Ο Χάλκινος Καβαλάρης (Πούσκιν)
αφηγηματικό ποίημα του Αλεξάντρ Πούσκιν / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Χάλκινος Καβαλάρης (ρωσικός τίτλος:Медный всадник) είναι αφηγηματικό ποίημα του Αλεξάντρ Πούσκιν, που αναφέρεται στο έφιππο άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη και τη μεγάλη πλημμύρα της πόλης το 1824, αλλά στην πραγματικότητα είναι αφιερωμένο στους προβληματισμούς του ποιητή για το ρόλο του Πέτρου Α' στην ιστορία της Ρωσίας και την επιρροή του στην κατάσταση του ρωσικού έθνους. Το ποίημα γράφτηκε το 1833 αλλά δεν δημοσιεύτηκε ολόκληρο παρά μόνο μετά τον θάνατο του ποιητή, λόγω της λογοκρισίας των έργων του Πούσκιν από τη ρωσική κυβέρνηση. [1]
Εικονογράφηση του Αλεξάντρ Μπενουά (1904) | |
Συγγραφέας | Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν |
---|---|
Τίτλος | Медный всадник |
Υπότιτλος | Петербургская повесть |
Γλώσσα | Ρωσικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1833 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1837 |
Μορφή | ποίημα |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Θεωρείται ως το πιο επιτυχημένο αφηγηματικό ποίημα του Πούσκιν και είναι ένα από τα έργα με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ρωσική λογοτεχνία.
Το άγαλμα έγινε γνωστό ως Ο Χάλκινος Καβαλάρης λόγω της μεγάλης δημοτικότητας του ποιήματος. [2]