Οικογένεια Γαβρά
σελίδα αποσαφήνισης εγχειρημάτων Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Οικογένεια των Γαβράδων (τουρκικά: Kavraz), γυναικείος τύπος Γάβραινα, είναι το επώνυμο μίας σημαντικής βυζαντινής αριστοκρατικής οικογένειας, που έγινε ιδιαίτερα εμφανής στα τέλη του 11ου και στις αρχές του 12ου αι. Τα μέλη της έγιναν ημιανεξάρτητα και οιονεί κληρονομικοί άρχοντες της Χαλδίας (Τραπεζούντας). [1]
Οι Γαβράδες μαρτυρούνται για πρώτη φορά στα τέλη του 10ου αι., όταν ο Κωνσταντίνος Γαβράς συμμετείχε στην εξέγερση του Βάρδα Σκληρού. Ο στρατηγός Θεόδωρος Γαβράς κατέλαβε την Τραπεζούντα και κυβέρνησε αυτή και όλο το θέμα της Χαλδίας ως ουσιαστικά αυτόνομο κράτος (π. 1081–1098). Τον τιμούσαν για τα πολεμικά του κατορθώματα και αργότερα τον τίμησαν ως άγιο στην περιοχή. Ο γιος του, Κωνσταντίνος Γαβράς, έγινε επίσης κυβερνήτης της Χαλδίας (π. 1119–1140) και κατέληξε να την κυβερνά ως σχεδόν ανεξάρτητος πρίγκιπας. Πολλά μέλη της οικογένειας ήρθαν σε υπηρεσία στους Σελτζούκους Τούρκους τον 12ο και 13ο αι. Τον 14ο αι. αρκετοί Γαβράδες μαρτυρούνται σε διοικητικές θέσεις στο Βυζάντιο, κυρίως ο αξιωματούχος και λόγιος Μιχαήλ Γαβράς γνωστός για την εκτενή αλληλογραφία του με τις κύριες βυζαντινές λογοτεχνικές και πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του, και ο αδελφός του Ιωάννης. Ένας κλάδος της οικογένειας έγινε επίσης κυρίαρχος τού πριγκιπάτου της Θεοδωρούς στη Γοτθία (αρχ. Ταυρίδα, νυν Κριμαία).