μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη (τίτλος πρωτοτύπου: The First Men in the Moon) είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Άγγλου συγγραφέα Χ. Τζ. Γουέλς, που αρχικώς δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό The Strand Magazine από τον Νοέμβριο του 1900 μέχρι τον Ιούνιο του 1901 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε βιβλίο[2] μέσα στο 1901. Ο συγγραφέας του, το απεκάλεσε «μία από τις φανταστικές ιστορίες του».
Συγγραφέας | Χ. Τζ. Γουέλς |
---|---|
Τίτλος | The First Men in the Moon |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1901 |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Θέμα | διαστημική πτήση |
LC Class | OL52260W[1] |
Προηγούμενο | Love and Mr Lewisham |
Επόμενο | The Sea Lady |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία ενός ιδιωτικού ταξιδιού στη Σελήνη, που πραγματοποιούν οι δύο κεντρικοί ήρωες: ο επιχειρηματίας Μπέντφορντ (που έχει τον ρόλο του αφηγητή) και ένας ικανός αλλά εκκεντρικός επιστήμονας, ο Κάβορ, και στο οποίο μάλιστα συναντούν κατοίκους, που τους αναφέρουν ως «Σεληνίτες». Η έμπνευση για το έργο φαίνεται να προήλθε από τα διάσημα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν Από τη Γη στη Σελήνη του 1865 και Γύρω από τη Σελήνη του 1870, καθώς και από την όπερα Le voyage dans la lune του Ζακ Όφφενμπαχ, του 1875. Τα μυθιστορήματα του Βερν χρησιμοποιούν επίσης τη λέξη «Σεληνίτες» για να περιγράψουν τους κατοίκους της Σελήνης κατά τη διάρκεια συζητήσεων των πρωταγωνιστών σχετικά με το αν υπάρχει ζωή στη Σελήνη, οι οποίοι όμως στο Γύρω από τη Σελήνη καταλήγουν τελικώς στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Αρχικά, ο Μπέντφορντ μετακομίζει από το Λονδίνο στο Lympne της κομητείας Κεντ, με την πρόθεση να επιβιώσει από τη χρεωκοπία γράφοντας ένα θεατρικό έργο. Εκεί, συναντά τον επιστήμονα Κάβορ και σύντομα αντιλαμβάνεται ότι ο Κάβορ ασχολείται με κάποιο μυστικό πείραμα.
Λίγο αργότερα, ο Κάβορ εφευρίσκει τον «καβορίτη» («cavorite»), μια ουσία που δεν επιτρέπει στη βαρύτητα να δράσει, λειτουργώντας σαν ασπίδα ενάντια στη βαρύτητα, άρα πρακτικώς την καταργεί, πετυχαίνοντας αντιβαρύτητα. Ο Μπέντφορντ και ο Κάβορ κατασκευάζουν μια μεγάλη γυάλινη και χαλύβδινη σφαίρα καλυμμένη με ένα στρώμα καβορίτη και με αρκετές καταπακτές. Μια νύχτα μπαίνουν στη σφαίρα, κλείνουν τις καταπακτές προς την πλευρά του εδάφους, ανοίγουν τις καταπακτές προς την πλευρά της Σελήνης και ανεβαίνουν στο διάστημα, τραβηγμένοι από τη βαρύτητα του φεγγαριού. Ταξιδεύοντας στο διάστημα, βιώνουν έλλειψη βαρύτητας και τελικά προσεδαφίζονται στη νυχτερινή πλευρά της Σελήνης.
Μετά την προσελήνωση, παρατηρούν ότι γύρω τους επικρατούν τεράστιοι παγετώνες και διαπιστώνουν ότι η ίδια η (φανταστική) ατμόσφαιρα της Σελήνης έχει παγώσει, με αποτέλεσμα ο Κάβορ να υποθέσει ότι κατά τη διάρκεια της μακράς σεληνιακής νύχτας η θερμοκρασία πλησιάζει στο απόλυτο μηδέν. Ταυτόχρονα με την ανατολή του Ήλιου, ο παγωμένος αέρας εξαχνώνεται και επιστρέφει στην αέρια μορφή, και ο Μπέντφορντ και ο Κάβορ βγαίνουν έξω και ξεκινούν να εξερευνήσουν τη γύρω περιοχή.
