![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Treaty_of_Apamea.png/640px-Treaty_of_Apamea.png&w=640&q=50)
Ροδιακή Περαία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ροδιακή Περαία ή Ροδίων Περαία (αρχαία ελληνικά: ἡ τῶν Ῥοδίων Περαία) ονομάζονταν κατά την αρχαιότητα η περιοχή (Περαία) των νοτίων παραλίων της Καρίας στην δυτική Μικρά Ασία κατά τον 5ο με 1ο αιώνα π.Χ., όταν η περιοχή ελεγχόταν κατά καιρούς από το νησί της Ρόδου.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Treaty_of_Apamea.png/640px-Treaty_of_Apamea.png)
Ήδη από την κλασική αρχαιότητα και πριν δημιουργηθεί το ενοποιημένο ροδιακό κράτος το 408 π.Χ., οι πόλεις της Λίνδου, Ιαλυσού και της Κάμειρου κατείχαν η κάθε μια περιοχές στα παράλια της Καρίας. Σε αυτές τις περιοχές περιλαμβάνονταν η χερσόνησος της Κνίδου (χωρίς την ίδια την Κνίδο), καθώς και την χερσόνησο της Τραχείας και τις γειτονικές περιοχές στα ανατολικά. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών ακολουθούσαν τα διοικητικά πρότυπα της Ρόδου και ήταν Ρόδιοι πολίτες.[1][2]Κατά την περιγραφή του γεωγράφου Σκύλακα (6ος/5ος αιώνας π.Χ.) η περιοχή αυτή ξεκινούσε από το όρος Φοίνιξ και εκτείνονταν ως τα σύνορα της Λυκίας.[3][4]
Κατά την ελληνιστική περίοδο η έκταση της περιοχής μεγάλωσε σημαντικά με την συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. μεταξύ των Ρωμαίων και των Σελευκιδών, και η Ρόδος ως σύμμαχος των Ρωμαίων απέκτησε περισσότερες υποτελείς περιοχές έχοντας πλέον σχεδόν ολόκληρη την Καρία και την Λυκία νοτίως του ποταμού Μαιάνδρου.[5] Η διανομή αυτή κράτησε έως το 167 π.Χ., όταν η Ρόδος πλέον απορροφήθηκε από τους Ρωμαίους και έπαψε να είναι ανεξάρτητη.[1]