Σήνωνες

Οι Σήνωνες ήταν Γαλατική φυλή οι οποίοι στην Εποχή του Σιδήρου και στην Ρωμαϊκή Δημοκρατία ζούσαν στην κοιλάδα του Σηκουάνα, γύρω από το σημερινό Σενς. Μια ομάδα των Σήνωνων μετανάστευσε στην Ιταλική χερσόνησο, στις ανατολικές ακτές της Αδριατικής ανάμεσα στο σημερινό Ρίμινι και την Ανκόνα, οι προγενέστεροι κάτοικοι Ομβρικοί εκδιώχθησαν. Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι λεηλάτησαν την Ρώμη μετά την νίκη τους στην "μάχη της Αλίας" (390 π.Χ.), παρέμειναν για έναν αιώνα σκληρή απειλή μέχρι την εξαφάνιση τους (283 π.Χ.).^[1] Τους Σήνωνες αναφέρουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πολύβιος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Στράβων, ο Κλαύδιος Πτολεμαίος και ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.^{[2] [3][4][5][6][7][8][9]} Η πόλη του Σενς καταγράφεται τον 4ο αιώνα μ.Χ. ως πρωτεύουσα ή Oppidum της Γαλατικής φυλής των Σήνωνων, πήρε το όνομα τους.^[10] Το 400 π.Χ. διέσχισαν τις Άλπεις και εγκαταστάθηκαν στις βορειανατολικές ακτές της Ιταλίας ανάμεσα στο Ρίμινι και την Ανκόνα αφού έδιωξαν τους προγενέστερους κατοικους Ομβρικούς, ίδρυσαν την πρωτεύουσα τους την σημερινή Σενιγκάλλια. Λίγο αργότερα (391 π.Χ.) ο αρχηγός τους Βρέννος επιτέθηκε στην Ετρουρία και πολιόρκησε το Κλύσιον. Οι κάτοικοι ζήτησαν την βοήθεια των Ρωμαίων και εκείνοι το δέχθηκαν παραβιάζοντας τους διεθνείς κανόνες της εποχής, το αποτέλεσμα ήταν η συντριβή των Ρωμαίων στην "μάχη της Αλίας" (390 π.Χ.) και η λεηλασία της Ρώμης.^[11] Σε έναν αιώνα οι Σήνωνες βρέθηκαν ξανά σε εχθρότητα με τους Ρωμαίους με αποτέλεσμα την συντριβή τους και την τελική υποταγή τους (283 π.Χ.), από τότε εξαφανίστηκαν ιστορικά. Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την πρωτεύουσα τους σε Σενιγκάλλια που ονομαζόταν πριν Σιένα ώστε να διαχωριστεί από την Σιένα στην Ετρουρία.^[11]

Οι φυλές των Κελτών στην Ιταλία

Παραπομπές

1. Salmon & Potter 2016
2. Πολύβιος, "Ιστορίαι", 2:17:7, 19:10, 20:1, 21:7
3. Ιούλιος Καίσαρ, "Commentarii de Bello Gallico", 2:2
4. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 14:113:3
5. Στράβων, Γεωγραφικά, 4:3:5
6. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, 4:107
7. Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις, 2:8:9
8. Αμμιανός Μαρκελλίνος, Res Gestae, 15:11:11
9. Falileyev 2010, s.v. Senones
10. Nègre 1990, σ. 157
11. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Senones". Encyclopædia Britannica. Τομ. 24 (11th ed.). Cambridge University Press. σσ. 647–648

Πηγές

• Delamarre, Xavier (2003). Dictionnaire de la langue gauloise: Une approche linguistique du vieux-celtique continental. Errance.
• Falileyev, Alexander (2010). Dictionary of Continental Celtic Place-names: A Celtic Companion to the Barrington Atlas of the Greek and Roman World.
• Lambert, Pierre-Yves (1994). La langue gauloise: description linguistique, commentaire d'inscriptions choisies. Errance.
• Lambert, Pierre-Yves (2005). "The place names of Lugdunensis [Λουγδουνησία]". In de Hoz, Javier; Luján, Eugenio R.; Sims-Williams, Patrick (eds.). New approaches to Celtic place-names in Ptolemy's Geography. Ediciones Clásicas.
• Matasović, Ranko (2009). Etymological Dictionary of Proto-Celtic.
• Nègre, Ernest (1990). Toponymie générale de la France. Librairie Droz.
• Salmon, Edward T.; Potter, T. W. (2016), "Senones", Oxford Research Encyclopedia of Classics.