Γαλλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτιδα From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σαντρίν Μποναίρ (Sandrine Bonnaire, γενν. 31 Μαΐου 1967) είναι Γαλλίδα ηθοποιός, σκηνοθέτιδα του κινηματογράφου και σεναριογράφος, η οποία έχει εμφανισθεί σε περισσότερες από 40 ταινίες. Κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ της «περισσότερο υποσχόμενης ηθοποιού» για την ερμηνεία της στην ταινία Στους έρωτές μας (1983), το Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ηθοποιού για την ταινία Δίχως στέγη, δίχως νόμο (1985), καθώς και το «Κύπελλο Βόλπι» του Φεστιβάλ της Βενετίας για το έργο Η τελετή (1995). Γνωστές ταινίες της είναι επίσης, μεταξύ άλλων, και οι Κάτω από τον ήλιο του Σατανά (1987), Monsieur Hire (1989) και Ανατολή-Δύση (1999).
Σαντρίν Μπονέρ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 31 Μαΐου 1967[1][2][3] Gannat |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Ύψος | 1,67 m |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4][5] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου[6][7] σεναριογράφος ηθοποιός ταινιών ηθοποιός θεάτρου[8] |
Περίοδος ακμής | 1983 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Guillaume Laurant (από 2003) |
Σύντροφος | Γουίλιαμ Χερτ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (17 Ιανουαρίου 2013)[9] βραβείο Σεζάρ για την περισσότερο υποσχόμενη ηθοποιό (1984)[10] βραβείο Σεζάρ καλύτερης γυναίκας ηθοποιού (1986)[10] |
Υπογραφή | |
![]() | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μποναίρ γεννήθηκε στην κωμόπολη Γκανά, στον νομό Αλλιέ της κεντρικής Γαλλίας, ως το έβδομο από τα ένδεκα παιδιά μιας οικογένειας εργατών. Η σταδιοδρομία της άρχισε όταν έπαιξε σε ηλικία 16 ετών στην ταινία Στους έρωτές μας του Μωρίς Πιαλά.
Ωστόσο, έγινε γνωστή διεθνώς το 1985, όταν ερμήνευσε τον κύριο ρόλο στην ταινία Δίχως στέγη, δίχως νόμο σε σκηνοθεσία της Ανιές Βαρντά, ερμηνεία για την οποία κέρδισε το δεύτερό της Βραβείο Σεζάρ. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 42ο Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου κέρδισε τον «Χρυσό Λέοντα» και η κριτική επιτροπή έκρινε την ερμηνεία της ως μία από τις καλύτερες της χρονιάς.[11]
Η Μποναίρ συνεργάσθηκε και πάλι με τον Πιαλά στο Κάτω από τον ήλιο του Σατανά (Sous le soleil de Satan), την ταινία που κέρδισε τον «Χρυσό Φοίνικα» στο Φεστιβάλ των Καννών του 1987. Ακολούθησε το Monsieur Hire σε σκηνοθεσία του Πατρίς Λεκόντ και άλλες συνεργασίες με τους σκηνοθέτες Ζακ Ντουαγιόν και Κλωντ Σωτέ.
Το 1995 η Μποναίρ πρωταγωνίστησε στον ρόλο μιας φαινομενικά απλοϊκής υπηρέτριας στο ευρύτατα εξυμνημένο θρίλερ του Κλωντ Σαμπρόλ Η τελετή (La Cérémonie). Η ταινία και οι πρωταγωνιστές κέρδισαν διεθνή βραβεία, και αυτή τη φορά η Μποναίρ τιμήθηκε με το «Κύπελλο Βόλπι» του Φεστιβάλ της Βενετίας, δηλαδή το βραβείο α΄ γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ, όπως και η συμπρωταγωνίστριά της Ιζαμπέλ Υπέρ.
Το 2004 η Μποναίρ πρωταγωνίστησε σε ένα ακόμα έργο του Πατρίς Λεκόντ, το Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές, με απρόσμενη για καλλιτεχνική ταινία εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ.[12]
Το 2017 η ηθοποιός πρωταγωνίστησε σε μια ταινία του Γκαέλ Μορέλ με θέμα την αντίστροφη μετανάστευση, την Prendre le large.[13] Το ίδιο έτος βραβεύθηκε με ένα τιμητικό «Βραβείο Μαγκρίτ» από τη βελγική κινηματογραφική «Ακαδημία Αντρέ Ντελβώ».[14]
Η Σαντρίν Μποναίρ απέκτησε μία κόρη, τη Ζαν, από μία πενταετή σχέση της με τον ηθοποιό Γουίλιαμ Χερτ, τον οποίο γνώρισε το 1991 στο γύρισμα της ταινίας Η Πανούκλα (από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρ Καμύ). Αργότερα συμπρωταγωνίστησαν στο Secrets Shared with a Stranger (1994). Τον Μάρτιο του 2003 η Μποναίρ παντρεύτηκε τον ηθοποιό και σεναριογράφο Γκιγιώμ Λωράν, με τον οποίο απέκτησε μία δεύτερη θυγατέρα, την Αντέλ.
