![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/11/Daniel_Libeskind.jpg/640px-Daniel_Libeskind.jpg&w=640&q=50)
Ντάνιελ Λίμπεσκιντ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ντάνιελ Λίμπεσκιντ (αγγλικά: Daniel Libeskind) (γενν. 12 Μαΐου 1946) είναι Πολωνοαμερικανός αρχιτέκτονας, καλλιτέχνης, καθηγητής και σκηνογράφος. Ο Λίμπεσκιντ ίδρυσε το Studio Daniel Libeskind (Στούντιο Ντάνιελ Λίμπεσκιντ) το 1989 με τη σύζυγό του, Nina (Νίνα), και είναι ο επικεφαλής αρχιτέκτονάς του.[17]
Ντάνιελ Λίμπεσκιντ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Daniel Libeskind (Αγγλικά) |
Γέννηση | 12 Μαΐου 1946[1][2][3] Λοτζ[4][5] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6][7] Πολωνία Γερμανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[8] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Έσσεξ Κούπερ Γιούνιον Λύκειο Επιστημών του Μπρονξ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[9][10][11] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Γέιλ Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες[12] |
Αξιοσημείωτο έργο | Felix Nussbaum Haus Εβραϊκό Μουσείο της Δανίας CityLife |
Περίοδος ακμής | 2010[13] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Nina Libeskind[14] |
Αδέλφια | Annette Libeskind Berkovits |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Τζέιμς Παρκς Μόρτον Διαθρησκευτικό Βραβείο Buber-Rosenzweig-Medal (2010) Πρόγραμμα Φουλμπράιτ Μετάλλιο Γκαίτε (2000)[15] Leo-Baeck-Medal (2003) Berliner Bär (1997) Επίτιμος Δημότης της πόλης του Λοτζ[16] Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας |
Ιστότοπος | |
libeskind | |
![]() | |
δεδομένα |
Είναι γνωστός για το σχεδιασμό και την ολοκλήρωση του Εβραϊκού Μουσείου του Βερολίνου στη Γερμανία, που άνοιξε το 2001. Στις 27 Φεβρουαρίου του 2003, ο Λίμπεσκιντ εξέλαβε περαιτέρω διεθνή προσοχή αφού κέρδισε τον διαγωνισμό ως αρχιτέκτονας του γενικού σχεδίου για την ανακατασκευή του χώρου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο Κάτω Μανχάταν.[18]
Άλλα κτίρια για τα οποία είναι γνωστός, περιλαμβάνουν την επέκταση στο Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Grand Canal Theatre (το Θέατρο Γκράντ Κανάλ) στο Δουβλίνο, το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο στο Μείζων Μάντζεστερ της Αγγλίας, το Michael Lee-Chin (Μάικλ Λι-Τσίν) Crystal στο Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο στο Τορόντο του Καναδά, το Felix Nussbaum Haus στο Όσναμπρυκ της Γερμανίας, το Εβραϊκό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη, το Reflections στη Σιγκαπούρη και το Κέντρο Wohl στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan (Μπαρ Ιλάν) στο Ραμάτ Γκαν του Ισραήλ.[19] Το χαρτοφυλάκιό του περιλαμβάνει επίσης πολλά οικιστικά έργα. Το έργο του Λίμπεσκιντ έχει εκτεθεί σε μεγάλα μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, των Αρχείων Μπαουχάους του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο και του Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού.[20]