![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fc/Hypertrophic_decidual_vasculopathy_high_mag.jpg/640px-Hypertrophic_decidual_vasculopathy_high_mag.jpg&w=640&q=50)
Προεκλαμψία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η προεκλαμψία είναι διαταραχή της εγκυμοσύνης που χαρακτηρίζεται από την έναρξη υψηλής αρτηριακής πίεσης και συχνά σημαντική ποσότητα πρωτεΐνης στα ούρα.[1][2] Όταν εμφανιστεί, η κατάσταση ξεκινά μετά από 20 εβδομάδες εγκυμοσύνης.[3] Σε σοβαρές περιπτώσεις της νόσου μπορεί να υπάρχει διάσπαση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων, μειωμένη ηπατική λειτουργία, νεφρική δυσλειτουργία, πρήξιμο, δύσπνοια λόγω υγρού στους πνεύμονες ή διαταραχές της όρασης. Η προεκλαμψία αυξάνει τον κίνδυνο κακών αποτελεσμάτων τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό.[4] Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε επιληπτικές κρίσεις οπότε και ονομάζεται εκλαμψία.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fc/Hypertrophic_decidual_vasculopathy_high_mag.jpg/640px-Hypertrophic_decidual_vasculopathy_high_mag.jpg)
Παράγοντες κινδύνου για την προεκλαμψία περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, την προϋπάρχουσα υπέρταση, την ηλικία και τον σακχαρώδη διαβήτη.[3][5] Είναι επίσης πιο συχνή στην πρώτη εγκυμοσύνη μιας γυναίκας και εάν κυοφορεί δίδυμα. Ο υποκείμενος μηχανισμός περιλαμβάνει μη φυσιολογικό σχηματισμό αιμοφόρων αγγείων στον πλακούντα μεταξύ άλλων παραγόντων. Οι περισσότερες περιπτώσεις διαγιγνώσκονται πριν από τον τοκετό. Σπάνια, η προεκλαμψία μπορεί να ξεκινήσει την περίοδο μετά τον τοκετό.[4] Ενώ ιστορικά απαιτήθηκε τόσο η υψηλή αρτηριακή πίεση όσο και η πρωτεΐνη στα ούρα για τη διάγνωση, ορισμένοι ορισμοί περιλαμβάνουν επίσης αυτούς με υπέρταση και οποιαδήποτε σχετική δυσλειτουργία οργάνων.[6] Η αρτηριακή πίεση ορίζεται ως υψηλή όταν είναι μεγαλύτερη από 140 mmHg συστολικό ή 90 mmHg διαστολική σε δύο ξεχωριστούς χρόνους, με περισσότερο από τέσσερις ώρες διαφορά σε μια γυναίκα μετά από είκοσι εβδομάδες εγκυμοσύνης. Η προεκλαμψία εξετάζεται συνήθως κατά τη διάρκεια της προγεννητικής φροντίδας.[7][8]
Οι συστάσεις για την πρόληψη περιλαμβάνουν: ασπιρίνη σε άτομα υψηλού κινδύνου, συμπληρώματα ασβεστίου σε περιοχές με χαμηλή πρόσληψη και θεραπεία προηγούμενης υπέρτασης με φάρμακα.[5][9] Σε άτομα με προεκλαμψία ο τοκετός του μωρού και του πλακούντα είναι μια αποτελεσματική θεραπεία. Η χρονική στιγμή στην οποία συνιστάται ο τοκετός εξαρτάται από το πόσο σοβαρή είναι η προεκλαμψία και πόσο προχωρημένη είναι η εγκυμοσύνη. Τα φάρμακα για την αρτηριακή πίεση, όπως η λαβεταλόλη και η μεθυλντόπα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κατάστασης της μητέρας πριν από τον τοκετό.[10] Το θειικό μαγνήσιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της εκλαμψίας σε άτομα με σοβαρή νόσο. Η παραμονή στο κρεβάτι και η πρόσληψη αλατιού δεν έχουν αποδειχθεί χρήσιμες ούτε για τη θεραπεία ούτε για την πρόληψη.[4]
Η προεκλαμψία επηρεάζει το 2-8% των κυήσεων παγκοσμίως.[5] Οι υπερτασικές διαταραχές της εγκυμοσύνης (που περιλαμβάνουν την προεκλαμψία) είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες θανάτου λόγω εγκυμοσύνης.[10] Προκάλεσαν 46.900 θανάτους το 2015.[11] Η προεκλαμψία εμφανίζεται συνήθως μετά την 32 εβδομάδα. Ωστόσο, εάν εμφανιστεί νωρίτερα, σχετίζεται με χειρότερα αποτελέσματα. Οι γυναίκες που είχαν προεκλαμψία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικού επεισοδίου αργότερα στη ζωή τους.[7] Η λέξη «εκλαμψία» προέρχεται από τον ελληνικό όρο για κεραυνό. Η πρώτη γνωστή περιγραφή της κατάστασης ήταν από τον Ιπποκράτη τον 5ο αιώνα π.Χ.[12]