Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου
Γ' Οικουμενική Σύνοδος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου ή Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, ονομάζεται η Εκκλησιαστική Σύνοδος η οποία συγκλήθηκε το 431 στην Έφεσο της Μικράς Ασίας από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄, κατόπιν προτροπής του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου[1]. Των εργασιών της Συνόδου προήδρευε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Κύριλλος και κύριος στόχος της ήταν «η καταδίκη της αιρέσεως του Νεστοριανισμού»[2] και του Πελαγιανισμού.
Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου Γ΄ Οικουμενική | |
---|---|
Ημερομηνία | 431 μ.Χ. |
Αποδεκτή από | Ρωμαιοκαθολικούς, Παλαιοκαθολικούς, Ανατολικούς Ορθόδοξους, Αγγλικανούς, Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες, Λουθηρανούς |
Προηγούμενη σύνοδος | Πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης |
Επόμενη σύνοδος | Σύνοδος της Χαλκηδόνας |
Συγκλήθηκε από | Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β΄ |
Προέδρευσε | Κύριλλος Αλεξανδρείας |
Συμμετοχή | 200-250 (οι παπικοί απεσταλμένοι έφτασαν αργά) |
Θέματα συζήτησης | Νεστοριανισμός, Θεοτόκος, Πελαγιανισμός |
Έγγραφα και δηλώσεις | επιβεβαίωση του Συμβόλου της Νικαίας, καταδίκες αιρέσεων, ανακήρυξη της «Θεοτόκου» |
Χρονολογική λίστα Οικουμενικών συνόδων |
Μετά την καταδίκη του Αρειανισμού στη Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, νέα εστία έντασης δημιουργήθηκε στο εσωτερικό της Εκκλησίας: η αίρεση του Νεστοριανισμού και δευτερευόντως του Πελαγιανισμού. Ο Νεστόριος και οι ακόλουθοί του αρνούνταν τον όρο «Θεοτόκος» για τη μητέρα του Ιησού Χριστού, θεωρώντας πως «υπό ανθρώπου Θεόν τεχθήναι αδύνατον»[3]. Η Σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία αυτή και αναθεμάτισε τις κακοδοξίες. Ως αποτέλεσμα θεολογικών συζητήσεων που πραγματοποιήθηκαν μετά το πέρας της Συνόδου, συντάχθηκε ο «Όρος των διαλλαγών», μια σπουδαιότατη Έκθεση Πίστεως, περί της υποστατικής φύσης του Ιησού Χριστού, και θεσπίστηκε ένας σημαντικός Κανόνας, ο οποίος απαγόρευε οποιαδήποτε προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου[4].