Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας
Α΄ Οικουμενική Σύνοδος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας ή Α΄ Οικουμενική είναι μια εκκλησιαστική Σύνοδος που συνεκλήθη το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Α΄ (Μέγα Κωνσταντίνo), με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της Αυτοκρατορίας.
Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας Α΄ Οικουμενική | |
---|---|
Ημερομηνία | 325 μ.Χ. |
Αποδεκτή από |
|
Προηγούμενη σύνοδος | Σύνοδος της Ιερουσαλήμ (αν και δεν θεωρείται οικουμενική) |
Επόμενη σύνοδος | Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης |
Συγκλήθηκε από | Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α' |
Προέδρευσε | Άγιος Αλέξανδρος Αλεξανδρείας (και επίσης Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος)[1] |
Συμμετοχή | 250–318 (μόνο πέντε από τη Δυτική Εκκλησία) |
Θέματα συζήτησης | Αρειανισμός, Κοινή ημερομηνία του (Πάσχα), Μελιτιανό σχίσμα, Kύρος βαπτίσματος αιρετικών, Πεπτωκότες[2] |
Έγγραφα και δηλώσεις | Σύμβολο της Νικαίας[3] 20 κανόνες[4], και μία επιστολή[2] |
Χρονολογική λίστα Οικουμενικών συνόδων |
Η σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου, συνέταξε το Σύμβολο της Νίκαιας που καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος και όρισε την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα. Με τη Σύνοδο αυτή η Εκκλησία εντάχθηκε στις επίσημες δομές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο συνοδικός θεσμός έγινε θεμελιώδους σημασίας για τον Χριστιανισμό. Οι εξελίξεις αυτές είχαν μακροχρόνιες επιρροές θεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα στην Ανατολή κατά τη διάρκεια όλου του Μεσαίωνα. Επίσης, αποτέλεσε το πρότυπο για τις μελλοντικές Οικουμενικές Συνόδους.