Πολιτισμός της Τεραμάρε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πολιτισμός της Τεραμάρα ήταν ένας περίπλοκος πολιτισμός που βρισκόταν σε ακμή στην Κοιλάδα του Πάδου, στην Αιμιλία και σε ολόκληρη την Βόρεια Ιταλία στην μετέπειτα Εποχή του Χαλκού (1700 π.Χ.-1150 π.Χ.).[1][2][3] Το όνομα του πολιτισμού προέρχεται από την "μαύρη γη" στην οποία βρέθηκαν υπολείμματα οικιστικών τύμβων. Το όνομα "Τερα-μάρα" μεταφράζεται ως "γη της μάργας", η "μάργα" ήταν μια λιμναία απόθεση, το χώμα αυτό στις αγροτικές εργασίες ήταν μαύρο γι΄αυτό πήρε και το όνομα "μελανή γη".[2] Οι αρχαιολόγοι εργάστηκαν σκληρά την περίοδο 1860-1910 και ανέσκαψαν όλες αυτές τις περιοχές.[4] Οι τοποθεσίες ονομάστηκαν από τους ντόπιους χωρικούς της περιοχής "Τεραμάρε" και "Μαρνιέ" και ήταν γνωστές για την γονιμότητα του εδάφους. Ο Μπαρτολομέο Γκαστάλντι ξεκίνησε τις μελέτες (1860), ανακάλυψε Τυρφώνες και πολλές λιμναίες τοποθεσίες στην βόρεια Ιταλία με ενδείξεις κατοικίας. Οι θέσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν σαν τόπος κατοικίας, όχι ταφής, παρόμοιες κατοικίες με πασσάλους βρέθηκαν στα βόρεια.[5] Ο αρχαιολόγος Πελεγκρίνο Στρόμπελ ξεκίνησε μελέτες σε έναν παρόμοιο λιμναίο οικισμό κοντά στην Πάρμα (1862), το συμπέρασμα του ήταν ότι οι εγκαταστάσεις ήταν προϊστορικές.