ψάρεμα και ιππασία, μεταξύ άλλων.[25] Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το κοντινό Σέρο Τσαπέλκο είναι γνωστό χιονοδρομικό κέντρο στην Αργεντινή και τη Νότια Αμερική, όπου διεξάγονται διάφορα χειμερινά αθλήματα όπως σκι και σνόουμπορντ.[26]
Η περιοχή έχει φιλοξενήσει διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις εθνικού και διεθνούς επιπέδου, όπως οι μαραθώνιοι San Martín de los Andes και οι αγώνες Snowboardcross του Παγκόσμιου Κυπέλλου Snowboard της FIS.[27]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