Έτος | Τίτλος ταινίας | Ρόλος | Σκηνοθέτης |
---|---|---|---|
1982 | Les sous-doués en vacances | (μη αναγραφόμενη κομπάρσος) | Κλωντ Ζιντί |
1983 | Στους έρωτές μας | Σουζάν | Μωρίς Πιαλά |
1984 | Tir à vue[15] | Μαριλύν | Μαρκ Ανζελό |
1985 | Blanche et Marie[16] | Μαρί | Ζακ Ρενάρ |
Le meilleur de la vie[17] ("A better Life"[18]) | Βερονίκ | Ρενώ Βικτόρ | |
Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών | Λυντί | Μωρίς Πιαλά | |
Δίχως στέγη, δίχως νόμο | Μονά Μπερζερόν | Ανιές Βαρντά | |
1986 | La Puritaine[19][20] | Μανόν | Ζακ Ντουαγιόν |
1987 | Κάτω από τον ήλιο του Σατανά | Μουσέτ | Μωρίς Πιαλά |
Jaune revolver[21][22] | Ανζέλ[23] | Ολιβιέ Λανγκλουά | |
Les Innocents | Ζαν | Αντρέ Τεσινέ | |
1988 | Quelques jours avec moi[24] | Φρανσέν | Κλωντ Σωτέ |
Peaux de vaches | Ανί | Πατρισιά Μαζυΐ | |
1989 | Monsieur Hire | Αλίς | Πατρίς Λεκόντ |
1990 | La Captive du désert | η αιχμάλωτη | Ρεϋμόν Ντεπαρντόν |
Verso sera (Dans la soirée) | Στέλλα | Φραντσέσκα Αρκιμπούτζι | |
1991 | Le ciel de Paris[25] | Συζάν | Μισέλ Μπενά |
Η Πανούκλα[26] | Μαρτέν | Λούις Πουένσο | |
1992 | Prague | Έλενα | Ίαν Σέλαρ |
1994 | Jeanne la pucelle | Ιωάννα της Λωρραίνης | Ζακ Ριβέτ |
1995 | Les Cent et une Nuits de Simon Cinéma | η γυναίκα περιπλανώμενη | Ανιές Βαρντά |
Η τελετή | Σοφί | Κλωντ Σαμπρόλ | |
1996 | Never Ever | Κατρίν | Τσαρλς Φιντς |
1997 | Die Schuld der Liebe[27][28] (= «Χρέος αγάπης»[29]) | Μόνικα | Αντρέας Γκρούμπερ |
1998 | Secret défense | Συλβί | Ζακ Ριβέτ |
1998 | Voleur de vie | Όλγα | Υβ Ανζελό |
1999 | Το χρώμα του ψέματος | Βιβιάν | Κλωντ Σαμπρόλ |
Ανατολή-Δύση | Μαρί | Ρεζίς Βαρνιέ | |
2001 | Mademoiselle[30] | Κλαιρ | Φιλίπ Λιορέ |
C'est la vie[31] | Συζάν | Ζαν-Πιερ Αμερί | |
2002 | Femme fatale | ο εαυτός της | Μπράιαν Ντε Πάλμα |
2003 | Resistance | Λυσέτ | Τοντ Κομαρνίκι |
2004 | Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές | Άννα | Πατρίς Λεκόντ |
Le Cou de la girafe[32] | Ελέν | Σαφύ Νεμπού | |
L'Équipier | Μαμπέ | Φιλίπ Λιορέ | |
2006 | Je crois que je l'aime[33] | Έλσα | Πιερ Ζολιβέ |
Demandez la permission aux enfants[34] | Μαρί | Ερίκ Σιβανιάν | |
2007 | Un Coeur Simple[35] | Φελισιτέ | Μαριόν Λαιν |
2008 | L'Empreinte de l'ange | Κλαιρ | Σαφύ Νεμπού |
2009 | Joueuse | Ελέν | Καρολίν Μποταρό |
2013 | Adieu Paris | Φρανσουάζ Ντυπρέ | Φραντσίσκα Μπουχ |
2014 | Salaud, on t'aime | Ναταλί Μπερανζέ | Κλωντ Λελούς |
Soul of a Spy | Ζακλίν | Βλαντίμιρ Μπόρτκο | |
Rouge sang (τηλεταινία) | Ζακλίν | Ξαβιέ Ντυρινζέ | |
2015 | La Dernière Leçon | Ντιάν | Πασκάλ Πουζαντού |
2016 | Le Ciel Attendra | ||
2017 | Capitaine Marleau | Ζαν Ντεβαίρ | Ζοσέ Νταγιάν |
2017 | Une Saison en France |
Έτος | Τίτλος ταινίας | Εμφανίζονται | Σημειώσεις |
---|---|---|---|
2007 | Elle s'appelle Sabine | Σαντρίν Μποναίρ | Ντοκιμαντέρ Γαλλική Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου: Καλύτερη πρώτη ταινία Βραβείο «Κρυστάλλινη Σφαίρα» Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Υποψηφιότητα: «Χρυσή κάμερα» του Φεστιβάλ των Καννών Υποψηφιότητα: Φεστιβάλ του Σικάγου - Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Υποψηφιότητα: Βραβείο Σεζάρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ |
2011 | J'enrage de son absence[36] | Γουίλιαμ Χερτ, Αλεξάντρα Λαμύ | ταινία με υπόθεση |
2016 | Marianne Faithfull - Fleur d'âme | Μαριάν Φέιθφουλ, Σαντρίν Μποναίρ | ντοκιμαντέρ |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.