Ανακαλύπτουν ταχέως αναπτυσσόμενα, ερπυστικά φυτά, ενώ σύντομα διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν πλέον να βρουν την σφαίρα μέσα στην τεράστια βλάστηση που αναπτύχθηκε και αρχίζουν να τριγυρίζουν άσκοπα. Όταν η πείνα αρχίζει να τους καταβάλλει, δοκιμάζουν ένα φυτό της Σελήνης, από το οποίο πέφτουν σε σοβαρή μέθη. Αφού χάσουν τη συγκέντρωσή τους, οι κάτοικοι της Σελήνης τους αιχμαλωτίζουν και τους μεταφέρουν στις υπόγειες κατοικίες τους. Ο Μπέντφορντ και ο Κάβορ ανακαλύπτουν ότι η Σελήνη κατοικείται από έναν προηγμένο εξωγήινο πολιτισμό πλασμάτων παρόμοιων με τα μυρμήγκια, τα οποία οι δυο τους αποκαλούν «Σεληνίτες» (και στο πρωτότυπο: Selenites, από το ελληνικό Σελήνη), και ότι οι Σεληνίτες περνούν τη νύχτα μέσα σε τεράστια καταφύγια, προστατευμένοι από το θανατηφόρο κρύο.
Ο Μπέντφορντ και ο Κάβορ δραπετεύουν από την αιχμαλωσία κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης και τρέπονται σε φυγή, σκοτώνοντας αρκετούς Σεληνίτες (από αυτούς που τους είχαν απαγάγει), παρά τη θέλησή τους όμως, επειδή οι οργανισμοί τους ήταν σαθροί «σαν φρυγανιές». Κατά τη διαφυγή τους, ανακαλύπτουν ότι ο χρυσός είναι τόσο κοινός στη Σελήνη όσο και ο σίδηρος στη Γη. Μόλις βγαίνουν στην επιφάνεια της Σελήνης, χωρίστηκαν για να ψάξουν για το διαστημόπλοιό τους. Ο Μπέντφορντ το βρίσκει, αλλά αναγκάζεται να επιστρέψει στη Γη χωρίς τον Κάβορ, ο οποίος τραυματίστηκε σε πτώση και συνελήφθη ξανά από τους Σεληνίτες, όπως μαθαίνει ο Μπέντφορντ από ένα βιαστικά γραμμένο σημείωμα που άφησε πίσω του ο Κάβορ. Καθώς ο Μπέντφορντ ανακαλύπτει και διαβάζει το σημείωμα, παρατηρεί ταυτόχρονα ότι ο Ήλιος δύει και, ήδη κατά τη διάρκεια της δύσης, ο σεληνιακός αέρας αρχίζει να παγώνει και να πέφτει σαν χιόνι, αναγκάζοντάς τον να ορμήσει τρέχοντας μέσα στο διαστημόπλοιο για να επιβιώσει. Τελικώς, ενώ είχε αρχίσει να καταρρέει από το θανατηφόρο κρύο και την αραίωση της ατμόσφαιρας, φτάνει στη σφαίρα, όπου μόλις και προλαβαίνει να μπει ζωντανός πριν γίνει παγοκολώνα, και ξεκινάει την επιστροφή του στη Γη.
Από καλή τύχη, ο αφηγητής Μπέντφορντ καταλήγει να πέσει στη θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Μεγάλης Βρετανίας, κοντά στο παραθαλάσσιο χωριό Littlestone, που ανήκει επίσης στην κομητεία Κεντ και δεν είναι μακριά από το σημείο εκκίνησής του. Η περιουσία του αυξάνεται ξαφνικά και ο ίδιος πλουτίζει, με αρκετό χρυσό που έφερε από το φεγγάρι. Τότε όμως χάνει τη σφαίρα όταν ένα περίεργο αγόρι που ονομάζεται Tommy Simmons (το όνομα ενός παλαιού σχολικού φίλου του Χ. Τζ. Γουέλς) ανεβαίνει στην αφύλακτη σφαίρα και, προφανώς μετά από κάποια αλλαγή που δοκίμασε στις καταπακτές, εκτοξεύεται στο διάστημα, προκαλώντας σίγουρα τον θάνατό του, όπως τονίζει ο αφηγητής. Το άλλο καταστροφικό αποτέλεσμα όμως, είναι ότι ο Μπέντφορντ δεν μπορεί να ξαναπάει στη Σελήνη, ούτε και γενικώς πουθενά, καθώς μόνο ο Κάβορ γνώριζε την πατέντα της κατασκευής του καβορίτη, ενώ ο Μπέντφορντ δεν είχε προφτάσει να την μάθει.
