Ρεγαλιανός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Π. Γ. (ή Κ.) Ρεγαλιανός, λατιν.: P. C. Regalianus (απεβ. 260/261), γνωστός και ως Ρεγάλιαν, ήταν Ρωμαίος σφετεριστής για λίγους μήνες το 260 ή/και το 261, κατά τη διάρκεια της Κρίσης του 3ου αι., μία περίοδο έντονης πολιτικής αστάθειας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Ρεγαλιανός ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τα στρατεύματα κατά μήκος του ποταμού Δούναβη, μία περιοχή της Αυτοκρατορίας που δεχόταν συχνά επιδρομές βαρβάρων, πιθανώς με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα σύνορα.
Ρεγαλιανός | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 3ος αιώνας Δακία |
Θάνατος | 260 Καρνούς |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[1] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Σουλπικία Δρυαντίλα |
Συγγενείς | Gaius Cassius Regallianus (πρόγονος) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Ρωμαίος αυτοκράτορας |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Οι αναφορές από σωζόμενες λογοτεχνικές πηγές σχετικά με τον Ρεγαλιανό είναι σύντομες και λίγες σε αριθμό και θεωρούνται ως επί το πλείστον αναξιόπιστες. Η Ιστορία των Αυγούστων (Historia Augusta) αναφέρει, ότι ήταν Δακικής καταγωγής και απόγονος του Δάκου βασιλιά Δεκέβαλου, αλλά αυτό απορρίπτεται ως επί το πλείστον στη σύγχρονη επιστήμη. Ο Ρεγαλιανός ήταν νυμφευμένος με τη Σουλπικία Δρυαντίλα, μία γυναίκα από αριστοκρατική οικογένεια συγκλητικών, κάτι που αντίθετα δείχνει ότι ο Ρεγαλιανός ήταν επίσης υψηλής ρωμαϊκής καταγωγής. Η ανακήρυξη του Ρεγαλιανού ως αυτοκράτορα έγινε στον απόηχο μίας προηγούμενης απόπειρας σφετερισμού από τον Ινγένιο, που επίσης κηρύχθηκε από τα στρατεύματα του Δούναβη, η οποία είχε καταβληθεί από τον Αυτοκράτορα Γαλλιηνό (βασ. 253–268). Σε αντίθεση με τον Iνγένιο, και νεωτεριστικό για έναν αυτοκρατορικό διεκδικητή, ο Ρεγαλιανός ίδρυσε το δικό του νομισματοκοπείο στο Καρνούντον (πρωτεύουσα της Άνω Παννονίας), την έδρα της εξουσίας του. Έκοψε νομίσματα του εαυτού του και της γυναίκας του, αν και ήταν συνήθως κακής ποιότητας.
Ο τοπικός σφετερισμός της εξουσίας από τον Ρεγαλιανό ήταν επωφελής για τον Γαλλιηνό, διότι επέτρεψε στον Αυτοκράτορα να εστιάσει την προσοχή του στην υπεράσπιση της Ιταλίας από την εισβολή των Αλαμαννών, ενώ ο Ρεγαλιανός απασχολήθηκε πολεμώντας τους βαρβάρους στην Ιλλυρία. Μετά από μία σύντομη «εξουσία» αρκετών μηνών στο Καρνούντον, ο Ρεγαλιανός σκοτώθηκε. Το πώς ακριβώς απεβίωσε δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά η πιο κοινά αποδεκτή θεωρία είναι, ότι πέθανε κατά τη διάρκεια μίας επιδρομής στο Καρνούντον από τους Ροξολάνι, πιθανώς με τη βοήθεια μίας ομάδας ανδρών του, που είχαν αναπτυχθεί για να του αντιταχθούν.