Ο Μπέντφορντ γράφει και δημοσιεύει την ιστορία του στο περιοδικό The Strand Magazine και στη συνέχεια μαθαίνει ότι «ο κ. Τζούλιους Γουέντιγκι, ένας Ολλανδός ηλεκτρολόγος, ο οποίος πειραματίζεται με ορισμένες συσκευές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιεί ο κ. Τέσλα στην Αμερική», έχει πιάσει δείγματα ασύρματης τηλεγραφίας από τον Κάβορ που στάλθηκαν από το εσωτερικό της Σελήνης. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου σχετικής ελευθερίας, ο Κάβορ δίδαξε σε δύο Σεληνίτες αγγλικά και έμαθε πολλά για τη σεληνιακή κοινωνία, τα οποία και αναφέρει στα σήματά του προς τη Γη.
Η αφήγηση του Κάβορ εξηγεί ότι οι Σεληνίτες υπάρχουν σε χιλιάδες μορφές και βρίσκουν εκπλήρωση στην εκτέλεση της συγκεκριμένης κοινωνικής λειτουργίας για την οποία έχουν ανατραφεί: η εξειδίκευση είναι η ουσία της σεληνιτικής κοινωνίας. «Με τη γνώση οι Σεληνίτες μεγάλωσαν και άλλαξαν. Η ανθρωπότητα αποθήκευσε τις γνώσεις της γι' αυτούς και παρέμεινε κτήνη – εξοπλισμένη», παρατηρεί ο ηγέτης της Σελήνης Grand Lunar, όταν τελικά συναντά τον Κάβορ και ακούει για τη ζωή στη Γη. Τότε όμως, ο Κάβορ διαπράττει ένα καταστροφικό και μοιραίο σφάλμα. Αποκαλύπτει την τάση της ανθρωπότητας για πολέμους. Ο ηγέτης της Σελήνης και όσοι ακούν τη συνέντευξη είναι «έκπληκτοι» και οι μεταδόσεις του Κάβορ διακόπτονται. Ο Μπέντφορντ συμπεραίνει ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Κάβορ έχει εμποδιστεί να εκπέμπει περαιτέρω στη Γη. Τότε ξαφνικά ο Κάβορ βγάζει μια κραυγή τρόμου «ήμουν τρελός που πληροφόρησα τον Grand Lunar...» και ένα λεπτό μετά βγάζει μία δεύτερη κραυγή «ο καβορίτης φτιάχνεται έτσι! Παίρνετε...» και μετά οριστική διακοπή. Η τύχη του παραμένει άγνωστη, αλλά ο Μπέντφορντ είναι σίγουρος ότι «δεν θα λάβουμε ποτέ άλλο μήνυμα από το φεγγάρι» και φαντάζεται ότι τη στιγμή της διακοπής ο Κάβορ σπεύδει στον πομπό, παλεύοντας απεγνωσμένα με τους Σεληνίτες που τον σέρνουν μακριά στο σκοτάδι.
Στο μυθιστόρημα Οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη, ο αφηγητής ήρωας, ο κ. Μπέντφορντ, αναφέρει το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν με παρόμοιο θέμα Από τη Γη στη Σελήνη, στον συνταξιδιώτη του, καθηγητή Κάβορ, ο οποίος του απαντά ότι δεν ξέρει σε τι αναφέρεται ο κ. Μπέντφορντ. Ο Βερν θα απαντήσει στην «πρόκληση»: «...οι ιστορίες του (Γουέλς) δεν εδράζονται σε πολύ επιστημονικές βάσεις... Εγώ χρησιμοποιώ τη φυσική. Εκείνος επινοεί.» δηλώνει ο Βερν. «Πηγαίνω στη Σελήνη με βλήμα κανονιού. Καμία επινόηση. Εκείνος πηγαίνει... ...με σκάφος που κατασκευάζει από υλικό που καταργεί το νόμο της βαρύτητας. Αυτό είναι πολύ όμορφο, αλλά δείξτε μου αυτό το μέταλλο. Μπορεί ο κύριος Γουέλς να μου δείξει λίγο "καβορίτη"? Ας τον παραγάγει». Δώδεκα χρόνια αργότερα η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δικαιώνει τα λόγια αυτά του Βερν κατά απόλυτο τρόπο: η βαρύτητα έχει σχέση με τον ίδιο το χωρόχρονο, είναι τόσο γενική ώστε κανένα υλικό παρασκευαζόμενο με χημικές μεθόδους δεν μπορεί να είναι αδιαφανές στη βαρυτική ακτινοβολία.
Εκτός από την παράμετρο αυτή, ακόμα και αν υπήρχε κάποιος «εξωτικός» τρόπος να κατασκευαστεί ένα τέτοιο υλικό, είναι απίθανο ότι θα ήταν δυνατό να κατασκευαστεί οποιοδήποτε αποτελεσματικό διαστημικό σκάφος με τη βοήθεια του καβορίτη. Η άνωση του υλικού δεν θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή ενός συμβατικού μπαλονιού και το ταξίδι στο φεγγάρι, λαμβάνοντας υπόψη και την αεροδυναμική αντίσταση στην ατμόσφαιρα της Γης, θα διαρκούσε πολύ περισσότερο από ό,τι περιγράφεται στο βιβλίο.
Επιπλέον (αν και αυτό είναι εν μέρει φυσικό λόγω της εποχής που γράφτηκε το μυθιστόρημα), οι ιδιότητες της επιφάνειας της Σελήνης περιγράφονται εξωπραγματικά. Η περιγραφή του Χ. Τζ. Γουέλς για τη συμπεριφορά της (υποθετικής) ατμόσφαιρας της Σελήνης, δηλαδή πάγωμα και πτώση στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της ψυχρής εποχής, ισχύει για τον Πλούτωνα, όπως έχει ανακαλυφθεί στη σύγχρονη ιστορία. Η ιδέα ότι η επιφάνεια του φεγγαριού είναι πολύ ζεστή κατά τη διάρκεια της ημέρας και πολύ κρύα τη νύχτα είναι βασικά αλήθεια. Ωστόσο, η θερμοκρασία της επιφάνειας της Σελήνης κατά την μακρά σεληνιακή νύχτα, αν και πέφτει σε μείον τριψήφια νούμερα, δεν φτάνει στο σημείο πήξης του οξυγόνου ή του αζώτου (στο βιβλίο υποτίθεται ότι τα κύρια συστατικά του σεληνιακού αέρα ήταν παρόμοια με της Γης), ούτε, επομένως, μπορεί να πέσει σχεδόν στο απόλυτο μηδέν (η χαμηλότερη δυνατή θερμοκρασία στη θεωρία, που είναι στους -273,15 °C), όπως υπέθεσε ο Κάβορ στο έργο.
Είναι, επίσης, αδιανόητο να φανταστεί κανείς ότι σε μια ατμόσφαιρα ήδη κατά τα κρίσιμα λεπτά της δύσης του Ήλιου, πριν ακόμα ο Ήλιος χαθεί από τον ορίζοντα, η θερμοκρασία πέφτει κατευθείαν σε νούμερα τέτοια που η ατμόσφαιρα παγώνει και πέφτει σαν χιόνι στερεού αζώτου ή / και οξυγόνου, καθώς αυτό θα συνέβαινε στους -210 °C έως -220 °C. Κάτι επίσης αδιανόητο, είναι ότι σε μια τέτοια ξαφνική και απίστευτη πτώση της θερμοκρασίας, κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει και μάλιστα να ενεργεί κατά βούληση, όπως κάνει ο Μπέντφορντ καθώς τρέχει στο διαστημόπλοιο τα κρίσιμα λεπτά που ο Ήλιος δύει, και καταφέρνει να το ανοίξει και να μπει μέσα σε αυτό για να φύγει από τη Σελήνη. Απεναντίας μάλιστα, θα κατέρρεε και θα πέθαινε ακαριαία, ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα που το ατμοσφαιρικό αυτό χιόνι θα άρχιζε να πέφτει μπροστά του.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.